Hoe Inez Weski het warhoofd speelt
Max Pam zet vraagtekens bij de verklaringen van Inez Weski, die woensdagavond bekend maakte te stoppen als advocaat van Ridouan Taghi. Is ze wel eerlijk over haar motieven? En: wie gaat straks in haar muiltjes staan?
Alles vergaat tot stof, zelfs de Egyptische piramides, schreef Jan Wolkers eens mooier en mannelijker dan ik het hier parafraseer. Maar soms schijf je als columnist iets dat een paar weken later ineens nog actueler wordt dan je had voorzien. Het spijt me dat ik mijzelf hier uitvoerig moet citeren – ik zal er geen gewoonte van maken.
Een maand geleden schreef ik op de site van HP/De Tijd een stuk over de moord op strafadvocaat Derk Wiersum. Uiteraard viel daarin ook de naam van Ridouan Taghi, die steeds wordt genoemd als de opdrachtgever op de achtergrond. Er loopt een rechtszaak tegen Taghi en zijn kornuiten, waarvan een aantal voortvluchtig is, net als Taghi zelf. Vermoedelijk zit hij in Dubai. Uiteraard heeft Taghi een advocaat, in dit geval mevrouw Inez Weski.
Over haar schreef ik: Van Taghi’s advocaat Inez Weski valt, wat de opsporing betreft, uiteraard niets te verwachten. Ze behartigt de belangen van haar cliënt, wat ze ook moet doen, maar steeds vaker wordt de vraag relevant hoe ver een advocaat hierin moet gaan. Toen De Telegraaf haar vroeg of het juist was dat Taghi zich in Dubai bevond, antwoordde Weski: “Ik weet daar niets van en ik wil dat ook niet weten”.
Ze wil het niet eens weten.
Een typische advocatenreactie. Iemand wel verdedigen, maar niet willen weten wat diegene werkelijk heeft uitgespookt. Daarom krijg je in de rechtszaal ook steeds vaker verklaringen van advocaten waarin elke logica ontbreekt, zoals in de helikopterzaak. Ze moeten wel, want zij moeten verdedigen wat hun cliënt heeft verteld, ook al voelt iedereen aan zijn klompen dat daar niets van kan kloppen. Het lijkt mij vrijwel onmogelijk dat je als advocaat integer kunt blijven, als je aan dit soort onzin meedoet.
Weski’s verklaringen op tv waren warrig, onduidelijk en vermoedelijk onwaar.
Weski heeft in het verleden al een paar maal een officiële berisping gekregen, omdat er geen touw was vast te knopen aan wat zij in de rechtszaal naar voren bracht. Genoteerde zinnen, die grammaticaal zo kreupel waren dat ze met geen hijskraan meer overeind waren te trekken. Misschien doet zij het expres om een dikke mist te laten optrekken, maar mogelijk komt het ook voort uit onvermogen.
Enzovoort.
Woensdagavond maakte Inez bekend dat zij stopt met de verdediging van Taghi. Ze deed dat zo’n beetje op alle televisiezenders. Ik kwam haar tegen bij EenVandaag en in DWDD, maar ze zal wel op meer plaatsen te zien zijn geweest. In ons omroepbestel hebben strafadvocaten ogenschijnlijk het vermogen tot bi-lokaliteit: zij kunnen op twee plekken tegelijk zijn (Peter R. de Vries zelfs op drie plekken).
Naar eigen zeggen staakt Weski haar verdediging, omdat het er “oneerlijk” aan toe zou gaan bij het zogenaamde Marengo-proces, waarin Ridouan Taghi verdachte is. Die verklaring is lamentabel. Het proces is net begonnen en de aanklager zal nog druk bezig zijn met het verzamelen van bewijsmateriaal. Dan is het vrij logisch dat zij nog niet alle stukken krijgt en niet onmiddellijk in de gelegenheid wordt gesteld om kroongetuigen te ondervragen. Eerlijkheid vraagt zorgvuldigheid, dus even geduld aub.
Maar goed, als je dat werkelijk oneerlijk wilt noemen, aan wie ligt dat dan? Ik bedoel: als Taghi zich morgen meldt bij de rechtbank durf ik hem wel de verzekering te geven dat hij een eerlijk proces krijgt. Maar ja, hij is gevlucht, onder meeneming van al zijn goudeerlijke daden, zoals handel in drugs, afpersing en moord. Dat moet even worden uitgezocht.
In haar ogen is het strafrecht een juridische strijd die uiteindelijk vooral gaat over bewijs en vormfouten.
Op Twitter werd het optreden van Weski geprezen, maar dat is Twitter – daar weten ze van niks. In wezen waren Weski’s verklaringen op tv warrig, onduidelijk en vermoedelijk onwaar – dat alles versluierd achter een gordijn van juridische termen. Dat gordijn zou best weer eens met opzet kunnen zijn opgehangen. Als het geen onvermogen is, dan is het op zijn best: hoe Inez Weski het warhoofd speelt.
Weski bevestigde opnieuw dat zij niet wil weten in hoeverre haar cliënt de waarheid spreekt. In haar ogen is het strafrecht een juridische strijd die uiteindelijk vooral gaat over bewijs en vormfouten. De waarheid doet er niet veel toe. Collega-strafpleiter Gerard Spong komt in zijn Rolls-Royce graag nog een keer naar de studio gereden om het u allemaal nog één keer uit te leggen.
Iemand moet het doen.
Je bent snel geneigd iets anders te zoeken achter het besluit van Weski om er mee op te houden. Door John van den Heuvel werd bij Beau – ook het televisieleven van een misdaadverslaggever is moordend – gesuggereerd dat Weski wel eens bang zou kunnen zijn. Dat ligt voor de hand. Eerst Derk Wiersum en voor je het weet spartelt de volgende advocaat heel oneerlijk en bloedend op de grond. Ik kan er mij van alles bij voorstellen en mij krijg je ook met geen tien paarden naar de bunker. Zelf vindt Weski de angstfactor onzin: ze zou haar besluit al hebben genomen, voordat Wiersum werd omgelegd. Ze is, echt waar, gestopt wegens obstructie van het proces.
Maar ja, iemand moet het doen. Wie gaat er straks in Weski’s muiltjes staan?
Iemand moet het doen, hoewel. Volgens Weski is Taghi het er zelf mee eens dat zij stopt. Dus kan Taghi nu zeggen: ik blijf lekker in Dubai, dit proces is zo oneerlijk dat ik niet eens een advocaat wil hebben. Als Taghi dan bij verstek wordt veroordeeld, kan hij Weski altijd nog bellen om te vertellen dat zij niet op zijn dodenlijst staat.
