De domste twiet van 2021 – een hele prestatie want de concurrentie is moordend en het jaar nog lang – is afkomstig van GroenLinks-kamerlid Laura Bromet, die met 11 collegaatjes op snoepreisje was naar onze Overzeese Geslachtsdelen (die trouvaille is helaas niet van mij maar van Gerard Reve). 

Officieel heet dit vrolijke uitje het Interparlementair Koninkrijksoverleg (IPKO). De namen van de andere snoepreizigers vindt u hier. 

Laten we eerst het misbaksel van Bromet even closereaden, en dan kom ik zo dadelijk bij u terug met comandante de grupo Pablo Rosenmöller (ik vergelijk hem en bijvoorbeeld Gordon en Ed Nijpels altijd heel liefdevol met herpes waar je ook nooit meer vanaf komt) die maling had aan de dresscode, want hij liep daar gewoon op slippers en in korte broek terwijl zijn Antiliaanse collega’s keurig gekleed waren, zoals het nou eenmaal hoort tijdens officiële aangelegenheden in dat deel van de wereld. 

De twiet van Bromet dus. Het begint meteen al bij de druiven. Die zijn zo duur omdat ze worden ingevlogen uit Californië en Chili. Het uitheemse, invasieve fruit is ongetwijfeld bespoten met alle mogelijke giffen maar nog erger is de carbon footprint (in goed Nederlands: CO2-voetafdruk). Bromet heeft het ook nog eens over een bak druiven dus ik neem aan dat het hier over niet recycleerbaar plastic gaat. 

Bij de ‘jongerenwerker’ kostte een stukje folie om te chinezen een gulden, wat ik best duur vond voor die toch al zo gevictimiseerde arme drommels

Even een kleine anekdote tussendoor: eind jaren zeventig wilde ik emigreren naar Aruba vanwege het verloederde politiek klimaat in Nederland, een en ander in de geest van de mannen van de Mayflower. Ik deed dat met mijn beste vriend Ton van Barneveld (dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn). We hadden een enkele reis naar Caracas besteld en vanuit de Venezolaanse hoofdstad vlogen we door naar Aruba. Ik woonde op dat moment bij mijn toenmalige schoonbroer in Leeuwarden, waar ik de schappen in zijn homeopathische toko vulde. Mijn zuurverdiende centjes bracht ik onmiddellijk naar de Bunker in Groningen, een steenklomp onder een viaduct waarin een Surinaams-Antilliaans gezelligheidscentrum was gevestigd. Iedere dealer had zijn eigen tafeltje, met daarop de handelswaar (wit/bruin). Bij de ‘jongerenwerker’ kostte een stukje folie om te chinezen een gulden, wat ik best duur vond voor die toch al zo gevictimiseerde arme drommels. Ik kreeg daar kennis aan een Antilliaan, Randolph, en die ging terug naar Aruba omdat hij het koud vond in Nederland. Ik was in die tijd vrij rillerig en zei: nou, amigo, ik kom je daar opzoeken hoor.

Een paar maanden later zat ik dus in het vliegtuig naar Caracas, met mijn boezemvriend Ton. We zagen er uit als clowns: kaalgeschoren, namaak Panama-hoeden, een tropenkostuum van de HIJ (versteld door een Turkse kleermaker), Ray Ban’s en puntschoenen met krokodillenmotief. In Oranjestad werden we er meteen uitgepikt door de douane en een kwartier later zaten we voor meneer Jansen, een zwetende Afro-Carribeaan van zeker 150 kilo. De douanebaas had het sterke vermoeden dat wij drugsbaronnen waren. Onze paspoorten werden ingenomen en we moeten ons dagelijks melden op de luchthaven. Randolph hield zich verborgen en wij logeerden noodgedwongen in een bordeelachtig pension in San Nicolas. Daar leerde ik het Papiamentse scheldwoord voor blanken: makamba. Na tien dagen werden we tot grote hilariteit van gans Aruba én het thuisfront naar Nederland gedeporteerd. 

Pero bueno. Het domste gedeelte van Bromets twiet komt nu: Als mensen minder geld hoeven te betalen voor energie kunnen ze gezonder leven (en dus druiven kopen, die zeer ongezond zijn, echte dikmakertjes). Dus het Kamerlid stelt hier wanneer de Bonairianen lagere stroomrekeningen krijgen dankzij de Groene Agenda van Laura Bromet, en ze hun centjes gaan besteden aan druiven. Ik denk dan, nou, volgens mij gaan ze hele andere dingen kopen als ze plaka over houden. Een grammetje coke kost daar min of meer rond de 7 dollar bijvoorbeeld en ik zou het wel weten als ik aan het einde van de maand nog wat centjes over had in mijn spaarvarken. Maar de eilandbewoners kunnen dat mazzeltje ook aan hun schoolgaande kinderen geven, want een heel gezond scholierenmenu met alles d’r en d’r an kost maar 4 Yakee-dollars en is veel lekkerder dan die gifdruiven!

Ik ben natuurlijk allang geen journalist meer maar nog wel een luis in de pels of wat mij betreft een holtor in de reten van waardeloze nutteloze ijdele politici en ik ging maar even door met het zuigen en kloven op Twitter. Want zulk onvoorstelbaar dom gedrag van een volksvertegenwoordiger moet bestraft worden. Kijkt u even mee naar het briljante draadje onder haar twiet?

Laura Einstein gaat namelijk in de stront roeren met de ventilator in de hoogste stand en reageert op alle commotie met deze twiet.

Ik ben gekozen en vertegenwoordig een heleboel mensen. Dat is inderdaad een grote eer en daar werk ik dag en nacht met veel plezier voor. En ik betaal ook graag belasting net als u.

— Laura Bromet 🍀🕊 (@LauraBromet) August 25, 2021

Joost van de Bosch reageert vervolgens keihard met deze twiet. 

Nee. Uw partij heeft u naar voren geschoven. Met uw 23k stemmen had u niet genoeg om zelf uw zetel binnen te halen.

Het is opvallend dat Bromet, het scherpste mesje in de la, als enige voortdurend kiekjes post. Een Jan Paternotte van D66, die als een manische ADHD-patiënt normaliter zijn tijdlijn op Twitter volplempt met zijn hersenscheten, heeft niet één twiet geplaatst tijdens dit snoepreisje. Overigens is het helemaal geen snoepreisje maar keihard werken als ik de parlementaire snoepreizigers moet geloven. 

Eerste Kamerleden: ‘Werkbezoeken aan eilanden zijn geen snoepreisjes’

De Bonairianen willen meer geld, daar komt het op neer en de parlementaire delegatie uit het verre moederland neemt hun wensenlijstje mee om die aan koning Willie te tonen. Want wat gebeurt er nou tijdens zo’n shopsafari. Onze politici kijken naar een powerpointpresentatie! Dan kan godverdomme ook in Nederland! En waarom kan het overleg niet via Zoom? 

En dan nog even over die vodden van Pablo Rosenmöller. Terecht zijn allerlei Nederlandse Antillen-deskundigen bijzonder woedend over deze uitgestoken middelvinger naar de gastheren. Kijk maar het hilarische maar ook pijnlijke draadje onder deze twiet.

En hoe onbeleefd is het in de Carib om in korte broek en op slippers te verschijnen als representant van een officieel orgaan. Gewoon lange broek, nette schoenen en een overhemd met knoopje los. Nietwaar @Dushidee ?

— Bobsgrid 💡(Bob Hoogstra) ook op Bluesky (@bobsgrid) August 25, 2021

U denkt natuurlijk nu: wat zit die van Amerongen zich nou weer op te winden in zijn paradijselijke Algarve, waar het enige tumult veroorzaakt wordt door opvliegende roze flamingo’s? Mensen, ik  had hoog bezoek van prof. dr. Teun Voeten en wij hebben juist reuze schik gehad. 

Beetje tonijnvissen, wild zwijn jagen, medronho proeven bij de boer in de bergen, enfin, we gingen helemaal Hemingway. Teunis heeft het droevige moederland ook allang verlaten en hij vertelde mij dat hij zich grote zorgen maakt over de toekomst van +31. De beminnelijke doctor in de drugsantropologie laat zich zoals gebruikelijk op genuanceerde wijze uit over zijn vaderland dat hij al 30 jaar geleden heeft verlaten. “Tuur, het land is een spuuglelijke dystopische vinexwijk annex industriepark geworden, bestuurd door een kongsi van incompetente klerken en kontenlikkende opportunisten, bevolkt door een volkje van kruipers en meelopers die collectief aan Stockholmsyndroom en hersenverweking lijden en zich volplempen met drugs om het leven dragelijk te maken. En dan druk ik me nog diplomatiek uit.”

Zo, dat is er uit, en nu gaan wij met de voetjes in de zee rosé slempen en oesters eten. Bom fim de semana!