Rob: Dit gaat mij grote moeite kosten, mijnheer Van Amerongen. Heel veel moeite. Liever nog zou ik mij willen laten ontknapen, al geef ik toe dat zulks voor het functioneren van iemand van mijn leeftijd nauwelijks verschil maakt. Het linkse falderappes dat Thierry Baudet zo geobsedeerd en vals op de korrel neemt, zou er immers uit kunnen opmaken dat zij het bij het rechte eind hebben.

Komt-ie, waarde collega: ik vind dat de jongeheer Baudet de kritiek die hem ten deel is gevallen deels over zichzelf heeft afgeroepen.

Deze onthulling valt mij zwaar. Zoals u weet, onderhoud ik een vriendschappelijke relatie met mr. Theo. Hij beschouwt de jongeheer Baudet inmiddels als de zoon die hij nooit heeft gehad, al sluit ik niet uit dat er in het diepe zuiden een Hiddemaatje of twee, drie rondloopt. Tijdens mijn recente bezoek aan de Tefaf in Maastricht vernam ik in Café de Pieter dat mr. Theo en zijn confrère mr. Piet Doedens, toen zij nog als jonge juridische honden in de kennel van mr. Max Moszkowicz ronddartelden, zelfs ‘d’n neikers van de Vriethof’ werden genoemd.

Het is niet anders, mijnheer Van Amerongen. Ik heb mijn leven nu eenmaal in dienst van de waarheid gesteld; wat gezegd dient te worden, dient daarom gezegd te worden, zeker nu op 23 mei de Europese verkiezingen op het programma staan en ik met grote vreze vrees dat mijnheer Baudet de zaken zoals bij de Provinciale Statenverkiezingen gaat aanpakken.

Nee, ik vrees niet zijn nieuwe overwinningsspeech. Leer mij types als Thierry Baudet kennen. Mijn Amsterdamse pied-à-terre ligt vlak naast een studentenpand. Gevolg is dat ik elke nazomer met ontgroeningsrituelen word geconfronteerd waarbij olijk naar het nazisme wordt geknipoogd. Dat vinden ze humor, die knorren. In 2018 maakten zij de grachtengordel zelfs dagenlang met Duitse helmen op hun dronken koppen in een oude legerjeep onveilig.

De jongeheer Baudet is zijn studententijd nooit ontgroeid en zal zijn critici na de Europese verkiezingen dus zeker en vast weer boreaal uitdagen. Zolang hij die opgeblazen onzin niet in zijn verkiezingsprogramma zet, gaat hij zijn gang maar. Waar het mij om gaat, is dat hij zichzelf net als bij de Statenverkiezingen verkiesbaar heeft gesteld, als lijstduwer, terwijl iedereen weet dat hij nooit naar Brussel en Straatsburg zal verhuizen.

Ik weet dat andere partijen die truc ook weleens hebben uitgehaald. Maar bij FvD gebeurt het nu wel héél nadrukkelijk. Ik zag ook de heer Anton van Schijndel, die ik normaal gesproken hoog acht, op de Europese kieslijst staan. Hij stond tevens op de lijst voor de Statenverkiezingen, terwijl mr. Theo zich toen bijvoorbeeld in zijn geliefde Friesland verkiesbaar had gesteld. Veel Friezen stemden op de maître, maar hij nam géén zitting in het provinciaal parlement. En zo zijn er nog meer voorbeelden.

Ik weet dat ik u met deze uitspraak veel pijn doe, mijnheer Van Amerongen, maar ik zeg het toch: ook wat kiezersbedrog betreft winnen ze het bij FvD van de partij van Frans Timmermans.

Arthur: Zal ik jou eens wat zeggen, vriendelijke reus? Tijdens de opening
van het Boekenbal brulde een bomvolle Stadsschouwburg minutenlang: Nie wieder Krieg! Dood aan Baudet! Maar wie schetst mijn verbijstering toen die hotemetoten vervolgens eregast Michel Houellebecq toejuichten als ware hij de teruggekeerde Lieve Heere Jezus zelve. Begrijp me niet verkeerd, Hoogland, ik ben een trouw lezer van Houellebecq. Sterker nog: ik heb zijn hele oeuvre in het Frans gelezen, een taal die niemand behalve Mgr. Timmermans, drs. Ivo Niehe et moi nog beheerst. Ga eens met de zoekterm ‘Houellebecq’ grasduinen op Google en dan zul je ontdekken dat Thierry Baudet naast meneer Houellebecq verbleekt tot een progressieve uitvoering van jouw Jesse Klaver.

Houellebecq vindt Trump een geweldige president, hij adviseert de Fransoos om op Marine Le Pen te stemmen én hij heeft een gezonde bloedhekel aan de islam. Tevens wil hij dat Frankrijk de NAVO en de Europese Unie verlaat. En bovendien heeft hij een hekel aan homofielen, is hij een overtuigd en bevlogen hoerenloper, rookt hij ketting, zuipt hij zich elke dag klem en vreet hij rood vlees en gluten!

Ja, zegt de progressieve goegemeente dan: dat bedoelt onze Michel niet zo, dat is allemaal ironie. Ironie ammehoela! Als er iemand een meester op het floret der ironie is, ben ik het wel. Maar niemand snapt mijn ironie en daarom word ik door de Dirk-Jannen van Stekelbaarsjes, de Bertussen Vuistjes en andere kostgangers van het Rosa Spierhuis voor homofoob en erger uitgemaakt. En die duivelse Houellebecq, de held van die twee opaatjes, komt ermee weg!

Ik zal nu niet verklaren dat de aalscholver van Wodan op mij is neergedaald.

– Rob Hoogland

Iedereen weet dat ik op de Partij voor de Dieren stem en dat ik in het verleden duizenden nertsen heb bevrijd uit vernietigingskampen op de Veluwe. Noem dat maar extreemrechts.

Mijn conclusie is dat de Boekenbal-beau monde nog nooit iets heeft gelezen van Houellebecq. Voor hetzelfde geld schreed de geparfumeerde drol Bernard-Henri Lévy door de Stadsschouwburg en dan hadden al die schrijversgroupies, glibberend en glijdend door hun fluor albus, gepiept: ooohhhh, wat is meneer Houellebecq weer beeldig aangekleed door Charvet op de Place Vendôme (chemisier et tailleur depuis 1838 – AvA).
Ik hoorde van Arie Storm dat Heleen van Royen du moment dat Freek de Jonge als een dementerende Bokito over de stoeltjes begon te klauteren, brulde: “Michel, Michel! Ik zit hier hoor, in het schellinkje. En straks kan je mij vinden in de Harry Mulisch Suite van het Hard Rock Hotel, hier om de hoek.”

Je zou inderdaad denken dat Houellebecq ook geknipt wordt door Hella de Jonge (coupe Catweazle), dus de persoonsverwarring is begrijpelijk.

Herinner je je die mohammedaanse bomaanslag in de roman Platform van Houellebecq? Dat zou een dramatische opening kunnen zijn voor diens nieuwe boek: een bomaanslag op de Stadsschouwburg tijdens het Boekenbal. In één klap verlost van de door Houellebecq vermaledijde pseudo-intellectuele bourgeois-bohème & gauche caviar.

Je schrijft hierboven overigens: liever nog zou ik mij willen laten ontknapen. Daarmee beken je eigenlijk dat je nog maagd bent. Dat verklaart natuurlijk wel waarom je kindvrij bent gebleven. Of bedoel je wellicht dat je in je derrière nog maagd bent? En wat wil je weten over biefstuksocialist Frenske Timmermans? Je weet toch dat hij vijftig zetels achterstaat op Spitzenkandidat Manfred Weber van de EVP? Holle Bolle Gijs gaat na de voor hem catastrofale verkiezingen zakjes plakken in de catacomben van de Verenigde Naties. Mark my words, poes!

Rob: U behoeft mij niet nader in te lichten over het doen en laten van de heer Timmermans, mijnheer Van Amerongen. Van de manier waarop deze vleesgeworden kersenvlaai zich naar boven heeft gelikt draait zelfs mijn maag zich om. Ik beperk mij tot de conclusie zoals in de laatste regels van mijn eerste bijdrage vervat: dat hij een partij vertegenwoordigt die zich beter op de Europese verkiezingen heeft voorbereid dan FvD. Dat doet al pijn genoeg.

Ik dank u voor uw aandacht voor de heer Houellebecq, een auteur die ik hoog heb zitten. Ik bezit al zijn boeken. Hetgeen overigens niet wil zeggen dat ik ooit een woord van hem heb gelezen. Voor mij is hij de nieuwe Umberto Eco, wiens De slinger van Foucault nog steeds ongelezen een prominente plek op onze salontafel inneemt.

Ik had dus inderdaad op het Boekenbal thuisgehoord. Ons beider uitgever Pepper Books smeekte mij ook om te gaan, maar ik wilde mijn wekelijkse kienavond er niet voor laten schieten.

Over gauche caviar gesproken: Freek de Jonge deed dat wel en vergat vervolgens les één van Toon Hermans, die stelt dat een goede timing voor een komiek onontbeerlijk is.

Het is overigens jammer dat u niet of nauwelijks ingaat op wat ik over Thierry Baudet te melden heb. U lijkt wel een hardcore fan. Ik maakte een mild grapje over de uil van Minerva waarmee hij na de Statenverkiezingen in die merkwaardige speech van ’m op de proppen kwam. “Nee, ik zal nu niet, op mijn beurt, een Baudetje doen door in de prelude te verklaren dat de aalscholver van Wodan op mij is neergedaald,” schreef ik. Subiet werd ik door sommige van zijn volgelingen, die nog nooit van de uil van Minerva hadden gehoord, in de linkse hoek geplaatst. ‘Ik zal nu niet verklaren dat de aalscholver van Wodan op mij is neergedaald.’

Ik links. Dat ik dat nog mocht meemaken. Al verbaasde het mij ook weer niet echt. Zoals Jesse Klaver voor zijn aanhangers al een tijdje de nieuwe God is, zo is Thierry Baudet dat binnen een mum van tijd voor zíjn achterban geworden. Grapjes over de messias worden in beide kampen als blasfemie beschouwd. Helaas, echter, heb ik de lastige gewoonte iemand onmiddellijk te ontheiligen wanneer hij heilig is verklaard. Daar is mijn oude leraar maatschappijleer Van Bemmelen, die ook Duits gaf, verantwoordelijk voor. “De koningin moet ook weleens persen,” stelde hij ooit. Dat was een levensles. En zo is dan de kolderieke situatie ontstaan dat de Klaver-discipelen mij in de rechtse kerk plaatsen, terwijl sommige Baudet-adepten mij inmiddels een plek in de linkse kerk toedichten.

Het is echter een feit dat de heer Klaver ondanks zijn krankzinnige manier van politiek bedrijven en zijn domme taal- en rekenfouten minder voor zijn leven te vrezen heeft dan de heer Baudet. Dat zegt iets, mijnheer Van Amerongen. Dat zegt zelfs heel veel. De linkse jaloezie, haat en agressie die heer Baudet over zich heen krijgt, is angstaanjagend. Of zijn kudde het nu wil of niet, ik sla de deur van de linkse kerk waarheen zij mij hebben verbannen om die reden weer meedogenloos achter mij dicht.

Ik smeek u, liberaal Nederland: omarm mij!

Arthur: “De koningin moet ook wel eens persen.” Wat een prachtige uitdrukking! Ken jij die reclame voor toiletpapier nog, van het eens zo trotse Nederlandse merk Popla, dat met de hand gerold werd door nonnetjes in het Limburgse Gennep? Je moet het zingen op de wijs van Hoedje van Papier: “Popla is, Popla is, een twee drie vier, zacht toiletpapier./ Koning, keizer, admiraal,/ Popla kennen ze allemaal./ Een twee drie vier, sterk toiletpapier. Wel 1000 vel!”

Overigens viel het reuze tegen met de kwaliteit van Popla, want regelmatig schoot mijn veegvinger door het dunne papier.

Ik ben nog steeds een uitbundige veger, want je weet, lieverd, dat ik met alles een grootverbruiker ben. Dat heeft te maken met mijn ongebreidelde joie de vivre. Noblesse oblige, dus scoor ik altoos Charmin Ultra Soft Cushiony Touch bij de Makro in Faro en dan zit je toch al snel op twee euro per rol.

Soms jaag ik er wel vijf wc-rollen op één dag doorheen.

– Arthur van Amerongen

Soms jaag ik er wel vijf rollen op een dag doorheen. Het ergste vind ik nog wanneer ik eindelijk klaar ben met vegen en dat er dan nog piepklein poepje lachend zijn kopje naar buiten steekt en ik helemaal opnieuw moet beginnen. Toch weiger ik om een anal bleaching te laten zetten, zoals jij mij laatst adviseerde. Dan maar onthaasten op het secreet.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de stoelgang van Thierry Baudet. Hij doet me erg denken aan die andere fat: Jort Kelder. Van die smetvreestypes die nooit een windje laten. Nooit eens een fraai remspoor in de witte Schiesser.

En nee, ik ga niet in op jouw vertoog over Baudet. Ik vind het al treurig genoeg dat je weer over die stomme uil van Minerva begint. Overigens blokkeer ik op Twitter eenieder die grapjes maakt over boreaal, dus je bent gewaarschuwd, vriend.

Het is kenmerkend dat niemand in Nederland zich druk maakt over het Borealis Project van Jelle Brandt Corstius (je weet wel). Ik citeer: “Journalist Jelle Brandt Corstius en fotograaf Jeroen Toirkens trekken de komende vier jaar voor Trouw door de noordelijke bossen van de wereld, het ‘boreale woud’, in onder meer Japan, Canada, Alaska en Siberië.” Trouw: fout na de oorlog.

Bon. De ouwe Hegel schreef: ‘die Eule der Minerva beginnt erst mit der einbrechenden Dämmerung ihren Flug’.
Maar hij schreef ook:
“Beim Leben ist’s wie bei der Klo-Rolle: je mehr man sich dem Ende nähert, desto schneller geht’s!”

Ook ik ken mijn klassieken, Hoogland.