Spring naar de content

Anton Dautzenberg: ‘Marthijn Uittenbogaard, het boegbeeld van pedofiel Nederland, bewonder ik wel’

Anton Dautzenberg (Heerlen, 1967) is schrijver. In februari verscheen zijn poëziebundel Niet het krassen van de kraai.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Kevin van Vliet

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Angstig en paniekerig. Ik zit in een onverwachte huwelijkscrisis. Ik weet niet welke kant het op gaat, maar ik denk niet de goede. 

Wie zijn uw helden? 

Marthijn Uittenbogaard, het boegbeeld van pedofiel Nederland, bewonder ik wel. Ik vind die man een vrijheidsstrijder omdat hij zich zo openlijk over zijn pedofilie durft uit te spreken. Hij komt uit voor zijn geaardheid, maar hij houdt zich aan de wet. Hij blijft dus van kinderen af. En hij wordt uitgekotst terwijl hij niets heeft misdaan. 

Aan wie ergert u zich? 

Populistische politici en media, domme en luidruchtige mensen en mensen die ‘chillen’ zeggen. En vooral aan mezelf, omdat ik die ergernissen toelaat. 

Lijkt u op uw moeder? 

In mijn zorgzaamheid. En ik ben, net als zij, een tikkeltje theatraal. 

Lijkt u op uw vader? 

Van mijn vader heb ik mijn rechtvaardigheidsgevoel, mijn moreel kompas en mijn hang naar soberheid. Hij is nu tien jaar dood. 

Wat zijn uw dagdromen? 

Eeuwig wandelen door een ontluikend lentelandschap. En ik zou ook wel een tijdje in Duckstad willen wonen, vanwege de kleuren en de sfeer. 

Wat is uw grootste angst? 

Dat mijn angsten, de depressies, de paniek de overhand krijgen. Ik heb heel lang antidepressiva geslikt, maar sinds ik die niet meer slik, heb ik periodes van heftige emoties en stress. En wat ik ook vreselijk zou vinden, is dat mijn tinnitus (gehooraandoening waarbij je een fantoomgeluid waarneemt – Kvv) alarmerende vormen gaat aannemen. 

Bidt u weleens? 

Ik voer in mijn hoofd weleens gesprekken met mijn vader. Ik ervaar dat wel als steun, die ik zelf creëer weliswaar. 

Bent u aantrekkelijk? 

Ik ben wel tevreden, maar aantrekkelijk? Voor de liefhebbers van de soort misschien. Ik heb niet te klagen gehad over vrouwelijk schoon in mijn leven, maar ik zie mezelf niet graag terug op foto’s of tv. Ik was vroeger extreem verlegen. Ik durfde zelfs niet in de spiegel te kijken. Het residu daarvan is nog aanwezig. 

Wat is uw definitie van geluk? 

De afwezigheid van pijn. 

Bent u monogaam? 

Net als iedereen ben ik niet van nature monogaam, maar ik probeer me wel zo te gedragen. Met behoorlijk succes. Het is wel een keer misgegaan in mijn leven. 

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild? 

De laatste weken heb ik regelmatig gehuild. Naarmate ik ouder word, word ik sentimenteler. En sinds ik geen medicijnen meer slik, komt alles harder binnen. 

Welke eigenschap waardeert u in een man? 

De androgyne mens spreekt mij het meest aan, zowel fysiek als geestelijk. Van die stereotiepe mannen-mannen en vrouwen-vrouwen staan me niet aan.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn? 

De angstige en depressieve kant van mezelf ervaar ik als een handicap – dat kan wel een onsje minder. 

Hoe ontspant u zich? 

Door mij thuis terug te trekken met een boek en muziek. 

Van wie houdt u het meest? 

Ik kan daar op dit moment niet goed antwoord op geven. Mijn gevoelens staan in de ijskast. 

Wat is uw grootste mislukking? 

Het mogelijk spaak lopen van mijn huwelijk, maar dat moet nog blijken… 

Wat is de beste plek om te wonen? 

In mijn hoofd. En ik moet zeggen dat mijn geboortestreek, Zuid-Limburg, meer en meer aan me begint te trekken. Ik kijk daar nog naar met de blik van een tienjarige, dus ik heb er een te romantische voorstelling van. Inmiddels is het landschap van mijn gelukkige jeugd grotendeels geasfalteerd, letterlijk en figuurlijk. 

Gelooft u in God? 

Nee, al vind ik het een boeiende constructie, geloven in een God. Ik ben wel op zoek naar een constructie om rust te creëren en orde te scheppen. De zinloosheid van het leven wil ik bestrijden. 

Welk leed heeft u anderen berokkend? 

Ik heb vorig jaar een dagboek uitgebracht in de reeks Privé-domein, en daar was niet iedereen even blij mee. Ik heb opgeschreven dat mijn opa een fanatieke SS’er was en daar zijn mensen kwaad over. Ze vinden dat ik de familienaam te grabbel heb gegooid. Ik doe evenwel mijn best om niemand te beschadigen. 

Wie hoopt u nooit meer terug te zien? 

Niemand. Er zijn mensen die heel lelijke dingen hebben gedaan, maar ik zou het geen probleem vinden om ze te zien. 

Hoe is ongeluk te vermijden? 

Ongeluk valt niet te vermijden, wel te verdragen. Wat is uw devies? Immer overmoedig voorwaarts.