Welke zomer zult u nooit vergeten?

“Afgelopen zomer. Ik was aan het interrailen naar Spanje en zag vanuit het treinraam de laaiende bosbranden. Later lag ik op het strand en zag ik overal om me heen dikke zwarte rookpluimen. Dat was voor mij een surrealistisch beeld: samen met duizenden anderen lig je te bakken in de zon, terwijl om je heen alles in de fik staat. In het Westen hebben we lange tijd onze ogen kunnen sluiten voor de ergste gevolgen van de klimaatcrisis, maar dat kan nu niet meer. Nederland heeft nog zo’n jaar of tien en dan worden de zomers net zo onleefbaar als in Italië, Spanje en Portugal. De laatste zomer is dus de zomer die ik nooit zal vergeten, omdat het de koelste zomer van m’n leven zal zijn.”

Dat klinkt pessimistisch.

“Het is de realiteit. De zomer is m’n lievelingsseizoen, maar de zorgeloze zomers van vroeger, van urenlang buitenspelen in de zon, hebben plaatsgemaakt voor paniek. De zomer heeft zijn onschuld verloren. Waar moeten we straks heen met z’n allen als we hier gevangen zitten in een cocon van hitte en misschien ook wel vuur? De zomer is geen fijne tijd meer. We moeten de zomer overleven en dan weer verder.”

In Nederland worden de zomers net zo onleefbaar als in Italië, Spanje en Portugal.

Gaat u dit jaar nog op vakantie?

“Ja, ik ga rond september weer met de trein en de bus naar Spanje.”

Waarom niet naar het koelere noorden?

“In september is het al iets koeler dan in juli of augustus, maar inderdaad: het is gek dat we maar naar het zuiden blijven gaan, terwijl we daar allemaal geëvacueerd moeten worden. Het besef is denk ik nog niet helemaal geland. Ik zei laatst nog tegen m’n vrienden en vriendinnen: jongens, het is nu al veertig graden in Spanje, moeten we wel gaan? Maar zij zeggen dan: ah nee, dat komt wel goed, zo heet zal het heus niet worden. Maar zo heet wordt het natuurlijk wél. Deze crisis is ook een beetje een verbeeldingscrisis. We kunnen ons niet voorstellen hoe erg het gaat worden. Ik hoor mensen weleens zeggen: als het hier 45 graden wordt, dan kopen we wel een huis in Zweden. Waar ik ze dan niet over hoor is dat er nu al miljoenen klimaatvluchtelingen onze kant op komen die totaal niet worden geaccepteerd en niet goed worden opgevangen. Zelfs als de aarde minder dan twee graden opwarmt – zoals afgesproken in Parijs – wordt een groot deel van Afrika volkomen onleefbaar. En dat is slechts een van de gevolgen die de komende decennia van grote invloed zullen zijn op het leven op deze planeet.” 

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.