U bent knettergek als u op vakantie gaat in uw eigen peperdure rotland. Wees wijs en kies voor de spotgoedkope Balkan!
Arthur van Amerongen maakte een toer langs enkele minder bekende Balkan-bestemmingen. Hij raadt zijn lezers aan om ook eens naar deze verborgen parels met vakantie te gaan. ‘De drank in Albanië kost de helft van wat het in mijn Algarve kost, het eten is er geweldig en spotgoedkoop en het horecapersoneel spreekt alle talen en is ouderwets beschaafd.’
Het opvallendste nieuws van deze week stond in de Rutte-bode, het sufferdje dat zelfs onze Minister van Omvolking tot een briljante en vooral sympathieke en door gans het volk geliefde kerel weet op te pimpen.
Erik “Bitterbal” van der Burg is vermoedelijk ook de enige die zonder aarzelen een borrelgarnituurtje en een glaasje lauwe pisrosé op het strand van Scheveningen durft te bestellen, à raison van 47 euro, maar ondanks die exorbitante woekerprijzen in de Duitse kolonie, de afrekeningen in het drillrapmilieu, zeeën aan zwerfafval en uiteraard overlast en intimidatie van “jongeren”, kopte het AD in een advertorial van de Koninklijke Horeca
Nederland stomverbaasd dat er behalve Rutte-sokpop Erik Bitterbal vrijwel niemand meer naar het strand van Scheveningen komt.
Het zal mij niks verbazen als er nog deze maand een Grote Strandtenten Test verschijnt in het Algemeen Dagblad, waarin Scheveningen er heel verrassend uitrolt als de goedkoopste en de lekkerste met het fijnste personeel.
Maar Zandvoort, de tokkiekolonie van 020, is natuurlijk geen haar beter. En in die vieze hippietenten in Bloemendaal, zoals het schurftige Woodstock, betaalde ik een jaar of 25 geleden al een tientje voor een glas lauwe piswijn en werd ik geschoffeerd door een onbeschoft venerisch meisje met een schroef door haar neus en met vermoedelijk nog een hele ijzerwinkel in en rond haar vagijn.
Ik ben eens even gaan googelen naar de duurste en de goedkoopste strandtenten van Nederland, en verdomd, vlooienpaleis Woodstock is nog steeds de allerduurste. Callantsoog is de goedkoopste badplaats: daar betaal je gemiddeld slechts €18,35 voor je lunch: lauwe koffie, een klef wit broodje zalm van Johma en een uitsmijter met waterham. Nog een pluspunt: in Callantsoog kun je gratis parkeren tijdens je weekendje weg aan zee.
Tel uit uw winst, zou ik zeggen, en ga uw zuurverdiende vakantie niet in eigen land vernaggelen. En stop met het lezen van de Rutte-bode!
De lezer denkt nu: ‘aha, ik kan dus beter naar de Algarve op vakantie gaan, waar je een euro voor een ijskoude fles bier betaalt op een terras, acht euro voor een fles Portugese topwijn en waar je voor nog geen 12 euro een geweldige vislunch hebt met alles d’r op en d’r an. Klopt als een zwerende vinger, maar ik heb liever dat u wegblijft uit mijn biotoop, hoe vaak moet ik dat nog roepen?
Er is een veel beter vakantie alternatief voor u: de Balkan. De stranden van Slovenië en Kroatië kende u vermoedelijk al – veel voor weinig – maar ik heb voor u Albanië, Noord-Macedonië, Kosovo, Montenegro en Bosnië bezocht en daar kunt u nog echt de mooie
meneer/mevrouw/vreer uithangen met uw kleine beurs.
Ik zag al georganiseerde reizen naar Albanië voorbij komen voor het bespottelijke bedrag van 250 euro voor 10 dagen, inclusief vliegticket, hotel en voer, en met nog een paar excursies. In zo’n reisgezelschap wilt u dood noch levend gevonden worden: altijd dikke kantoormeiden die niet aan de man kunnen komen, treurige stelletjes uit de krochten en de negorij van Nederland die op het punt staan een koter te verwekken, en altijd die eenzame jongen met pukkels en slijm op zijn mond, type Larry Hall in Black Bird.
Beter boekt u zelf een ticket naar de geweldige en vooral klantvriendelijke luchthaven van Tirana en daarna lekker op de bonnefooi. De drank in Albanië kost de helft van wat het in mijn Algarve kost, het eten is er geweldig en spotgoedkoop en het horecapersoneel spreekt alle talen en is ouderwets beschaafd. Idem dito in Noord-Macedonië en met name in het schattige plaatsje Ohrid waar u na uw boottochtje meteen het A. den Doolaard museum kunt bezoeken en rijkelijk moet doneren.
Skopje is ook beslist de moeite waard, en met name de Turkse wijk van de stad, een soort moslim-Efteling waar u gewoon bier en raki kunt drinken terwijl u uw halal kebab opsmikkelt tussen de boerka’s en baarden.
Pristina, de hoofdstad van Kosovo is zo mogelijk nog hipper dan Skopje en nóg goedkoper. Daar pakt u de bus naar Sarajevo en dat is echt de leukste stad van de Balkan geworden.
Het is sowieso al de mooiste stad van de regio, dramatisch gelegen tussen de enorme bergen, maar het is opnieuw de culturele hoofdstad van de Balkan geworden, met filmfestivals, toneel, beeldende kunst, zang en dans en een geweldig uitgaansleven. U kunt voor een paar tientjes op en neer vliegen van Eindhoven naar Sarajevo. Goedkope tickets zijn er ook naar Noord-Macedonie en Pristina. Tel uit uw winst, zou ik zeggen, en ga uw zuurverdiende vakantie niet in eigen land vernaggelen. En stop met het lezen van de Rutte-bode!
Het AD was niks, is niks en zal nooit iets worden. De krant stond altijd bekend als een saaie, keurige krant. Niet voor niets wordt in de serie ‘Debiteuren, crediteuren’ van het programma Jiskefet de krant duidelijk zichtbaar gelezen door de kleurloze kantoorklerken. Bijna 30 jaar geleden werd Het Algemeen Dagblad diepgaand vernieuwd en noemde zich een krant met ‘lef’. Een peperdure campagne moest het nieuwe Algemeen Dagblad meer bekendheid geven en van het oude imago verlossen. Op 300 Esso-stations kregen tankende automobilisten het Algemeen Dagblad gratis, de krant werd in treinen uitgedeeld en gedurende 2 weken kregen 10.000 Amsterdammers het AD gratis in de bus. De gedachte was dat alle opiniemakers in Amsterdam woonden en die stad moest dus veroverd worden. De krant baarde opzien door Gerard Reve te contracteren. Reve zou wekelijks in het AD een feuilleton schrijven. Met Reve probeerde de krant meer naamsbekendheid in Amsterdam te krijgen, maar na vijf keer hield de grote volksschrijver het voor gezien. Uitgever Veen beweerde dat Reve geen stukken meer had. Reves verloofde Joop Schafthuizen beweerde dat het contract buiten hem om geregeld was. Reve zelf beweerde dat zijn stukken verkeerd in de krant zijn gekomen en dat hij er daarom geen zin meer in had. Joop Schafthuizen meldde mij uit België dat ‘mijnheer Reve waarschijnlijk niet veel kwijt wil over de kwestie, het is alweer even geleden’. Na enige ruggespraak met de schrijver zei Schafthuizen dat het een zakelijke kwestie was, en niets anders. ‘Ach, u weet hoe het loopt in het leven, de zaken lopen wel eens anders dan men zou willen.’
