Bijna vier jaar geleden schreef ik in de Volkskrant: “Het is natuurlijk vloeken in de Volkskrant, maar ik vind Thierry en Annabel een verrijking voor de politiek.”

Voor die gedachte had ik verschillende redenen. Ten eerste haalden zij kiezers weg bij Wilders en dat leek mij pure winst. Ten tweede hielden zij de VVD scherp, wat ook geen kwaad kan, “en ten derde zeggen zij af en toe verstandige dingen”. Verder had ik een even persoonlijke als onnozele reden, namelijk dat Annabel Nanninga ooit bij mijn dochter op school had gezeten en dat ik haar zodoende had ontmoet, en dat zij mij wel een aardig mens leek. Daarnaast had ik ook bezwaren tegen Forum voor Democratie, zoals de kinderachtige provocaties van Baudet en zijn wezenloze geflirt met de Russen. Mijn eindconclusie was dat ik niet op ze ging stemmen, maar dat ik hun aanwezigheid in het politieke landschap van ons land een remedie tegen de verveling vond.

Wij zijn nu bijna vier jaar verder en – mea culpa – dat van die verrijking heb ik niet helemaal goed aangevoeld. Integendeel, de conclusie moet zijn dat Thierry Baudet er werkelijk niets van terecht heeft gebracht. Hij heeft er niets van gebakken, na één ronde bakken ligt hij er al uit. Annabel Nanninga is het nauwelijks beter vergaan. Ze zit nu in een splinterpartijtje, samen met die omgekeerde rat van een Joost Eerdmans, die bij elk schip dat vergaat juist aan boord klimt.

Van zijn renaissancevloot was intussen niet veel meer over dan een stuk wrakhout

Het hoogtepunt van FvD viel bij de Provinciale Verkiezingen van 2019, toen de partij landelijk de grootste werd. Omgerekend 28 Kamerzetels! Baudet hield die avond een triomfantelijke verkiezingstoespraak vol uilen van Minerva, renaissancevloten en andere onzin. In die toesprak lag, achteraf bezien, zijn ondergang al besloten. In plaats van wilskrachtig maar bescheiden voort te bouwen aan het succes van zijn partij, vertoonde zijn overwinningsroes al absurde en dictatoriale trekjes. Ook daarna meende hij zich alles te kunnen permitteren, want hij waar hij kwam stond hij garant voor succes. Het gebeurde allemaal dankzij hem.

Dictatoriale trekjes zorgen ervoor dat mensen altijd net één stap te ver gaan. Ze vallen Rusland binnen, zelfs in de winter, ze zetten veel onschuldige mensen in de gevangenis, ze behandelen hun aanvankelijke vrienden als lakeien, ze laten zich omringen door paladijnen, of eisen uitsluitend voor zichzelf de  overwinningen op. Of ze beginnen, zoals Stalin, ongepaste grappen te vertellen die altijd ten koste gaan van anderen.

En toen begon het ijs om Baudet heen te kruien.

Ze liepen weg, ze sprongen eruit, ze begonnen voor zichzelf, ze pikten het niet meer. De leider raakte in paniek, trad af, greep de volgende dag weer de macht met in allerijl georganiseerde pseudo-verkiezingen. In de peilingen zakte zijn partij razendsnel van 28 naar 4 zetels. Alleen de allerlaatsten bleven hem steunen, plus een huisjesmelker die was ontslagen bij de VVD. Zij bleven, want ze zagen niet zo gauw ander werk. Van zijn renaissancevloot was intussen niet veel meer over dan een stuk wrakhout.

Doe als Trump: wanneer iets je niet bevalt, zeg je gewoon dat het fake-news is en je veroorzaakt in elk geval een opstootje

En toen begon natuurlijk ook het grote liegen, dat hem in zijn grootheidswaan al eerder had dwars gezeten. Van de peilingen klopten niets. Hij ervoer het heel anders. Overal waar hij komt, stromen de pleinen vol, heerst enthousiasme, we zullen nog versteld staan als straks de eerste uitslagen bekend worden gemaakt.

Hij zette zich ook in voor de heropening van de samenleving. Het corona-virus was slechts een bagatel. Hij zei: “Achter de schermen steunen wij Willem Engel.” Hij was nu definitief in handen gevallen van gekken en halve garen. In zijn wanhoop het terrein terug te winnen, voerde (en voert) hij oppositie tegen de virologie, de wetenschap en tegen het zogenaamde ‘kartel’ dat ook maar tastend moet zoeken naar een oplossing voor de problemen. Dat Trump in zijn ogen de grootste staatsman is van dit tijdsgewricht bevestigt ook Baudets eigen status als leugenaar. Doe als Trump: wanneer iets je niet bevalt, zeg je gewoon dat het fake-news is en je veroorzaakt in elk geval een opstootje. (Heel stom overigens van het NOS-Journaal, dat het überhaupt reageert op dit soort slappe praatjes.)

Ook zoiets: FvD beweert in ledenaantal de grootste partij van ons land te zijn. Ik ben geneigd dat niet te geloven, want ik ken iemand die midden in de neergang zijn lidmaatschap heeft opgezegd, maar die nog steeds mails en meldingen van de partij krijgt alsof er niets is gebeurd. Zoiets wordt trouwens niet alleen door FvD gedaan. Ik heb alweer een tijd geleden mijn lidmaatschap van omroep Human opgezegd, maar nog altijd krijg ik met enige regelmaat een oproep voor het bijwonen van ledenvergaderingen. Hetzelfde gebeurt volgens mij ook bij Powned. Van die twee semi-omroepen kun je jarenlang lid zijn, zonder ook maar één keer contributie te hebben betaald. Het zijn organisaties die niet echt bestaan, maar door het systeem in stand worden gehouden.

Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat op 17 maart as de ontnuchtering zal volgen.

De premier kan gewoon zijn schouders ophalen over het kabouterpartijtje van Baudet

Baudet had virtueel 28 zetels. Laten we zeggen dat hij daar niet vier, niet zes, maar acht zetels van overhoudt als de stemmen zijn geteld. Mogelijk vergis ik me, maar ik vermoed dat dit een heel optimistisch scenario is en dat Baudet met zes zetels al zijn handjes mag dichtknijpen. Vergeet niet dat hij bij nogal wat debatten afwezig zal zijn, omdat zij partij inmiddels te klein is geworden. Dat lag bij voorgaande verkiezingen wel anders. Weet u nog dat we zelfs een tv-debat hebben gehad van Rutte contra Baudet. Met dat vraagje van ‘huilt u wel eens?’, enzovoort. Zo diep hoeft Rutte dit keer niet af te dalen. De premier kan gewoon zijn schouders ophalen over het kabouterpartijtje van Baudet.

Hoe zal Baudet reageren?

Anderen de schuld geven, wordt dit keer lastig. Trump kon tenminste nog zeggen dat hij 71 miljoen stemmen had behaald, “het grootste aantal van een zittende president”. Baudet zou natuurlijk vrolijk kunnen gaan doen, springen, dansen, liedjes zingen. Hij heeft nu twee zetels in de Kamer, elke zetel die hij meer behaalt, is winst. “Wij hebben gewonnen, tegen al het fakenews in, een enorme prestatie, mevrouw, mijnheer!”.

You never walk alone!

Dat zou een ronduit zielige reactie zijn voor een politicus die geen partij wilde leiden, maar “een beweging”. Hij kan natuurlijk ook antwoorden: “De volgende keer beter”. Dat zou het meest reële antwoord zijn, maar ik vermoed dat Baudet zoiets niet kan opbrengen. Hij heeft er de Ausdauer niet voor. Mij lijkt het eerlijk gezegd zeer onwaarschijnlijk dat er nog een volgende keer komt.

Conclusie: het kartel heeft gewonnen, fluitend met twee vingers in de neus.