‘Mocht je het in de hemel niet zinnen, pak dan je kussen en loop naar de hel’
De Amerikaanse schrijver Paul Bowles (1910) overleed op 18 november. Abdelkader Benali (24) is schrijver en schrijft hem een brief.
Voor Paul Bowles,
Ik hoop niet dat ze daar in de hemel je dag- en nachtrust vergallen. En mocht het je niet zinnen, pak dan je kussen en loop naar de hel. Ze weten wie je bent; compromisloos, geen stereo, mono. Ze weten ook waar je vandaan komt, de twintigste eeuw, een plek die met iets minder make-up veel weg had van de nijdige plek waar jij je nu bevindt. En waarom ook niet? Je zag de neutronenbom vallen en napalm en toen palmbladeren (en alle drie vielen ze even willekeurig) en dacht: wat is dan het verschil?
Je verkaste naar Tanger; daar vallen geen bommen en soms een palmblad. Eerst was je musicoloog en maakte composities die in elke catalogus staan, van Den Haag tot Kuala Lumpur. Dat was werelds, dat was te gek, de hel is een verdieping lager slechts; boeken worden hier verbrand, want hoe kom je anders de winter door?
Er is vast en zeker fitness-apparatuur in de hel aanwezig waar je je lichaam vet en fit kunt houden. Schrijf ons een brief – ons, weerlozen, zij-die-beter-moeten-weten – vanaf zo’n apparaat terwijl een duivel in je kont staat te poken en ‘langzamer, langzamer!’ schreeuwt. Het allerliefst een virtueel reisverslag (dat zou echt te gek zijn, als je dat even kon doen!) en strooi wat stukjes oorsmeer op de brief, zodat we weten dat je nog leeft, dat je oren dichtgesmeerd raken door het vele luisteren.
Voor de Tweede Wereldoorlog reed je in een pick-up door de Sahara, na de Tweede Wereldoorlog werd de wereld zelf meer en meer een Sahara en besloot je te gaan wonen in Tanger. Vergane glorie, verstopte toiletten, van alles wat en helemaal niks, dat is Tanger; als voorbereiding op de koele hel. Ik hoop voor je dat je hasj, marihuana, wodka met ijs en sinaasappelsap, LSD en de subvarianten daarvan, en allerlei hippe Amsterdamse drugs tot je neemt, zodat je beter slaapt en slechter droomt.
Breek het glas! Breek het woord! Je bent nu pas echt compleet want in de hel is alles een, alles goed, alles schoon. In de hel houdt iedereen zich aan zijn woord en worden verraad en leugen onmiddellijk afgeschoten. Ik hef op jou een glas melk en neem nu de stoptrein naar Woerden om te zien of ik daar een wereld kan ontdekken, net zo onthutsend, irreëel en illusieloos als de jouwe.
Met vriendelijke groeten,
Abdelkader Benali
