Oranje rookt zich suf: ‘Het zijn net mensen’
Arthur van Amerongen over de rooklust van de Oranjes: “Die hele club rookt, al generaties lang! Dat kan kan natuurlijk komen door een stukje verveling. Bovendien roken mensen die veel drinken vrijwel altijd.”
Ik las vanmorgen in de Femke Halsema-bode dat wij vaker kanker hebben dan de meeste andere EU-inwoners.
‘Nederland kankâhland’, zeggen ze dan in Den Haag, en de woordkunstenaars van 020-west staan ook garant voor diverse vrolijke improvisaties op en rond het kankerthema.
Eindelijk staan we weer eens bovenaan met iets, dacht ik nog, maar we moeten opnieuw tevreden zijn met een derde plek want de pigmentair uitgedaagde Ierse en Deense kettingrokende zuipschuiten zijn de koplopers.
Nou komen de cijfertjes van de European Cancer Information System van de Europese Commissie dus dan ben ik al meteen wantrouwig. Zul je net zien dat er vandaag nog een terreurtwiet van klimaclown Frenske Timmermans komt, die nog meer snoeiharde milieudwangbevelen eist vanwege ‘de kanker’.
Normaal gesproken blader ik overigens meteen door als ik het K-woord in de krant zie, want ik ben als de dood voor K.
Mijn vader, mijn moeder en mijn broertje en zelfs onze witte hond Blackie gingen dood aan de K.
Een paar jaar geleden heb ik met Rob Muntz een therapeutische radiodocumentaire gemaakt met de prikkelende titel Lachen met Kanker.
Enfin, u moet zelf maar kijken of u het leuk vindt. Lachen met Kanker kreeg lovende reacties op het trimediale Prix d’Europe-festival en ik meen dat we net naast de prijzen grepen. Het was een hommage aan mijn aan kanker overleden vriend Albert de Lange, voormalig adjunct-hoofdredacteur van het Parool.
Albert moest smakelijk lachen toen hij de documentaire kort voor zijn zelfgekozen dood beluisterde.
Nou wil het toeval dat ik gisteren de uitslag kreeg van het meest uitgebreide bloedonderzoek dat er is. Ik heb natuurlijk op mijn zestigste allerlei klachten, indachtig het motto van mijn kapper Louis in Brussel: ‘Als je na je vijftigste wakker wordt zonder pijn, ben je dood’.
Wat dat bloedonderzoek betreft: ik krijg vaak hele flauwe mailtjes van stalkers die vragen of ik net als Keith Richards twee keer per jaar mijn bloed laat verversen in een privékliniek aan de Côte d’Azur.
Van de centen die ik overhoud ga ik op bezoek bij een binaire kommersjele sekswerker met aids, ebola en een beetje corona
Nou, antwoord ik dan beleefd: wat een geldverspilling! Ik koop liever een magnumfles Bailey’s, en een kruiwagen vol crack, poppers, fentanyl, flakka en meth. En van de centen die ik overhoud ga ik op bezoek bij een binaire kommersjele sekswerker met aids, ebola en een beetje corona. Uiteraard onbeschermde seks op zijn Grieks, voeg ik daar dan subtiel aan toe. Vervolgens hoor ik niks nooit meer iets van zo’n stalker en het kan natuurlijk dat die voor straf een maand niet mag internetten van de leiding van de Mesdag-kliniek.
Ik zat flink in de piepzak te wachten op de uitslag, dat zal de lezer begrijpen. Toen mijn persoonlijke geneesheer mij belde, jubelde hij dat ik zo gezond was als een pasgeboren baby. Dat deed mij meteen denken aan die scène met Woody Allen die net een uitgebreid onderzoek heeft gehad in het Mount Sinai-ziekenhuis in New York (waar de spierwitte man van Anna Steijn alias Anousha Nzume als shrink werkt) en hij is net als ik kerngezond verklaard.
Allen loopt vervolgens dansend door Central Park, op die vrolijke muziek van George Gershwin, uitgevoerd door Zubin Mehta, en stopt dan ineens. Die uitslag kan niet kloppen, hoor je hem zeggen, ik moet beslist iets onder de leden hebben.
Goed, ik ben niet neurotisch en al helemaal geen hypochonder, maar ik twijfelde toch ook even aan die té schitterende uitslag van het bloedonderzoek. Misschien moet ik maar eens naar Simsalabim, de Afrikaanse wonderdokter in Olhão die ook weggelopen hondjes en poesjes weet te traceren en mij wekelijks de winnende lottogetallen voorspelt.
Alsof de duvel er meer speelt, dook ineens die foto op van een rokende prinses Eloise Sophie Beatrix Laurence, gravin van Oranje-Nassau, jonkvrouw van Amsberg, de dochter van Petra Brinkhorst, en daar moest ik natuurlijk een twietje over posten.
Mij zal niemand meer horen over al dan niet obese prinsesjes, want je kan nog beter iets grappigs schrijven over antivaxers en coronawappies dan over mollige blauwbloedjes. “Ze hebben er zelf niet voor gekozen om in de schijnwerpers te staan”, krijg ik dan van een woedende Nederlandse Bond voor Huisvrouwen en die paar valse nichten die het royalty-nieuws in Nederland ‘verzorgen’ te horen.
Nee, zeg ik dan, maar als Geert Wilders of Thierry Baudet een dikke dochter gehad hadden, mocht iedereen daar wél grapjes over maken.
Ik ben dus eens gaan zoeken naar foto’s van rokende Oranje’s en ik schrok mij een hoedje!
Die hele club rookt, al generaties lang! Dat kan kan natuurlijk komen door een stukje verveling. Bovendien roken mensen die veel drinken vrijwel altijd.
Maar de Oranjes hebben natuurlijk een voorbeeldfunctie. Ze zijn van het volk, voor het volk en door het volk. Bovendien betalen wij per slot van rekening voor hun slechte gewoonten. Aan de andere kant maakt dat gezuip en gerook ze ook weer zo menselijk, dus ik ben er nog niet helemaal uit. Weet u trouwens wie heel elegant rookt? Femke Halsema!
Nou, ik krijg er nu ook zin in nu, maar ik rook alleen als ik drink. Ach, wat kan het schelen, de elf zit hier in de klok, en het is weekeinde. Proost! A la santé en à sua saúde!
