1.

Over misdadigheid wordt veel gefilosofeerd, maar het is Woody Allen geweest, die de voordelen ervan precies heeft omschreven. Hij zei: “Ik denk dat misdaad loont. De werktijden zijn goed, je ontmoet heel wat interessante mensen en je reist veel”.

Dat laatste is zeker waar. Als misdadiger kom je nog eens op plekken waar je anders nooit was gekomen. Neem bijvoorbeeld Aziz A. Die wordt ervan verdacht dat hij namens de terreurbeweging Al Nusra meedeed aan zeventien moorden. Tot hij een interessante vrouw ontmoette, de Nederlandse journaliste Ans Boersma, die helemaal vanuit Groningen naar Syrië was gereisd om aldaar poolshoogte te nemen. Het werd wat tussen die twee en Ans nam later haar amant mee naar Nederland, waar hij werd gearresteerd. Inmiddels staat Aziz samen met zijn broer terecht. Uiteraard weten hij en zijn broer van niets.

Ook Ans werd opgepakt en moet voorkomen. Ze zou Aziz met valse verklaringen hebben geholpen Nederland te bereiken. Ans ontkent. Misschien had zij de boel hier en daar wat aangedikt, maar ze wist vrijwel niets (1%) van het verleden van Aziz, met wie het inmiddels alweer uit is. Zij houdt haar onschuld vol. Collega-journalisten staan bij haar op de stoep om haar verhaal op te tekenen: zij is geen dader, maar een slachtoffer. Tenslotte heeft ze zelfs smartengeld gekregen, maar het OM heeft het nog niet opgegeven en vraagt om een taakstraf vanwege haar ‘grenzeloze naïviteit’.   

Hoe geloofwaardig is Ans Boersma? 

Wel neuken, niets vragen, terwijl buiten de kogels om het huis vliegen

Ze wist niets van dat verleden van Aziz, al zijn sindsdien voor haar wel enkele puzzelstukjes en andere ongerijmdheden op hun plaats gevallen. Mind you, Ans is journalist. Toch niks in de gaten. Ook niks gevraagd, aan zo’n aardige Syriër, die met je in bed ligt. Wel neuken, niets vragen, terwijl buiten de kogels om het huis vliegen. 

Daarom luidt mijn héél voorlopige conclusie: als Ans als journaliste inderdaad niets wist van het verleden van haar Syrische vriend, dan is zij volkomen ongeschikt als journalist en kan zij beter een ander beroep gaan zoeken. Voor die omscholing zou zij haar smartengeld kunnen gebruiken.

2.

Goed nieuws uit Broek in Waterland: de Nederlandse politie schiet tegenwoordig terug. Bij een overval op een waardetransport van de firma Schöne Edelmetaal deed zich een heftig vuurgevecht voor, waarbij zes overvallers werden gearresteerd en er één werd doodgeschoten. 

“Omgekomen”, meldde het Journaal. 

(Even terzijde: ik schreef eens dat mijn grootvader in het concentratiekamp Sobibor was omgekomen. Onmiddellijk werd ik door Jules Schelvis op de vingers getikt. In zo’n geval heette het niet ‘omgekomen’, maar ‘omgebracht’. Sindsdien is het verschil diep in mijn brein gekrast).

Er is een tijd geweest dat de Britse bobby’s ongewapend over straat gingen, en ook in Nederland liep de politie liever niet rond met wapens. Schieten deed je al  helemaal niet. Dat was ordinair, dat zag je alleen in Amerikaanse gangsterfilms. Maar die tijd is voorbij. De Amerikanen doen het al heel lang, maar inmiddels is in Europa de Franse politie ons voorgegaan. Daar schieten ze in het geval van zware criminaliteit meteen terug. Steek je een mitrailleur uit het raampje van je vluchtauto, of plaats je een mes op de keel van een leraar of op die van een willekeurige voorbijganger, dan wordt er onmiddellijk op los geknald. Dat schrikt af en bespaart de samenleving een duur proces. 

Volgens het NOS-Journaal waren de overvallers Belgen en Fransen. 

Zozo. 

Van verre waren ze gekomen, zoals Woody Allen al vaststelde. Helemaal uit België en Frankrijk, met de pont over het IJ en dan naar Broek in Waterland. Draai dat eens om. Nederlanders die ineens naar Frankrijk reizen om, laten we zeggen, in Angoulême een overval te plegen op een juwelier, die precies op 13.52 uur zijn spullen door een gepantserde geldwagen laat vervoeren. Hoe wisten die Nederlanders dat? Waren ze misschien getipt door de maffia van Angoulême?

Ik durf mijn gangster-Stanton-hoed erom te verwedden dat het Mocro-Belgen en Mocro-Fransen zijn, die hun aanwijzingen hebben doorgekregen van de Amsterdamse Mocro-maffia

Kortom, die Belgen en Fransen die in Broek in Waterland de weilanden onveilig maakten, waren natuurlijk helemaal geen gewone Belgen en Fransen. Ik durf mijn gangster-Stanton-hoed erom te verwedden dat het Mocro-Belgen en Mocro-Fransen zijn, die hun aanwijzingen hebben doorgekregen van de Amsterdamse Mocro-maffia. Let maar op, als binnenkort bij Opsporing Verzocht de konterfeitsels verschijnen van de twee overvallers die nu nog voortvluchtig zijn. 

3.

Of Sywert van Lienden de boel heeft getild met zijn miljoenenorder voor mondkapjes staat nog niet vast, al doet zijn verwijzing naar contractuele geheimhouding het ergste vermoeden. Sywert was opiniemaker én ondernemer. Die droevige en sneue combinatie komt steeds vaker voor. Sander Schimmelpenninck is ook beide, dus ik hoop voor hem dat zijn real estate bezittingen in Kroatië zijn gezouten meningen niet al te zeer in de weg gaan zitten. 

In elk geval ben ik blij dat ik niet in Sywert zijn schoenen sta. Een jaar of wat geleden kwam ik hem nog regelmatig tegen in het radioprogramma OBA Live, gepresenteerd door Theodor Holman. Als ik weer zo’n cynisch-realistische opmerking had geplaatst over de slechtheid van de wereld, keek hij mij vanuit de hoogte aan. Sywert was niet zoals ik, hij was nog jong, bezat heel wat idealistische ideeën, en was ook nog lid van het CDA! Zo perfect kom je niet vaak tegen. Ik bedoel maar: als Sywert van zijn 100 miljoen er 13 voor zichzelf overhoudt, kan hij stil – en ik bedoel ook stil – gaan leven. 

Het loont, alweer heeft Woody Allen gelijk.

Overigens mis ik OBA Live wel. Wie er ook regelmatig inzat om commentaar op de wereld te leveren, was Rob Goossens. Ik geloof dat hij econoom was, of zoiets. In elk geval bezag ook hij de wereld met een messcherp oog, vond hijzelf. Tegenwoordig zie ik hem vaak bij RTL Boulevard. Daar kan hij nog echt boos worden, vooral als hij het wel en wee bespreekt van televisiesterretjes. Zo zie je maar weer dat ieder mens in het leven zijn eigen weg vindt. 

Sywert was niet zoals ik, hij was nog jong, bezat heel wat idealistische ideeën, en was ook nog lid van het CDA! Zo perfect kom je niet vaak tegen

4. 

Naar de zwaar bewapende oud-beroepsmilitair Jürgen C., die in het verzet is gegaan tegen virologen en politici, wordt nog gezocht. Hij heeft nauwe banden met Tomas Boutens van de verzetsbeweging Bloed, Bodem, Eer en Trouw. Of het juist is om het Duitse Boden als ‘bodem’ te vertalen, vraag ik me af. Psychopaten heb je in alle soorten in maten. Momenteel staat in Duitsland Franco A. terecht, die een dubbelleven leidde. Extreemrechts en als activist wilde hij ministers en asielzoekers vermoorden. Met zijn rossige baard en de verzonnen Joods klinkende naam David Benjamin deed hij zich in Beieren ook voor als een Frans sprekende vluchteling die uit Syrië was ontsnapt, waarna hem de asielstatus werd verleend. 

Misschien toont Ans Boersma aan dat je iedereen alles kunt wijs maken.