‘Niet-wielrennen. De leegheid van dat leven schokt me.’ (Vrij naar: Tim Krabbé – De Renner)
Geen wielrennen meer.
Geen Sporza, Eurosport, NOS meer.
Geen Bernal, geen Sam, geen Tim, geen Gilbert meer.
Geen Bora, geen Circus-Wanty-Gobert meer.
Geen Thomas de Gendt in een kolossale, langzaam in brokjes uit elkaar vallende kopgroep meer.
Geen ‘Welkom dames en heren, zalig Pasen, ook namens José’ meer.
Geen met onbekende Colombianen, bekende Colombianen, beroemde Colombianen bespikkelde bergen meer.
Geen kasseien, geen keien, geen kleien met modder meer.
Geen van voorpret en verheugen beslagen ramen van cafés meer.
Geen grote schermen meer.
Geen naar een verjaardag gaan, je van alle nieuws onthouden, thuiskomen en na het eten alles terugkijken alsof het live gebeurt meer.
Geen tijdritten en geen tijdje pitten meer.
Geen discussies over kortere ritten, minder sprinten, minder klimmen, minder renners, minder koersen, minder gevaar, minder angst, minder kopmannen, minder knechten, minder geld, minder jonge kijkers meer.
Geen net niet meer helemaal verwachte, maar stiekem wel op gehoopte terugkeer van Terpstra meer.
Geen terugkeren meer.
Geen tv die je harder moet zetten om Michel en José het uit de belendende tuinen opstijgende gekweel van het koor van schuurmachines te laten overstemmen meer.
Geen eeuwig aanstaande overheersing van jonge, licht vadsig ogende Denen meer.
Geen spelletjes met fictieve budgetten en echte renners en deadlines die je altijd weer vergeet waardoor je wel hebt betaald maar niet hebt bevestigd meer.
Geen prono’s die je sowieso gewonnen had als je had meegedaan meer.
Geen zondagen die drie weken duren meer.
Geen ritten in somber Catalonië, zonnig Toscane meer.
Geen ochtendetappe in de buurt van De Panne meer.
Geen Kanarieberg meer.
Geen #glazenbolcup meer.
Geen interviews op het startpodium met de Ronde van Vlaanderen meer.
Geen verpletterende Annemiek van Vleuten meer.
Geen vragen over hoe Annemiek van Vleuten zo goed is meer.
Geen verzuchtingen over wanneer Annemiek van Vleuten zal ophouden zo goed te zijn meer.
Geen verrassende nederlaag van Annemiek van Vleuten in een willekeurige koers meer. (1. Van der Breggen, 2. Van Vleuten).
Geen Vos meer, geen Rivera meer, geen Wiebes meer – althans: niet de goede.
Geen ochtenden waarop je eens kalm het parkoers van de rit van de dag erbij pakt om te controleren wanneer de werkdag eindigt meer.
Geen hoop op een Tom ‘beter dan ooit’ meer.
Geen Eddy Planckaert achter een schaal hard geworden chocoladecroissants meer.
Geen valpartijen van Sep Vanmarcke tijdens een kalme uitrijdtraining een week voor de Ronde, geen interviews met een danig teleurgestelde Sep Vanmarcke vijf dagen voor de Ronde, geen reportages met een gebutste maar al iets opgewekter Sep Vanmarcke drie dagen voor de Ronde geen startinterview met een gematigd optimistische Sep Vanmarcke, geen lekke band van Sep op een cruciaal moment in de aanloop naar de Kruisberg en geen zacht, maar peilloos diep gesnik van Sep (15de in de Ronde van Vlaanderen) in een Sporza-microfoon meer.
Geen voorbarige conclusies over de voortgang van loopbaan van Sagan meer.
Geen Nokere, geen Wevelgem, geen Mons en Pevele, geen sterrenstroken, geen stroken sterren, geen zonnige pre-zomermiddagen waarop je geheel vrijwillig binnen blijft meer.
Geen donkerblauwe colbertjes van Karl Vannieuwkerke meer.
Geen Mathieu meer.
Geen Adrie over Mathieu, geen Julian over Mathieu, geen Lance over Mathieu, geen Eddy over Mathieu geen Herbert & Maarten in orgastische extase over Mathieu meer.
Herhaling: geen Mathieu meer.
Geen ten onrechte door een buitenlander voor de neus van zeven Vlaamse favorieten weggekaapte Ronde-zege meer.
Geen interviews met Roger de Vlaeminck waarin hij beweert dat hij zelfs in quarantaine nog wist te winnen meer (hopelijk).
Geen columns waarin de E3-prijs ‘een mooiere koers dan de Ronde’ wordt genoemd meer.
Geen Brabantse Pijl, geen Waalse Pijl, geen pijl om waar dan ook op te trekken meer.
Geen ‘Two Cities, One Break’ meer.
Geen valpartijen meer, geen botbreuken, spierscheuren, wondes in het aangezicht, blikschade meer.
Geen tijdverlies meer.
Geen tijd meer.
Geen tickets voor VIP-plaatsen meer.
Geen tickets, geen geld, geen plaatsen meer.
Geen aanleiding om je druk te maken om het belangrijkste onbelangrijks meer.
Geen geruis van tijdritfietsen met dichte wielen om het geraas van je gedachten te overstemmen meer.
Geen flamme rouge, geen rode vod meer.
Geen kasseiengootje, geen stikkapot meer.
Geen erop meer.
Geen erover meer.
Geen vroege, geen late ontsnapping meer.
Geen gelegenheid te ontsnappen meer.
Geen ontspanning meer.
Geen tijdelijke blindheid door de schittering van het gebitt van Nils Pollitt meer.
Geen geruchten, geen aanhoudende geruchten, geen verhalen over eventuele geruchten waar Astana dan altijd net wat minder fraai uitkomt dan de rest meer.
Geen gedokker meer, geen ge-Greg en ge-Oliver en ge-Jasper en ge-Tiesj en ge-mitchelldocker meer.
Geen Noord-Franse weerberichten meer.
Geen door Karsten Kroon in een weiland waargenomen pony’s met overgewicht meer.
Geen Kwaremont, geen Kortekeer, geen Muur, geen vuur geen werelduur meer.
Geen korte aflossingen op de Lange Munte meer.
Geen Renaat op de motor meer.
Geen Renaat aan de meet meer.
Überhaupt even geen Renaat meer.
Geen ‘Ze zijn laat, meneer’ meer.
Geen José, geen Troué.
Geen Girostart op gekke plekken meer.
Geen plekken die geen gekke plekken meer zijn meer
Geen mens die zegt ‘Gelukkig dat Buren nu wel gewoon kan doorgaan’ meer.
Geen Nieuw Wielrennen meer.
Geen nieuw wielrennen meer.
Geen kansen om te vergooien, geen herkansingen, geen revanches meer.
Geen Alpes, Cols, Planches meer.
Geen rustdagen meer.
Geen behoefte om ergens van uit te rusten meer.
Geen concreet verheugen meer.
Geen dagen aftellen, geen navertellen of voorbespreken meer.
Geen volgende, geen herkansing, geen foto’s van Tom Boonen in een dancing meer.
Geen Ronse, geen Wittem, geen Bastenaken, geen Tours meer.
Geen leven, geen koers meer.*
*Althans: voorlopig. Voor nu zijn er belangrijker zaken. Er is geduld in overvloed, een hele wielerwereld vol. De koers wacht dan misschien op niemand, maar ik wel op de koers.
