Rob: Regelmatig wordt het mij gegund, geachte collega, om in het episch centrum van de Amsterdamse grachtengordel mevrouw Mariëlle Tweebeeke tegen het ranke lijf te lopen. Zij woont nabij mijn pied-à-terre, net als overigens de heer Twan Huys, die mij nooit een blik waardig gunt, terwijl ik zijn onweerlegbare journalistieke hypocrisie toch altijd in alle vriendelijkheid heb beschreven.

De wandelpas van mevrouw Tweebeeke is kwiek en zij heeft twee hondjes. Meer kan ik om redenen van privacy niet onthullen. Mijn eigen wandelpas laat zich eerder vergelijken met die van een bejaarde luiaard met heupdysplasie. Verder heb ik maar één hondje, genaamd Bobbie – hoe zou een man met dezelfde professie als Kuifje een hondje anders moeten noemen? Toch schept dat een band bij het uitlaten, al moet ik helaas toegeven dat de amper zes kilo wegende Bobbie de Kelev K’naani van mijn lieve buurvrouw Sara Cohen-Polak tot nu toe volkomen negeert, terwijl zij geen speelmogelijkheid met de Duitse herder Blondi van die dikke patser van een gracht verderop onbenut laat. Dat is verdacht.

Enfin, mevrouw Tweebeeke dus. Laatst sprak sprak zij mij zomaar aan: “Jouw hond was toch groter?” Ik begreep onmiddellijk waarom zoveel mannen – ik verwijs naar de opmerking die de heer J.P. Balkenende ooit live op de kwelbuis tegen haar plaatste: “Wat kijkt u lief” – als een blok op haar vallen. Ik beaamde haar conclusie – “De vorige is nog niet eens zo lang dood, maar ik kan niet zonder hond” – en legde vervolgens mijn hele ziel en zaligheid aan haar bloot.

Je had bijna wortel geschoten in je televisiecanapé van wijlen Jan des Bouvrie

Arthur van Amerongen

“Koffie bij café Nel, Mariëlle?” wilde ik haar toen vragen, terwijl ik haar voornaam in een poging om indruk op haar te maken op z’n Zelenski’s trachtte uit te spreken. (Met haar spraakmakende interview met de heer Volodymyr Zelensky won zij de Sonja Barend Award.)

Niet dus.

Daar trippeltrappelde mevrouw Tweebeeke alweer huiswaarts.

Ik kende mijn plek weer. Toch hecht ik er belang aan hier kond van te doen, omdat mevrouw Tweebeeke voor mij de belangrijkste representatrice van Nieuwsuur is, het beste en belangrijkste actualiteitenprogramma van de publieke omroep. De Nieuwsuur-gesprekken met hoogwaardigheidsbekleders zijn vaak diepgaand en onthullend, de reportages zijn indrukwekkend, en met Rudy Bouma hebben ze een uitstekende factchecker op de payroll, die complottheorieën bijvoorbeeld genadeloos doorgrondt.

Het kan dus, mijnheer Van Amerongen. Ze zijn bij NPO66, zoals uw voormalige studiegenoot Martin Bosma de club niet geheel onterecht pleegt te noemen, wel degelijk in staat om goede, objectieve nieuwsprogramma’s te maken, niet helemáál vrij van vooringenomenheid, maar men kan niet alles hebben.

Dat brengt mij bij de volgende vraag. Was die objectiviteit er vroeger ook, bij programma’s als Achter het Nieuws, Brandpunt, Tros Aktua, Televizier Magazine? Bij Herman Wigbold? Bij Aad van den Heuvel, ‘die vent met die kut in z’n kin’, zoals een Albert Cuyp-medewerkster hem ooit in mijn bijzijn omschreef? Bij Wibo van de Linde? Bij Jaap van Meekren niet te vergeten, zo onverstoorbaar dat er nog geen trilling in zijn stem hoorbaar was als pestkop Henk Terlingen op het moment dat Jaap het radionieuws verzorgde diens van huis meegebrachte boterhammen voor zijn ogen begon op te peuzelen?

Ik kijk uit naar uw antwoord.

Arthur: Ik bespeur een erotische ondertoon in jouw heiligverklaring van juffrouw Tweebeeke, ouwe. En dat ‘ouwe’ schrijf ik niet voor niets, want je bent een typische oud-mediaal die tot het leger stokoude gefossiliseerde bankbintjes behoort dat naar Nieuwsuur kijkt. Het is maar goed dat je af en toe de kleine Bob moet uitlaten, anders had je nog wortel geschoten in je televisiecanapé van wijlen Jan des Bouvrie.

Had je gelezen dat Opsporing Verzocht van Nederland 1 naar Nederland 2 moest verhuizen? Zogenaamd omdat Nederland 1 een hippe jonge zender moet worden, een zender waarop de adverteerders op afkomen als strontvliegen op een verse olifantendrol. In werkelijkheid spelen er natuurlijk heel andere zaken. Juffrouw Kaag had juffrouw Rijxman nadrukkelijk de opdracht gegeven Opsporing Verzocht te witten. Dat druist geheel tegen de diversiteitsleer van de NPO in, en toen hebben ze blanke acteurs ingehuurd die witte boeven moesten spelen. Daar trapte niemand in. Dus wordt Opsporing Verzocht gecanceld door het programmaatje naar Nederland 2 te verhuizen. De gefossiliseerde bankbintjes zijn namelijk zo hersendood dat ze niet eens van Nederland 1 naar Nederland 2 kunnen schakelen, zonder hulp van de mantelzorger.

Nieuw Zuur en jouw godin Tweebeeke zitten al op Nederland 2, dus ik neem aan dat jij Nederland 1 en Nederland 3 niet kunt vinden. Ik kende dat hele mens niet en ging haar googelen. En wat blijkt? Volgens Broadcast Magazine behoort Tweebeeke tot de 25 meest invloedrijke mensen bij de Nederlandse omroep! Nou, dat zal allemaal wel. Vermoedelijk staat Sander Schimmelpenninck alias Kabouter Clickbait op 1, Toontje Hoes (Amerikaanse artiestennaam Twan Huys) op 2 en Rick Niemand op 3.

De wandelpas van mevrouw Tweebeeke is kwiek en zij heeft twee hondjes.

Rob Hoogland

Ik ben even wat fragmentjes gaan bekijken van die Tweebeeke en ik hoorde dwars door haar aangeleerde geaffecteerde spraak een heel lelijk dialect. En jawel hoor: ze is geboren en getogen in Koog aan de Zaan! Dat ligt toch tegen jouw Alkmaar aan? Tweebeekes papa heeft waarschijnlijk nog in de Honigfabriek gewerkt, of in de cacaofabriek ‘De Zaan’, en haar moeder heeft koekjes ingepakt bij Verkade. Dit is mij bevestigd door mijn goede vriendin Tessa de Loo. Nou heb ik zelf koekjes ingepakt bij de Nobo in Ede, je weet wel, van de spritsen, maar daar schaam ik me niet voor. Ik zou dan ook niet heel bekakt gaan praten als ik Nieuwsuur zou presenteren, en ook niet heel geveinsd geïnteresseerd gaan kijken als ik iemand moest interviewen. Terwijl iedereen weet dat Tweebeeke in dienst is van Rutte en Kaag!

Over onafhankelijk nieuws gesproken. Wat vond jij van mijn wekelijkse gesproken column bij Ongehoord Nederland? Ik ben in een jaar tijd driekwart van mijn vriendenkring kwijtgeraakt, maar het betaalde wel lekker, amigo!

Rob: U dreigt er nog eentje kwijt te raken: moi. Ten eerste is het voor mij volstrekt onacceptabel dat u mevrouw Tweebeeke op deze wijze bejegent. Ik vind haar werkelijk een vakvrouw. De ‘ironische ondertoon’ die u bij mij meent te bespeuren ontbreekt dan ook volledig. Ten tweede verneem ik voor het eerst dat u een ‘gesproken column’ bij Ongehoord Nederland heeft. Waarom vertelde u mij dat niet eerder?

Ik voel mij genoodzaakt onze vriendschap te heroverwegen. Werken voor een club waar ze een donkere man live in de uitzending lekker puh ‘neger’ blijven noemen, zoals mevrouw Blommelstein, of hoe die Leidse rechtenhelleveeg ook heten mag – niveautje hoor. Samen met Loes de Fauwe, met wie ik ooit de burelen van de IJmuider Courant zowaar van enige glamour voorzag, won u ooit De Tegel. Om het in de woorden van de heer Van Nieuwkerk te stellen: toen speelde u Champions League. ON is reserve vijfde klasse onderbond, mijnheer Van Amerongen. 

Nee, Baudet gebruikt geen drugs. Hij houdt van een slokkie op zijn tijd, that’s it.

Arthur van Amerongen

Liggen er financiële overwegingen aan ten grondslag? Gezien uw levensstijl – voor een grammetje moet heden ten dage toch 50 euro worden neergeteld – zou mij dat niet verbazen. Maar dan had ik u toch kunnen helpen? Ergens langs het rechte pad dat ik nauwgezet en wanhopig bewandel had ik best een vriendenleninkje voor u kunnen ritselen, met hooguit twintig procent rente. 

Maar nee hoor, u deed gewoon nóg een stap op het uitbundig met groene zeep ingesmeerde hellende vlak waarop u zich reeds had begeven. Eerst van de Volkskrant naar GeenStijl, vervolgens Ongehoord Nederland er nog bij, ten slotte kwispelend achter de psychopaat Thierry Baudet aanrennen, zeg maar zoals Bobbie achter Blondi aan, toen meneer de Poetin-adept toevallig op kosten van de FVD-leden even ging chillen in uw Algarve. Waar ligt in vredesnaam de grens?

Ik heb óók een zwak voor die kwapoetsen van GeenStijl, daarover geen misverstand. Ze zijn lekker aan het keten in de wereld van de grotemensenjournalistiek en ik kijk daarbij vaak instemmend toe. Er moet meer gejend worden in het leven en met name de heer Pritt is daar een grootmeester in. Maar ze moeten eens ophouden met dat eeuwige geschamper over dode bomen en ‘oud-mediale’ journalisten die ‘tot het leger stokoude gefossiliseerde bankbintjes behoren dat naar Nieuwsuur kijkt’. Ze zouden niet eens zonder die fossielen kunnen overleven. Wat doen ze, drie van de vier keer? Copy en paste, goedbeschouwd. Oud-mediale stukken overnemen, paar eetlepels spottende GS-jus eroverheen en huppekee: plaatsen maar. Volgende onderwerp!

Dat u niet vrij bent van opportunisme was mij al bekend, mijnheer Van Amerongen. Zelf erken ik eveneens de waarde – en waarheid – van het spreekwoord ‘wiens brood men eet, diens woord men spreekt’. Maar u verloochent uw journalistieke opleiding en achtergrond momenteel wel héél nadrukkelijk. Bovendien weigert u voor de zoveelste maal in te gaan op een vraag die ik u in het kader van onze gezamenlijke rubriek stelde (ditmaal over de journalistieke helden van onze jeugd, al dan niet met een kut in de kin).

Goed dat HP/De Tijd er nog is!

Arthur: Ik heb mazzel dat onze geliefde hoofdredacteur Tom Kellerhuis – Kelly voor intimi – deze correspondentie nooit leest. Als Kel er namelijk achter zou komen dat ik mijn aanstootgevende stemmetje voor een paar judaspenningen had verkocht aan Arnold Karskens cum suis (cum suis is Latijn, geen Pornhub-Engels), gelijk de oude Faust zijn ziel verkocht aan Mephisto, dan had er wat gezwaaid hoor! Dan moest ik op het matje komen op de hoofdredactie en waren er vreselijke dingen gebeurd qua grensoverschrijdend gedrag: denk aan een explosieve mix van Matthijs van Nieuwkerk, Harvey Weinstein, Jeroen Rietbergen, Job Gosschalk en het echtpaar Egbert Fransen en Hester Tiggeloven. 

Die laatste twee baatten Pakhuis de Zwijger uit, het kloppend hart van de krankzinnige wokeness in 020. Die twee misdroegen zich namelijk als een hedendaagse variant van de Ceaușekutjes en harkten en schraapten ruim 2,5 miljoen euro aan kunstsubsidie en slavernijdingetjes bij elkaar. Gelukkig bracht de Halsema-bode dit ongekende schandaal aan het daglicht en zijn Nicolae en Elena op non-actief gesteld. Ze zijn voor het laatst gesignaleerd in gezelschap van kameraad Rutger Groot Wassink, die ze naar het tuintje achter zijn huis begeleidde. Enfin. 

Ik stond ruim een jaar geleden voor de keuze om terug te keren naar de pisbak (zo erg was de financiële malaise) of om een gesproken column in te spreken voor de ON-talkshow van Roelof Bouwman, een keurige ex-collega van HP/De Tijd. Roelof schreef een paar prachtige boeken, zoals Forever 80’s – Het levensgevoel van de jaren tachtig in advertenties, 70’s – Het levensgevoel van de jaren zeventig in advertenties en De canon van Nederland – Onze geschiedenis in 50 thema’s. Roelof interviewde op een keurige manier mensen van conservatieve snit en liet ze netjes uitspreken. Toen ik hem voorstelde om jou eens naar de show te halen, zei Roelof: nee, sorry Tuur, er zijn grenzen. Die man is mij veel te rechts. Hij is een echte populist, een volksmenner. Naast hem is Wierd Duk een soort Dolf Jansen qua deugdzaamheid. Bon, de talkshow bestaat niet meer sinds 1 januari van dit jaar, omdat die te fatsoenlijk werd bevonden door ON en laaggeletterden afstootte. 

Ik voel mij genoodzaakt onze vriendschap te heroverwegen.

Rob Hoogland

Over mijn ‘flirt’ met Thierry Baudet in de Algarve kan ik kort zijn: ik ben met een groot project voor GeenStijl (het blog voor mensen met een goed hart en een slecht karakter) bezig, getiteld Europese Patriotten. Een jaar lang reis ik door heel Europa en interview ik mensen die nog echt van hun land houden (Filip Dewinter, Marine Le Pen, Nigel Farage, Viktor Orbán en nog een stuk of twintig). Baudet kwam op mijn weg, omdat ik nu eenmaal Algarve-correspondent ben. 

En nee, meneer Hoogland, hij is niet van de verkeerde kant en hij gebruikt geen drugs. Hij houdt van een slokkie op zijn tijd, that’s it. En dan het liefst in gezelschap. En zo is de cirkel weer rond. 

Heb jij dat nummer van je dealer trouwens? Ik betaal altijd zestig euro aan Mo op de scooter. Is crystal meth soms goedkoper in Egmond dan in het perfide Mokum?

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.