Van verzetskrant tot woke Halsemabode. Het Parool: fout na de oorlog
Het Parool stond op 4 mei bomvol obligate verhaaltjes over de oorlog, maar het opiniestuk van Jelle Zijlstra sprong eruit, schrijft Arthur van Amerongen. ‘Zijlstra staat op één lijn met het COC, het woke clubje dat samen met ander letterbakclubjes de homo- en jodenhatende groene olifant in 020 weigert te benoemen.’
Ooit was ik dol op Het Parool. Het was een toffe eigenzinnige krant die ik het liefst met een glas bier las op het terras van café de Zwart, bij voorkeur naast een mopperende Johannes van Dam. Ik was zelfs nog even correspondent in Beiroet voor de krant en won een paar jaar daarna samen met Loes de Fauwe de prestigieuze Prijs voor Dagbladjournalistiek met onze serie Kasba Amsterdam, een reeks verhalen over de Marokkaanse bevolking van Amsterdam, kort na de moord op Theo van Gogh.
Loes en ik waren de laatste winnaar van de prijs. Het spuuglelijke beeldje zal nu wel ergens in een bezemkast staan of is met de vuilnisman meegegaan tijdens de verhuizing van de Wibautstraat naar de Bontiusplaats. Nu is er de Tegel, met zoveel categorieën dat er zelfs een prijs is voor journalisten die in geen enkele categorie wat wonnen.
Ik was in die tijd best nog wel optimistisch over de multiculturele samenleving en adviseerde mijn boezemvriend Albert de Lange – toentertijd adjunct – meer Marokkaanse en Turkse en Surinaamse journalisten aan te nemen en op te leiden bij Het Parool.
Dat zou, zo dacht ik, ook meer lezers uit die hoek aantrekken. Albert schudde dan na een bier of tien – die we in combinatie met jenever het liefst naar binnen hakten in gezelschap van Alberts zeer goede vriend Syp Wynia en mr. Theo Hiddema – zijn hoofd en mompelde dan: die gasten lezen niet. Hij was overtuigd SP’er maar zeer kritisch over de multikul. Mijn lieve stapmaatje overleed in 2015 aan kanker en schreef tijdens zijn ziekteproces een aangrijpende maar meestal hilarische serie columns: Deadline.
Mettertijd is de krant veranderd, al werken er nog steeds een paar geweldige journalisten zoals Peter van Brummelen, Hans van der Beek en Paul Vugts. Het Parool is al geruime tijd krampachtig bezig met een woke offensief terwijl iedereen in krantenland weet dat woke geen kranten koopt en ook niet leest. GeenStijl heeft een aardige definitie van woke: blauw- of paarsharige zwaarlijvige mannen met Annie de Rooij-brillen op hun gelippenstifte hoofd en fishnets over een iets te behaard lijf, die sensueel trachten te bewegen terwijl ze op een met een quinoa ingesmeerde kontschroef gaan zitten voor een TikTok-camera, waarop dan steeds weer blijkt dat ze leraar zijn op een basisschool in Portland en daar activisme bedrijven om non-binaire voorlichting te geven aan kindjes die op een leeftijd zijn waarmee je zo iemand niet zonder toezicht in één kamer durft te laten, en die altoos hysterischer worden als je dergelijke zorgen voorzichtig aan hen kenbaar maakt.
De schrijver Jelle Zijlstra is Jood, homo en theatermaker. Je zou toch denken dat hij als Amsterdammer voortdurend het mikpunt is van jodenhaat, al loopt hij vermoedelijk niet met een roze keppel door 020-Gaza
Het Parool blijft natuurlijk een voormalige verzetskrant en is daarom verplicht op 4 mei veel aandacht te besteden aan de oorlog. De krant stond dan ook bomvol obligate verhaaltjes. Maar één opiniestuk sprong er uit. De titel ‘Geen wonder dat jodenhaat zo goed gedijt in een samenleving die niets weet over Joden’ dwong mij stante pede tot lezen.
De schrijver Jelle Zijlstra is Jood, homo en theatermaker. Je zou toch denken dat hij als Amsterdammer voortdurend het mikpunt is van jodenhaat, al loopt hij vermoedelijk niet met een roze keppel door 020-Gaza.
In het tranentrekkende Dodenherdenking-epistel noemt hij echter niet één keer de groene olifant die door het roze Mokum stampt.
Jelle Zijlstra schrijft namelijk:
“Want ondertussen weten antisemieten precies waar zij het over hebben en wie zij met hun vaak eufemistische retoriek bedienen. In het hiaat dat het gebrek aan kennis achterlaat, gedijen de Baudets, de Toubers en de neonazi’s van Voorpost en dat mogen we nooit toelaten. Want we weten allemaal welk eindspel fascisten voor ogen hebben als het om Joden gaat.”
(Ik meen trouwens dat Ronnie Touber de homofiliteit heeft uitgevonden en verbeterd maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, zei mijn mammie zaliger altijd.)
Jelle Zijlstra staat dus op één lijn met het COC, het woke clubje dat samen met ander letterbakclubjes de homo- en jodenhatende groene olifant in 020 weigert te benoemen.
Vorige jaar krijste het COC en haar gekke zusjes moord en brand over het geweld richting de lhbtq-gemeenschap en stuurde een brandbrief naar de Stopera. Er werd harde actie geëist, dus nog meer Tinky Winky-regenboogvlaggewapper, handtasmeppen en nog meer homozebra’s. Die brief zal wel in dezelfde la van kameraad Groot Wassinks bureau zijn geëindigd als het rapport over homohaat.
Uiteraard werden de Marokkaanse potenrammers in de brandbrief van het letterbakmacraméwerkgroepje niet genoemd. Want die ‘knulletjes’ zijn het grote probleem (en heel Nederland weet dat) en niet een handjevol rechts-extremisten die zelf het liefst bij de pisbak scharrelen zoals hun grote voorbeeld Ernst Röhm.
Verdere adviezen van het COC om homohaat te bestrijden, naast gratis zelfverdedigingslessen met Tinky Winky-tassen als wapen: lhbtq-rechten moeten worden verankerd in de grondwet, er moet een meerouderschapswet komen (voor gezinnen met drie of meer ouders) en een verbod op ‘homogenezing’. Ook zou iedereen de mogelijkheid moeten krijgen om de geslachtsregistratie in het paspoort te laten doorhalen met een ‘X’. Transgender personen moeten volgens het akkoord een wettelijk transitieverlof krijgen; noodzakelijke en onvrijwillige medische behandelingen van intersekse personen moeten verboden worden.
Uiteraard werden de Marokkaanse potenrammers in de brandbrief van het letterbakmacraméwerkgroepje niet genoemd
Attenooije, wat een geneuzel. De wereld vergaat en een paar trutten eisen transitieverlof en een X in hun non-binaire paspoort, waarmee ze op strandvakantie naar Marokko willen reizen. Groeten aan de douane daar!
Ook Jelle Zijlstra heeft een oplossing voor de jodenhaat, die hoofdzakelijk komt van skinheads bij de pisbak en in de darkroom: “Het gebrek aan kennis over Joden als historische en etnische minderheid in Nederland en de schadelijke verwarring over wat antisemitisme is, moet worden bevraagd en bevochten.”
Onderwijs over Joden aan skinheads dus!
Het is algemeen bekend dat zodra een onderwijzer op een Amsterdams ROC in de ‘projects’ plichtmatig een kwartiertje aan de holocaust moet besteden, de ‘jongeren’ het sissen van gas imiteren en de Duitse groet maken.
Schoolreisjes naar Auschwitz op kosten van de gemeente Amsterdam zijn ook al zo’n succes: selfies van grijnzende mocro’s onder de poort van het vernietigingskamp en Poolse kruideniers die niet weten wat hun overkomt als zo’n roedel even proletarisch komt winkelen.
Hoe typerend dat er uitgerekend op 4 mei bekend werd dat Marokkaanse zaalvoetballers een micropogrom hadden geoefend op Joodse zaalvoetballers van Maccabi. Maar dat macabere nieuwtje werd niet opgepikt door de woke media want zulks is kwetsend voor moslims, immers de nieuwe Joden. Mijn trouwe lezers weten dat ik het cliché niet schuw, dus daarom sluit ik deze droevige preek toepasselijk af met Rika Jansen en haar droevige liedje Amsterdam huilt (waar het eens heeft gelachen).
