Spring naar de content
bron: lumen

Femke Halsema: ‘Ik ben niet bang voor een paar duizend hooligans’

Femke Halsema (Haarlem, 1966) is burgemeester van Amsterdam. Deze zomer besluit ze of ze zich kandidaat stelt voor een tweede termijn.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Mirjam Eeken

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

De zomer zit eraan te komen, dus ik ben kalm en vrolijk. Ik heb een dagje vrij en ga zo even een eindje door de stad fietsen.

Aan wie ergert u zich?

Voor mij moeten meningen altijd gefundeerd zijn op kennis en niet alleen op snelle vooroordelen. Ik erger me aan mensen die alleen maar vanuit hun onderbuik meningen ventileren en er daarbij niet voor terugdeinzen om anderen te kwetsen.

Wanneer was u het gelukkigst?

De zomers dat ik met mijn kinderen in zee aan het vechten was wie er op het luchtbed mocht. Daar zijn ze nu jammer genoeg te groot voor, en bovendien zijn ze zo sterk dat ik dat luchtbed niet eens meer op kom.

Gelooft u bij God?

Nee, en ik heb in situaties van nood of verdriet ook nooit de behoefte gehad om iets hogers aan te spreken. Ik baseer me toch vooral op mensen en niet op hogere krachten.

Waar schaamt u zich voor?

Dat ik erg ongeduldig kan zijn tegen mensen die hun best voor me doen, maar niet het tempo hebben dat ik heb. Ik zie dan dat mensen van me kunnen schrikken. Ik ben opgevoed met een sterk gevoel voor decorum. Mijn moeder zei altijd: “Als je verdrietig bent, kom je naar me toe. Maar als je geërgerd bent, ga je op je kamer zitten, want daar val je anderen niet mee lastig.” Ik probeer daarop te letten, maar met de druk van dit werk lukt het niet altijd.

Hoe moedig bent u?

Ik heb er geen moeite mee om voor een paar duizend hooligans te gaan staan of voor roerige zalen waar mensen grote bezwaren tegen me hebben. Scheldpartijen doen me niet meer zoveel, zolang ze maar van mijn kinderen afblijven.

Van wie heeft u het meest geleerd?

Mijn kinderen zijn een permanente confrontatie met mijn eigen zwakheden en slechte eigenschappen. Ze dwingen me ook om beter te zijn dan ik ben, mijn kleinzieligheid af te leggen en mijn angsten te onderdrukken. Voor mijn kinderen is het altijd heel moeilijk geweest dat hun moeder zo bekend is. Dat betekent dat ik zeer bescheiden heb te zijn en dat mijn eigen welzijn ondergeschikt is aan dat van hen.

Hoe ontspant u zich?

Door te Netflixen, te lezen, met de hond te lopen of met vrienden in de kroeg te zitten.

Bent u aantrekkelijk?

Nou, ik heb mijn dagen. En naarmate ik ouder word, worden die iets kleiner in aantal.

Waaraan bent u het meest gehecht?

Mijn oude vrienden zijn me heel dierbaar. Zij zijn met me meegegroeid en daardoor ook totaal niet onder de indruk van mijn bekendheid. Met een van hen kwam ik op mijn achttiende in een studentenhuis terecht en inmiddels zijn we bijna veertig jaar vrienden.

Wie is uw grootste liefde?

Mijn ex. Ik ben 24 jaar bij hem geweest; dat doe je niet als het geen grote liefde is.

Van wie houdt u het meest?

Van mijn kinderen.

Bent u monogaam?

Helaas wel. En niet eens dat.

Wat is uw grootste mislukking?

Mijn echtscheiding. Ik vind het voor ons beiden pijnlijk dat het niet is gelukt, omdat je toch altijd denkt dat je samen oud zal worden. En ik vind het erg tegenover mijn kinderen. Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders en – hoewel we nog veel samen doen en een paar keer per dag bellen – is het wegvallen van die viereenheid voor kinderen toch erg.

Wat zijn uw dagdromen?

Ik kreeg vroeger op mijn kop op school, omdat ik nooit oplette en altijd uit het raam zat te staren. Dat zijn dingen die je door te hard werken kwijtraakt, terwijl dat heel meditatieve momenten zijn. En wat betreft de toekomst: ik wil graag ooit kok worden. Daar wordt thuis ontzettend om gelachen, want ik ben totaal niet creatief. Als ik boodschappen doe, kom ik altijd met de ingrediënten thuis voor dezelfde vijf gerechten. Maar wie weet, ooit.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat zijn?

Ik zou lang blond haar willen hebben en hele lange benen. Haha, nee hoor. Wat ik fijn vind aan ouder worden, is dat je steeds minder aan je uiterlijk wilt veranderen. Toen ik twintig was, zei mijn moeder altijd tegen me: “Geniet nou in godsnaam van hoe je eruitziet, want zo mooi als nu word je nooit meer.” Ik zie dat nu ook bij mijn dochter. Het is heel jammer dat je vijftig plus moet worden om je daarvan de waarheid te realiseren. 

Wat is de beste plek om te wonen?

Amsterdam.

Wat is uw devies?

Style is the answer to everything. 

bron: lumen

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.