Spring naar de content
bron: anp

‘Elk beroep is nuttig voor het leven, maar de poëzie behoudt haar nut na de dood’

Remco Campert (28 juli 1929 – 4 juli 2022) was dichter, schrijver en columnist. Hagar Peeters schrijft hem een brief.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Hagar Peeters

Lieve Rem,

Hoe is ’t nu daar, in ’t hierna? Als er iemand is uit wiens pen we dat graag willen vernemen, dan ben jij het wel. Ik laat de keuze van het genre geheel aan jou. “Het leven is vurrukkulluk. Maar de dood kan er ook wat van!” Zoiets graag.

Ik zag het al een tijdje aankomen. De kretek-sigaret die je me uit jouw pakje gaf in 2002 in Indonesië heb ik jarenlang in de binnenzak van mijn colbertje bewaard, tot die verkruimeld als stof uiteenviel. Jij daar, snakkend naar wijn, die in Indonesië nauwelijks te krijgen was, zo hunkerend en fragiel, en bij de bagageband, waar je elke koffer optilde op zoek naar de jouwe. Je onhandigheid met het leven in qua trefzekerheid contrasterende frasen vervat. Zelden werd twijfel overtuigender verwoord. We spraken nooit veel, er was tussen ons eigenlijk altijd een woordeloos begrip. Heerlijk rustig werd ik daarvan. Maar in een van de weinige gesprekken die ik me herinner die wel ergens over gingen, vroegen we ons af of de behoefte om gedichten te schrijven voortkomt uit een gevoel van gebrek of uit overvloed. Gebrek dat tot gedichten leidt, is eigenlijk ook overvloed.

Is dood zijn nu makkelijker dan die onhandige omgang met het leven? Een koud kunstje? Wel jammer dat er geen woorden meer aan te pas komen, om het doodzijn te beschrijven voor ons, de levenden, die nog in dit klungelige leven verstrikt zijn. Ik zou een moord doen voor jouw columns na de dood. Maar goed, over een poosje kom ik vanzelf poolshoogte nemen. 

Ik ben zo blij dat je dichter bent geworden en niet, om maar eens wat te noemen, glazenwasser. Elk beroep is nuttig voor het leven, maar de poëzie behoudt haar nut na de dood. Ze is het leven zelf, dat voor ons tot woorden gestold, bewaard werd. Leven op sterk water, maar even levend als bij leven.

Toen de koningin aan jou als kleine Remco vroeg of je later ook in je vaders voetsporen zou treden, dacht jij dat ze bedoelde ‘doodgaan’, en antwoordde: “Liever niet, Majesteit.”

Nu dan toch. Onthoud maar, als dat kan daar, dat ik heel veel van je houd.

Liefs,

Hagar

Hagar Peeters is schrijver en dichter.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.

Onderwerpen