Op het moment dat ik dit stukje tik, heeft EU-hoofdonderhandelaar Michel Barnier verklaard “dat het uur van de waarheid is aangebroken” en “dat er nog maar een paar uur zijn om een handelsakkoord te bereiken tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk”.

Zulke uitspraken van politici moet je altijd met vele korrels zout nemen. Er zijn in de geschiedenis van de mensheid ontelbare uren van de waarheid aangebroken, zoals het ook ontelbare malen vijf voor twaalf is geweest. Evenzo velen malen was er vervolgens sprake van een implosie en draaide de wereld gewoon door. Mogelijk onderhandelen ze, wanneer het uur van de waarheid is verstreken, gewoon verder. Of misschien komen ze lachend naar buiten met een ondertekend papier.

Peace for our time.

Niets is onmogelijk. Het gaat niet alleen om het resultaat, het gaat vooral ook om dat beide partijen niet hun gezicht verliezen.

Meer dan een jaar geleden schreef ik op deze plek dat ik niet kon wachten tot de Engelsen waren opgehoepeld: “In het begin had ik nog compassie met dat volkje op Downing Street 10, met hun arrogante zelfspot over de bolhoeden die zelfs zij niet meer dragen, maar inmiddels ben ik als Europeaan tot de conclusie gekomen dat een Brexit onafwendbaar en noodzakelijk is. Hoe harder hoe beter”.

En zo ver is het nu bijna gekomen. Bijna, want het kost altijd even tijd wanneer mensen een beslissing nemen, die ingaat tegen hun eigen (financiële) belangen.

Het Verenigd Koninkrijk is voorlopig nog een realiteit, maar hoe lang zal het blijven bestaan?

Ooit zei John Cleese dat “als Engelsen bij je komen eten je een stapel lijken op visite krijgt”. Waar hij aan toevoegde: “Een doods volk”. Dat lijkt een tikkeltje overdreven. De Engelsen hebben Shakespeare, al wordt door sommigen beweerd dat die nooit heeft bestaan. Ook zijn er die beweren dat Shakespeare helemaal geen Engelsman was, maar een Schot of een Ier, of voor mijn part een Welshman.

Daarom heb ik het nooit over de Britten en liever ook niet over het Verenigd Koninkrijk. Het VK is voorlopig nog een realiteit, maar hoe lang zal het blijven bestaan? De Schotten willen eruit. Een geweldig volk, in alle opzichten superieur aan de Engelsen: gastvrij, muzikaal, gul, hoewel de Engelsen altijd hebben geprobeerd om de Schotten als gierig te framen. Niets is minder waar. Schrijven de Engelsen een slechte eigenschap toe aan een ander volk, dan hebben ze het zich over zichzelf. Iedereen die wel eens met Engelsen omgaat, kent dat uit ervaring. Je wordt uitgenodigd om een keer langs te komen en je doet dat met een bos bloemen in de hand, maar bij de deur blijkt al dat er helemaal niet op je is gerekend. De uitnodiging was niets anders dan een beleefdheidsfrase.

Overigens hoef je daar niet bijzonder om te treuren. Het spreekwoord zegt namelijk: “Fransen koken en Engelsen eten uit blik”. Of zoals de journalist George Mikes zei: “Op het continent kun je lekker eten, in Engeland hebben ze goede tafelmanieren”. En daar moeten de Engelsen dan zelf weer om lachen, omdat ze nu eenmaal geen smaak hebben. Het is ook typisch dat het belangrijkste struikelblok bij de Brexit-onderhandelingen over vis gaat. Zelf weten de Engelsen niks van vis bakken en frituren ze de mooiste filets tot smakeloze bruine koekjes, waar je alleen nog slappe chips naast kunt leggen. Zij zijn hun zeeën eenvoudig niet waard, laat staan die arme vissen die daar in rondzwemmen. Daarom zou ik ervoor willen pleiten de territoriale wateren rondom het Verenigde Koninkrijk in te korten tot een (1) zeemijl. Uiteraard krijgen ze daar een vergoeding voor, een ruimhartige zelfs wat mij betreft, maar van zo’n mooi product als vis moeten ze verder afblijven.

Benieuwd of Boris Johnson het op een No Deal durft aan te laten komen. Diep in mijn hart hoop ik daarop, omdat ik graag zie dat hoogmoed voor den val komt

De Schotse premier Nicola Sturgeon wil liever vandaag dan morgen een nieuw referendum aanvragen. De kans is groter dan ooit dat zij dat gaat winnen en Boris Johnson zal er, juridisch en eventueel anderszins, alles aan doen om zo’n referendum te verhinderen. Ik voorzie een nieuwe Slag bij Culloden, die de Schotten in 1746 nog hebben verloren, maar die ze dit keer wel eens zouden kunnen winnen. Schotland kan dan in de warme schoot van Europa worden opgenomen.

Prachtig trouwens, dat nationalisten kiezen voor een verenigd Europa! Liever bij het continent dan bij die verschrikkelijke Engelsen. Dan moet het verdriet wel heel diep zijn.

Wat Wales betreft ben ik minder op de hoogte, maar ook de Ieren zijn in alle opzichten superieur aan de Engelsen. Schandalig hoe die Engelse grootgrondbezitters de Ierse natie in gijzeling houden door een troepje halve gare orangisten te steunen.

Het zal lastig zijn zonder leedvermaak te kijken naar de kilometerslange rijen vrachtwagens die door de tunnel willen of die per schip de Noordzee willen oversteken. Dat leedvermaak geldt niet de chauffeurs of de in de lading verstopte immigranten, maar de politici die hebben beweerd dat Brexit ook grote financiële en economische voordelen biedt. Als al die voordelen tegenvallen of zelfs nadelen blijken te zijn, dan is de schuld gauw gelegd bij de EU die maar niet wilde meewerken.

Een oud verwijt: dat het onze schuld is, is eigenlijk jullie schuld.

Benieuwd of Boris Johnson het op een No Deal durft aan te laten komen. Diep in mijn hart hoop ik daarop, omdat ik graag zie dat hoogmoed voor den val komt – een tamelijk revanchistische gedachte, dat geef ik toe. Gelukkig heeft zelfs zo’n harde No Deal een voordeel, zo las ik in Het Parool: “Waarom Brexit een zegen is voor het Nederlands voetbal”.

Onze eigen talenten, onze eigen jonge jongens, opgeleid achter Hollandse goudgele duinen, zullen niet langer door het perfide Albion worden opgeslokt. De grenzen gaan dicht, zelfs voor soccer. Kun je nagaan hoe wereldvreemd ze daar zijn geworden.

Laat ik eindigen met een citaat. U weet: over geen land bestaan zo veel spotternijen, komische gezegden, citaten of aforismen als over Engeland en de Engelsen. Deze van Dean Inge (1860-1954) – schrijver, priester en hoogleraar Goddelijkheid te Cambridge – is zeer toepasselijk: “Wanneer u met een Engelsman te maken hebt, kunt u slechts van één ding verzekerd zijn – de logische oplossing zal niet worden aanvaard”.

Jolly Good!