Wielerwinter (13x)
Frank Heinen bereidt zich voor op de lange wielerwinter. “Veel wielerliefhebbers stappen in de winter op schaatsen over, zoals whiskydrinkers in financiële nood graag appelsap drinken.”
Wielerwinter I
De regen slaat tegen de ruiten, en nergens een livestream van de Tour du Faso te vinden.
Wielerwinter II
Op het fietspad langs de Vecht verdwijnen de wielrenners een voor een, en maken plaats voor hardlopers en mensen met een uitgeprinte NS-wandeling in de hand. Op het veld maken vuilwitte ooievaars zich gereed, Joost mag weten waarvoor.
Wielerwinter III
Op internet worden de vakantiebeslommeringen van bekende wielrenners onder elkaar geplaatst, in handige overzichtjes voor mensen die niet weten wat ze met hun tijd moeten. Veel magere jongens in zwembroek, en Tom Pidcock die ergens op een bergkam zijn tentje heeft opgezet. “We take too much for granted in this world”, schrijft hij erbij. Klopt, denk ik. Zolang er wielrennen is, vergeet je te vaak dat er soms ook geen wielrennen is. Ik denk dat dat voor alle andere dingen in het leven óók geldt.
Wielerwinter IV
Een bekende op de radio. Zelfs als er geen wielrennen is, is er wielrennen. Dat stelt gerust. Het gesprek gaat over Valverde, en over hoe hij vermoedelijk nooit zal stoppen. Tot hij stopt, en dan zullen we praten over hij nooit zou stoppen, en nu toch is gestopt.
Wielerwinter V
Oud-wielerploegeigenaar Oleg Tinkoff wordt veroordeeld voor belastingfraude. De boete die hij moet betalen, bedraagt vijfhonderd miljoen. Ik geloof niet dat iemand die Oleg Tinkoff ooit aan het werk heeft gezien of gehoord, ook maar een moment heeft getwijfeld aan de mogelijkheid dat Oleg Tinkoff ooit níet voor belastingfraude veroordeeld zou worden. Zelfs het bedrag klopt met je fantasie. 500 miljoen. Exact het bedrag waarvoor je graag zelf ook eens iemand zou beboeten.
Wielerwinter VI
Op dagen als deze zou je je best rade- en moedeloos voor een aanstormend peloton willen storten, maar als dat kon, dan zou je het vermoedelijk niet meer willen.
Veel wielerliefhebbers stappen in de winter op schaatsen over, zoals whiskydrinkers in financiële nood graag appelsap drinken.
Wielerwinter VII
Op de Nederlandse televisie wordt alweer oeverloos geschaatst. Veel wielerliefhebbers stappen in de winter op schaatsen over, zoals whiskydrinkers in financiële nood graag appelsap drinken. Liever dan water, in elk geval.
Schaatsen op tv op een regenachtige zondag in de herfst is een haast gewelddadige inbreuk op je levenslust. De rest van je middag peins je over een geschikte metafoor voor veldritten zonder Van der Poel en Van Aert, maar je krijgt hem niet rond, want veldritten zonder Van der Poel en Van Aert zijn als.
Wielerwinter VIII
Terug naar bed. Boek pakken. Wielerhart, van Daniel Dencik. Jakob Fuglsang vraagt zich af of het wel een goed idee is om walvishaaien een naam te geven. Goed boek.
Wielerwinter IX
Wanneer Gerben Karstens in de Tour de France een col besteeg, gebaarde hij altijd naar de toeschouwers dat hij niet geduwd wilde worden, om aan de wedstrijdjury te laten zien dat hij op eigen kracht de eindstreep wilde halen. Tegen de Nederlanders langs de kant van de weg maakte hij dezelfde afwerende gebaren, terwijl hij onderwijl “Duwen! Duwen verdomme!” riep.
Ik weet ook niet waarom ik me dit opeens herinner.
Ik weet niet eens of ik het me herinner, of dat ik het verzin.
Wielerwinter X
Op de dag dat de Giro dit afgelopen wielerjaar de Monte Zoncolan aandeed, stierf Robert Marchand. Marchand was op dat moment 109. Hij was de oudste wielrenner ter wereld, een sinds 4 januari 2017, houder van het werelduurrecord in de categorie van 105-plussers. Ooit zal het record van Marchand verbroken worden. Waarschijnlijk door Alejandro Valverde.
De wielerwinter loopt van eind oktober tot eind januari. Drie maanden. Gevoelstijd: zes jaar. En het stopt vast nooit meer met regenen.
Wielerwinter XI
Op Twitter informeerde ik wat de favoriete wielrenners van mensen waren. De antwoorden op die vraag moeten ergens toe leiden, al heb ik zelf nog niet het flauwste vermoeden wat dat iets zal zijn. De meest genoemde namen waren Jan Ullrich, Marco Pantani en Frank Vandenbroucke. Drie renners van dezelfde generatie. Twee ervan stierven ruim voor hun veertigste, eentje deed zijn best om datzelfde te bewerkstelligen, maar hij overleefde zijn eigen destructiedrang. Eén persoon noemde José Rujano, die recent als eerste wielrenner ooit samen met zijn zoon in dezelfde profwedstrijd van start ging. Ook Michael Rasmussen werd één keer genoemd. De wetenschap dat Michael Rasmussen ooit iemands favoriete wielrenner is geweest, of dat misschien nog steeds is, stemt hoopvol, al kan ik niet precies nagaan waarom dat zo is.
Wielerwinter XII
Sinds ik het filmpje van de Roemeense politie heb gezien waarop de door een drugsbende gejatte baanfietsen van de Italiaanse selectie uitgestald staan in een aftandse Roemeense huiskamer van (vermoedelijk) de moeder van een Roemeense drugscrimineel, moet ik denken aan die kunstbloemen in een Ikea-kastje. Die heeft ook ooit iemand gekocht, gewoon, om de boel een beetje op te fleuren. En nu staat de fiets van Filippo Ganna ertegenaan geleund.
Wielerwinter XIII
De wielerwinter loopt van eind oktober tot eind januari. Drie maanden. Gevoelstijd: zes jaar. En het stopt vast nooit meer met regenen.
