Rob: Die zogenaamde verrechtsing van Nederland, mijnheer Van Amerongen: bent u daar ook zo ondersteboven van? Als ik de media moet geloven die zichzelf een domineesfunctie hebben toebedeeld (startpunt: de revoltes van ’68, toen middels de verwijdering van de toenmalige dominees de basis voor een meer progressieve machtsstructuur werd gelegd, onder leiding van types die naar later bleek net zo moralistisch en net zulke plucheplakkers waren als hun voorgangers), is het land het einde nabij.

Natuurlijk, het kan nóg erger. Je zult bijvoorbeeld maar gelekkerkerkt worden, op X. Nog niet eens zo lang geleden leidde de heer Piet Lekkerkerk een saai maar fatsoenlijk bestaan als hoofdredacteur van het brave royalty-magazine Vorsten. Tegenwoordig geniet hij vooral bekendheid vanwege zijn grenzeloze scheldkanonnades op het voormalige Twitter, die mede lijken te zijn ingegeven door het feit dat zijn D66 bij de Kamerverkiezingen van 22 november van 24 naar 9 zetels duikelde.

Een verstandig mens stelt zichzelf na zo’n desastreus verkiezingsresultaat een vraag als: goh, zouden we misschien iets verkeerd hebben gedaan? Zo niet Malle Pietje. Als een soort laatste der Mohikanen scheldt Lekkerkerk alles wat ‘rechts’ van D66 fungeert uit voor extreemrechts of erger. (De rest van de schuimbekkende sociaalliberale horde is onder aanvoering van de heer S. Schimmelpenninck naar Threads geëmigreerd, waar het haatgraafje iedereen weer ouderwets voor ‘domme lul’ uitmaakt.). De nieuwe Kamervoorzitter Martin Bosma is in zijn vertroebelde ogen een fascist, veel anderen noemt hij neonazi’s.

Er heerst een totale overgevoeligheid voor alles bij de woken.

Arthur van Amerongen

Enfin, die vermeende verrechtsing dus. Ten eerste ben ik ervan overtuigd dat het Hamas-terrorisme van 7 oktober een van de belangrijkste redenen is van het feit dat de PVV liefst 37 zetels haalde (voor alle duidelijkheid: ik stemde er, zoals altijd, om democratische en staatsrechtelijke redenen niet op), en dan in het bijzonder wat zich na die ongeëvenaarde moord- en verkrachtingshorror in Israël in de straten van de Europese hoofdsteden voltrok. Samen met tal van hun toegenegen nuttige idioten gaven ongekende aantallen moslims toen zowel blijk van hun solidariteit met deze terreurgroep als van hun grenzeloze jodenhaat, let wel: in georganiseerd verband. Daar schrokken ontelbare Nederlanders van wakker, waarna ze toch maar op de enige man stemden die daar al jarenlang luidkeels voor waarschuwt. 

Ten tweede zijn veel landgenoten de onophoudelijke influx van migranten zat. We komen honderdduizenden woningen tekort en laten toch mensen binnen die grotendeels onder de categorie gelukszoeker kunnen worden gerangschikt. Sterker nog, we brengen ze voor 260 euro per nacht onder in hotels. Dat irriteert steeds meer kiezers mateloos.

Is dat rechts?

Welnee.

Het heet realiteitsbesef.

Onlangs was ik te gast in het nachtprogramma van Mischa Blok op NPO Radio 1 (u zat in 2022 zelf ook bij haar in de studio). Ik zei daar onder andere dat woke rechts is (want intolerant) en progressief tegenwoordig conservatief, iets wat zelfs op de website van de Nederlandse Grondwet wordt beaamd door prof. dr. Caspar van den Berg, hoogleraar bestuurskunde in Groningen en Leiden en tegenwoordig ook Eerste Kamerlid namens de VVD.

Ik kom daar in mijn tweede bijdrage graag op terug.

Arthur: Dat jij je achter de geraniums nog druk maakt over Piet ‘hermelijnkoorts’ Lekkerkerk, heer Hoogland. Laat het los!

De gesjeesde hoofdredacteur van het royaltymagazine Vorsten heeft een ondeugende foto van influencer Eloise van Oranje-Nassau van Amsberg op strategische hoogte in zijn toilet hangen, dat zegt genoeg. Eloise is trouwens de dochter van prinses Petra en lijkt als twee druppels op Nikkie de Jager, onze Transmoeder des Vaderlands, en dat is een welgemeend compliment, beste man. 

Anyways, Lekkerkerk heeft de meest verschrikkelijke beledigingen over mij verspreid via het Twitter-riool, en die worden dan geliket – uit te spreken als gelikt – door genadeloze opiniemakers als Bert Vuijsje, Henk Spaan (poste restante Rosa Spier Huis, Hector Treublaan 97, 1251 CG Laren), mr. Cindy Smeets, hoofdpiet Erik van Muiswinkel, gediplomeerd heks Natasha Gerson, Sander Schimmelpenninck, Hans Laroes, Peter Breedveld, historicus P.G. Kroeger en Joshua Livestro. Bien étonnés de se trouver ensemble.

Jij en ik staan bij Pietje en zijn obstinate cheerleaders dus te boek als de gevaarlijkste racisten en fascisten van Nederland, maar gek genoeg worden wij niet genoemd in een diepgravend onderzoeksartikel van Thomas Boeschoten en Coen van de Ven, dat in 2019 verscheen. De titel is ‘Alt-light en alt-right domineren Nederlands Twitter’en het was een gemeenschappelijk project van de De Groene Amsterdammer, het AD en de gezaghebbende Utrecht Data School. Die onderzochten gezamenlijk hoe extreemrechtse ideeën online naar de mainstream reizen.

Ik was woedend en flabbergasted dat jij en ik volkomen genegeerd werden, temeer omdat jij door Groep Lekkerkerk een hedendaagse Goebbels wordt genoemd en professor Erik C. Hendriks over mij in het gezaghebbende NRC Handelsblad schreef: “Pas op voor columnist Arthur van Amerongen (Volkskrant, HP/De Tijd). Die man is levensgevaarlijk. Hij is de Nero van het schriftelijk vilein en zijn twittervolgers vormen een praetoriaanse garde.”

In een vlaag van zelfreflectie ben ik mijn naar schatting duizend columns voor de Volkskrant en de HP/De Tijd gaan closereaden en die bevatten veel reviaans geouwehoer waar Allahs zegen op rust, maar eigenlijk zelden of nooit onfris-rechtse borrelpraatjes.

Het Hamas-terrorisme is een belangrijke reden voor de hoge score van de PVV.

Rob Hoogland

Maar nu even tacheles, Hoogland: ik ben het volledig met je eens dat woke rechts is (want intolerant) en progressief tegenwoordig conservatief. Mijn hypothese wordt bevestigd door de Franse filosoof Alain Finkielkraut. 

Tegen de Neue Zürcher Zeitung zei hij recentelijk dat wokisme het volledig in twijfel trekken is van de westerse cultuur. Het is een achterdochtige en zelfs beschuldigende blik op ons gehele erfgoed. Het favoriete tijdverdrijf van het wokisme is het oordelen, in de vorm van een tribunaal, over een verleden dat racistisch, seksistisch, homofoob en wat dies meer zij was. Er heerst een totale overgevoeligheid voor alles bij de woken, die alle mogelijke vormen van veronderstelde stigmatisering willen bestrijden.

De communistische ideologie werd op een bepaald moment pijnlijk geconfronteerd met de werkelijkheid van de Sovjet-Unie en het maoïstische regime in China, maar voor de woken bestaat zo’n realiteitscheck niet. Tot overmaat van ramp associeert het wokisme zich met het islamisme en na het bloedbad van 7 oktober lijkt het erop dat antisemitisme het hoogste stadium van wokisme is. 

P.S. Kreeg jij nog een lekker bordje kimchi van Mischa?

Rob: Wat Mischa en ik na die nachtuitzending hebben gedaan, mijnheer Van Amerongen, blijft tussen haar en mij. Wel ben ik bereid een saillant detail prijs te geven. Zoals u zich ongetwijfeld zult herinneren, laat mevrouw Blok zich na de interviews altijd vereeuwigen met haar gast. Tegen het feit dat ik 3,17 meter lang ben, en zij 1,21 meter, bleek zelfs de hypermoderne groothoeklens die haar charmante assistente gebruikte niet opgewassen. Ik werd hoofdloos op X afgebeeld, hetgeen mij uiteraard verleidde – u kent mij – tot een gevatte retweet: “Ging mijn kop er toch nog af bij Mischa.”

Vooruit, vrijgevig als ik ben, gun ik u nóg een saillant detail: in plaats van het lekkere bordje kimchi waarover u hierboven rept, schonk voornoemde assistente mij als dank voor mijn medewerking een flinke chocoladereep die verpakt was in papier waarop het logo van het programma Mischa! (waarom toch dat uitroepteken?) stond afgebeeld. Het was een flinke melkreep ditmaal, vermengd met salted caramel, en hierbij geef ik met vreugde kennis van het feit dat het de 250ste chocoladereep was die ik na een radio-optreden mocht ontvangen.

Voor het eerst in tien jaar zijn wij het roerend met elkaar eens. Maar het venijn zit in de staart.

Arthur van Amerongen

Mocht u zich afvragen waaraan de miljard euro die de NPO jaarlijks vanuit Den Haag krijgt overgemaakt zoal wordt besteed, dan verstrek ik u hierbij het antwoord: aan chocoladerepen voor de studiogasten. Ooit, in 1834 als ik het wel heb, ging ik met een fles wijn naar huis, na een gesprek met Netty Rosenfeld, al kan het ook Ageeth Scherphuis zijn geweest. Daarna ontving ik telkens chocoladerepen, allemaal van dezelfde flinke maat. Wat wel aardig is: dat het mij nu – nadat ik dan eindelijk, in het ochtendgloren, afscheid van Mischa en haar charmante assistente had genomen – voor de eerste maal lukte om de reep volledig te verorberen, voordat de slagbomen bij de uitgang van het Mediapark voor mijn oude trouwe Volvo V70 werden geopend. Dat is in dat doolhof weliswaar een rit van anderhalf uur, maar toch.

Verder voel ik mij geroepen u te waarschuwen, mijnheer Van Amerongen: als wij niet oppassen, gaat het de verkeerde kant op met onze rubriek. Zoals u weet is Het Conflict de basis van ieder goed gesprek, dat wil zeggen: wanneer de intentie bestaat het te publiceren. En wij hebben in dezen geen conflict. Wij zijn het eens. Ik betoogde het al bij Mischa en beaam wat u en de heer Finkelkraut stellen: woke is, net als de islam, het nieuwe extreemrechts. De heer Lekkerkerk moet daar maar eens goed over nadenken. Woke is intolerant en discriminerend, om maar iets te noemen. Malle Pietje zou er verstandig aan doen te onderzoeken wat er allemaal voorafging aan het onvermijdelijke ontslag van de – dankzij het wokisme omhooggevallen – plagiatrix Claudine Gay als president van de ooit zo gerenommeerde Harvard-universiteit.

Ik sluit af met een citaatje van prof. dr. Caspar van den Berg op de site van de Nederlandse Grondwet: “De termen progressief en conservatief zijn niet langer bruikbaar als inhoudelijk politieke labels.”

C’est ça.

Arthur: Wat leuk! Jij zit dus net als ik ook elke avond op de website van de Nederlandse Grondwet te grasduinen. Het toeval wil dat op mijn nachtkastje Caspars meesterwerk ligt: Cambridge Studies in Comparative Public Policy – Policy Consultancy in Comparative Perspective. 

Ik haak graag in op zijn citaat over progressief en conservatief met mijn favoriete tegeltjeswijsheid. Die komt van Tom Wolfe, in diens geweldige roman The Bonfire of the Vanities: “If a conservative is a liberal who’s been mugged, a liberal is a conservative who’s been arrested.”

Je opende deze briefwisseling met een subtiele verwijzing naar der lange Marsch durch die Institutionen, een slogan die rond 1967 bedacht werd door de socialistische studentenactivist Rudi Dutschke. 

Roter Rudi bedoelde hiermee dat je radicale verandering in de regering, de media en andere instituten teweeg kan brengen door er deel van uit te maken. Aan de hand van Dutschke kan je verklaren hoe het komt dat Nederlandse journalisten de donderpredikende machtige dominees van nu zijn geworden. Syp Wynia schreef in zijn boek De linkse kerk: 

“En ik heb ze wel gekend, de gereformeerde bakkerszonen en andere arbeiderskinderen die onder invloed van de Vietnamoorlog in één nacht communist werden en vervolgens net zo makkelijk kopstukken werden van de radicale studentenbeweging die onder auspiciën van de CPN opereerde. Sommige gereformeerde studenten vonden hun studentenvereniging die zich openstelde voor de wereld, zich associeerde met volkscongressen en kraakacties toch te links en te werelds en splitsten zich af. Om na een aantal jaren zelf ook weer linksaf te slaan, richting moderniteit en steeds minder richting eigen kring, waar men eerder nog met afschuw over de lichtzinnigheid van de wereld had gesproken. Net zoals de EO, die werd opgericht in reactie op wat men zag als een te wereldse tendens van de overwegend gereformeerde omroep NCRV, maar enkele decennia later eveneens – zij het nu in de geest van barmhartigheid en rentmeesterschap – menig afslag naar links nam. Links was en is in Nederland heel vaak doortrokken van calvinisme.”

Mijnheer Van Amerongen, als wij niet oppassen, gaat het de verkeerde kant op met onze rubriek.

Rob Hoogland

Overigens moeten we inderdaad oppassen dat het niet de verkeerde kant op gaat met onze rubriek, heer Hoogland, want voor het eerst in tien jaar zijn wij het roerend met elkaar eens. Maar het venijn zit in de staart. Mevrouw Blok vertelde mij namelijk dat ze helemaal niet over jou te spreken is. Allereerst bleef je maar grapjes maken over haar geringe lengte – dwarf shaming dus – en toen je voor de tiende keer vroeg of ze kimchi ‘lekkel’ vond, was ze helemaal klaar met jou. Ze vertelde mij dat ze gewoon een Hollandse meid is, opgegroeid in Hendrik-Ido-Ambacht tussen de spruiten en de boerenkool. Van mij kan ze een kimchigrapje op zijn tijd wel waarderen, maar van jou niet. En zo heeft Piet Lekkelkelk toch gelijk.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.