Het grote verheugen op M.M. (15)
Frank Heinen zag de vijftienjarige M.M. de veldrit winnen in de Amsterdamse Cross Competitie. ‘Het is winter, op de tv is cross en ik denk nu al een week aan M.M.. En, toegegeven, af en toe aan Wout Weghorst.’
Het is winter, op de tv is cross en ik denk nu al een week aan M.M.. En, toegegeven, af en toe aan Wout Weghorst. Maar daarna weer snel aan M.M. Weghorst is nu, en M.M. is straks, en ik heb zin me ergens op te verheugen.
Sport is verheugen. Gister was aardig, vandaag valt tegen maar morgen, ja, morgen wordt het pas echt te gek. Wacht maar af. Morgen, o morgen.
Toen wij thuis net een internetaansluiting, met zo’n krakerige inbelverbinding die soms om onbegrijpelijke redenen dienst weigerde, bezocht ik regelmatig de website Rabosport.nl. Op die rudimentaire pagina waar de bankkleuren oranje en blauw domineerden, werden nieuwsberichten en uitslagen van de profs en de beloften van de Rabobank Wielerploegen bijgehouden.
Met name de vorderingen van de beloften hield ik bij zoals een amateurmeteoroloog elke ochtend zijn barometer bestudeert. Elke dag volgde ik de verrichtingen van volstrekt onbekende beloften die ergens in Duitsland rondreden.
Bijna altijd wonnen ze.
Over het niveau van de tegenstand was weinig bekend. Ik was hoe dan ook blij.
Het waren niet mijn beste jaren, ik voelde me behoorlijk ellendig. Ik kwam de deur nog wel uit, maar van harte ging het niet. Bij wijze van afleiding volgde ik het wielrennen nauwkeurig, maar ik verdiepte me nog ijveriger in het wielrennen van morgen. Namen als Theo Eltink, Hans Dekkers en Joost Posthuma lieten me door hun dominantie in wedstrijden met exotische namen een paar jaar vooruitkijken. Als ze eenmaal zouden zijn doorgebroken, en als ik me weer beter voelde. Dan zou ik zeggen tegen vrienden die ik nu nog niet had ontmoet, dat ik ze al kende, dat ik ze al jaren volgde. Van een paar van die renners achterhaalde ik het mailadres. Hen voegde ik toe aan chatprogramma MSN, en wenste ze langs die weg succes voor hun eerstvolgende wedstrijd. Zo kwam ik dichterbij het wielrennen, zonder daadwerkelijk dichtbij te komen. En zo, door me te verheugen op een toekomst die uiteindelijk nooit zou plaatsvinden, kwam ik dichter bij het moment dat het vast beter met me zou gaan.
Zo beschouwd is de toekomst van sport ook een vorm van heden. Als je je constant verheugt op wat komt, is dat wat komt iets wat er in bepaalde vorm al is.
Of zo.
Het mooiste van al het goede nieuws was het feit dat M.M. (15) Groenewegen (29) versloeg in een trainingskoers. Een echte race was te gek geweest. Te vernederend voor de toprenner ook.
M.M. dus. Ik heb hem voor de zekerheid maar even teruggebracht tot zijn initialen, want voor je het weet blijft zo’n stukje tien jaar aan hem plakken. Pieter Weening moest een loopbaan lang vertellen wanneer hij nu eindelijk eens de Tour ging winnen, alleen maar omdat Bert Wagendorp in De Muur een serie schreef die ‘Pieter Weening op weg naar de Tourzege’ heette. Dus vandaar: M.M.
De eerste keer dat ik over M.M. hoorde, was op zondagavond 4 december 2022. Die dag won hij een veldrit in de Amsterdamse Cross Competitie. Aan die veldrit deden mensen van alle leeftijden mee. M.M. is vijftien.
Zijn broer, die twee jaar ouder is, werd derde.
Dylan Groenewegen, die vijf etappes in de Tour de France heeft gewonnen, tweede.
Alles aan dit nieuws deed het beste hopen voor de toekomst. Ten eerste: de locatie van het mirakel. Het Twiske. Het Twiske klinkt als een magische plek, een diepe poel waar prinsessen in de huwbare leeftijd kikkers komen uitzoeken. Het Twiske: een rusthuis voor voormalige Disneyfiguren. Het Twiske. Een soort Eiland van Groot & Groei, waar kinderen volwassenen de baas zijn.
Ook goed: de datum. Tijdens het wereldkampioenschap voetbal, een dag na de voorlopig laatste overwinning van Nederland. De wereld staart wezenloos naar Qatar, en in Het Twiske begint de grond te trillen.
Snel Google aangezwengeld. Eerder dit jaar werden er bij M.M. (15) – afkomstig uit Baambrugge, een dorp met grote Nootdorp- of Rijpwetering-potentie, qua wielrennen – hartritmestoornissen geconstateerd. Hij moest tweemaal worden geopereerd, maar doet sinds dit najaar weer volop mee in de cross. Een talentvolle tegenstander (15) over M.M.: ‘Wanneer hij meedoet, weet ik dat er niet meer in zit dan een tweede plaats.’ Jonge bokser mept alle tegenstand tot moes. Kleine skiër ploegt zwarte piste om. Puberspits maakt tegenstanders aan het huilen. Ook het bericht dat er in Vlaanderen een jongen rondfietst die M.M. wel af en toe verslaat, doet me het beste hopen. Geen Batman zonder Joker, geen Mathieu zonder Wout, geen Kr. zonder Reilhan.
Het mooiste van al het goede nieuws was het feit dat M.M. (15) Groenewegen (29) versloeg in een trainingskoers. Een echte race was te gek geweest. Te vernederend voor de toprenner ook. M.M. was er, WK of geen WK, onherroepelijk mee in de gaten gelopen. Nu bleef het bij een paar losse stukjes, en een reportage bij de regionale omroep, waarin Groenewegen een beetje bedremmeld zijn meerdere erkent in het onderdeurtje en waarin M.M. helemaal niets zegt wat iemand zou moeten willen onthouden. En ook dat was weer precies goed.
Het grote verheugen kon beginnen.
