Amsterdammers: stem Lijst 22! De Feestpartij van mijn Turkse vriend Deniz Üresin én kunstbroeder Rob Muntz!
Don Arturo heeft het met Rob Muntz, de nummer twee van De Feestpartij, over diens politieke helden. “Ik ben natuurlijk bijzonder geïnspireerd door mijn grote held Roel van Duijn en zijn Kabouterbeweging.”
De afgelopen maanden heb ik voor u de politieke partijen die meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam geanalyseerd en daar werden we met zijn allen niet blij van. Ik had dit ook niet moeten doen want ik haat politiek.
Ik profileer mijzelf dan ook graag als een cynische opportunist met het engagement en het moreel bewustzijn van plankton maar dat stukje ironie wordt nooit opgepikt. De eerlijkheid gebiedt mij echter op te biechten dat ik ooit een politiek beest was. Zo heb ik de gloriejaren van de PvdA van zeer nabij meegemaakt en rond mijn huwelijk met partijcoryfee Edith Mastenbroek stond Wouter Bos in de peilingen op 61 zetels.
Dat had natuurlijk niks met mijn lijstduwende trouwerij te maken, maar toch. Mede op dwingend advies van mijn echtgenote heb ik toen nog op Ahmed Marcouch gestemd, om maar even aan te geven hoezeer ik destijds aan de goede kant van de geschiedenis stond. Er is echter veel veranderd in de afgelopen zeventien jaar en mijn definitieve vertrek naar de paradijselijke buitenlanden bleek de enige remedie tegen mijn teleurstelling over ’s lands koers en mijn daaruit voortvloeiende hartverscheurende politieke intimiteitsvacuüm. If you can’t beat them, leave them. Wat de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen betreft is er slechts één lichtpuntje: de Feestpartij.
Lijsttrekker is Deniz Üresin, Rob Muntz staat op een schitterende tweede plaats. Ik moet eerlijkheidshalve opmerken dat Rob als lijstduwer van de Partij voor de Republiek bij de laatste landelijke verkiezingen slechts 13 (dertien) stemmen kreeg. In totaal harkte deze sympathieke Gideonsbende slechts 241 stemmen bij elkaar, waaruit ik concludeerde dat Nederland nog lang niet klaar is voor een president.
De Partij voor de Republiek had en heeft geen humor en daarom hebben ze niks gewonnen. Het lag niet aan mij
Rob Muntz
In de kieskring Friesland – van oudsher immuun voor hermelijnkoorts – behaalde de partij van René Zwaap overigens maar liefst 101 stemmen, met een speciale vermelding voor de 12 stemmen in Tytsjerksteradiel. De 137 stemmen in de kieskring Amsterdam kwamen uit de cercle rond café de Pels, een traditioneel anti-royalistisch bolwerk, en de meeste Partij van de Republiek-angehauchte stamgasten hebben nog met rookbommen gesmeten tijdens het huwelijk van prinses Beatrix en Claus von Amsberg.
De PvdR zou eigenlijk 242 stemmen hebben gekregen, maar Muntz nam zijn stembiljet én het gratis potlood mee naar huis. Daar hangen de fraaie trofeeën nu op zijn toilet te pronken.
Van Amerongen: Herr Muntz, vanwaar uw terugkeer in de politiek na uw fiasco tijdens de laatste verkiezingen? Tijdens de laatste landelijke verkiezingen haalde u als lijstduwer voor Partij voor de Republiek 13 stemmen.
Muntz: “De Partij voor de Republiek had en heeft geen humor en daarom hebben ze niks gewonnen. Het lag niet aan mij. In januari dit jaar belde mijn goede vriend Johan Vlemmix mij op met de dwingende vraag of ik lijsttrekker wilde worden van de Feestpartij in Amsterdam. Johan, zei ik, je gaat gaat toch geen ouwe lul op 1 zetten in 020? Neem toch mijn kameraad Deniz, de gewezen lachgaskoning. Die is jong, aanspreekbaar en een idool van de allochtone jeugd. Die Turkse en Marokkaanse gaan allemaal op hem stemmen. Jij en ik en hebben die man nog voor de VPRO in de schijnwerpers gezet, toen hij op het hoogtepunt was van zijn lachgasimperium was.”
Van Amerongen: Wie zijn je inspiratiebronnen eigenlijk, qua politiek?
Muntz: “Allereerst is daar natuurlijk Cornelis de Gelder, die beter bekend stond onder de bijnaam Had-je-me-maar. Deze zwerver en straatmuzikant werd in 1921 door de Veelbelovers, een groep anarchistische bootwerkers, gevraagd om lijsttrekker te worden van de Vrije Socialistische Groep. Door te demonstreren dat zelfs een zwerver verkozen kon worden, wilden de anarchisten ageren tegen de stemplicht en het parlementaire stelsel. De beweging raakte landelijk bekend als de Rapaille Partij. In een persconferentie op 12 maart 1921 maakte Had-je-me-maar de hoofdpunten van het verkiezingsprogramma bekend. Jenever moest vijf cent per neut gaan kosten, brood elf cent en vet 35 cent. Verder wilde de Rapaille Partij de sloop van pisbakken en in plaats daarvan moesten bomen komen.”
Van Amerongen: Dat kostte hem zeker de gay vote, die pispbakkensloop! Maar ga verder.
Muntz: “Verder eiste de partij vrij jagen en vissen in het Vondelpark. Had-je-me-maar en de tweede man op de lijst, Bertus Zuurbier, werden verkozen tot de gemeenteraad. Zo’n droog feit geeft mij en Deniz natuurlijk hoop. Had-je-me-maar werd echter kort voor de verkiezingen gearresteerd vanwege openbare dronkenschap en zat tijdens de verkiezingen in Veenhuizen. Hij werd veroordeeld tot een kuur in een ontwenningskliniek. In de kliniek ondertekende hij een verklaring waarin hij afstand deed van zijn zetel. Omdat de lijst maar uit twee namen bestond, werd zijn plaats nooit opgevuld. In 1931 werd Had-je-me-maar aangereden door een auto toen hij wilde oversteken bij het Leidsebosje. Enkele dagen later overleed hij op 75-jarige leeftijd in het Binnengasthuis in Amsterdam.”
Van Amerongen: Wat een treurig verhaal! Maar ik zie inderdaad veel raakvlakken tussen u en Had-je-me-maar, al is het alleen maar de gedeelde liefde voor Moeder Alcohol.
Muntz: “Ik ben natuurlijk bijzonder geïnspireerd door mijn grote held Roel van Duijn en zijn Kabouterbeweging. Van Duijn richtte zich net als ik en Deniz op zaken als consumentisme, woningnood en aantasting van natuur en milieu. De beweging richtte op 5 februari 1970 op de Dam de zogeheten Oranjevrijstaat op, met onder meer een Volksuniversiteit voor Sabotage en als volkslied De uil zat in de olmen. De grenzen van deze staat vielen samen met die van Nederland. De Oranjevrijstaat kreeg een eigen (schaduw)regering compleet met departementen die zich bezighielden met kraakpanden, winkels voor tweedehands goederen en biologische voedingswinkels. Tijdschrift Aloha gaf eenmalig de Staatscourant der Oranje Vrijstaat uit, een krantje ‘in dienst van de Kabouters’. Op 3 juni 1970 namen de Kabouters onder leiding van Roel van Duijn met de partij Amsterdam-Kabouterstad deel aan de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen en werd met vijf zetels de vierde partij in de raad. De fractie viel op door ludieke acties, zoals het roken van wiet tijdens raadsvergaderingen en een nieuwe, ‘fonetiese’ spelling, maar viel uiteindelijk door interne conflicten uiteen.
Van Amerongen: Vijf zetels! Dat biedt hoop voor uw Feestpartij. Ik hoorde overigens via via dat mijn grote vriend Sybren Kooistra, de gesjeesde spindoctor van Jesse Klaver, een eigen partij wilde oprichten in Amsterdam omdat hij GroenLinks te rechts vond. Dat moest dan een soort Kabouterpartij worden en hij wilde op audiëntie bij Roel van Duyn, die hem dan moest adviseren. Nou, ons aller Roel moest niks van Sybren hebben, en met name niet vanwege zijn genadeloze heksenjacht op mij en Max Pam. Verder begreep ik dat een van uw helden Henk Bakker senior was, de roemrijke oprichter van Leefbaar Amsterdam én last but not least Meubelhuis Henk en Bep in de Ten Katestraat.
Muntz: “Klopt als een zwerende vinger. Lees dit verhaal van mijn vriend Rodney Rijsdijk er maar op na.”
De tekst gaat onder de foto verder.
Van Amerongen: Verdomd interessant allemaal Muntz! Wat zijn de belangrijkste punten van Lijst 22?
Muntz: “Ajax: voor altijd de huldiging op het Museumplein, voorafgegaan door boottocht door de grachten en met als afsluiting een vliegtuigshow boven Museumplein. En iedere Amsterdammer vanaf 6 jaar en ouder mag 1 keer in zijn leven gratis naar Ajax.
Gratis openbaar vervoer in heel Amsterdam en gratis kinderopvang, zoals in Berlijn
Gratis toegang tot sportscholen, sportclubs en verenigingen en musea voor alle jongeren. De jongeren hebben de afgelopen twee jaar ernstig geleden onder corona, omdat ze thuis moesten blijven. Hier moet extra hulp en aandacht naar toe de komende vier jaar. Er komt drie miljoen extra bij voor de jeugdzorg. Wij willen een gemeenteloket voor kwetsbare jongeren. Jeugdzorg wordt gesaneerd. We maken een instantie met ervaringsdeskundigen die weten wat is goed en beter is voor de groep kwetsbare jongeren, in plaats van ambtenaren die om 5 uur naar huis gaan.
Onbeperkte aanvoer van vers fruit en vers voedsel voor de voedselbanken. Veel Amsterdammers leven onder de armoedegrens, daar moet verandering in komen. De armoedegrens moet verlaagd worden.
Winkels en Horeca gaan volledig open, 24 uur per dag. Geen restricties meer op winkels en het uitgaansleven.
Verhogen van subsidies voor kunst, cultuur en entertainment. Amsterdam moet weer gaan leven en bruisen. We hebben geestelijke rijkdom nodig. Hier maken we zes miljoen voor vrij.
Keti-koti’ roepen we uit als officiële Amsterdamse feestdag, op 1 juli. We beginnen over vijf maanden met een groots gratis feest voor alle Amsterdammers in de Bijlmer. Daarnaast subsidie voor de organisatie van alle feestdagen, bijvoorbeeld Suikerfeest, Simchat Thora, diwali, kerst of International Talk Like a Pirate Day.
Alle gehandicapten de deur uit! Meer bewegingsvrijheid voor gehandicapten!”
Dus: stem op de Feestpartij! Lijst 22. Voor meer speerpunten kunt u hier terecht.
