Spring naar de content
bron: Moon Saris

Laura van Dolron: ‘Ik heb vaak gelukservaringen in de buurt van dood, pijn of verdriet’

Laura van Dolron (Rotterdam, 1976) is theatermaker. Na een scheiding en daaropvolgende burn-out is ze nu opnieuw verliefd. Vanaf eind november toert ze met haar nieuwe voorstelling De Uitnodiging door het land.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Mirjam Eeken

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Ik heb veel moed nodig gehad om de relatie met mijn nieuwe geliefde aan te gaan, maar vanmorgen was ik die moed een beetje kwijt. Gelukkig had ik net gestofzuigd voor jij kwam, dus ik ben licht ontmoedigd, maar wel opgeruimd.

Aan wie ergert u zich?

Aan mensen die verdriet hebben en daar niet naar kijken, zoals mijn ex-geliefde. Hij was hier laatst en ik zag dat hij veel pijn had om bij mij te zijn, maar tegelijkertijd wist ik dat hij dat niet zou uitspreken. Toen dacht ik: je gaat hier weg zonder iets te zeggen, je nieuwe vrouw ziet je thuiskomen met een knoop in je maag, zij gaat vragen: ‘wat is er?’, jij gaat zeggen: ‘niets’, en zij gaat denken: ‘o nee, misschien heeft hij nog gevoelens voor haar’, wat niet waar is. Daar erger ik me aan, want ik vind dat ik best hard werk om dingen onvoorwaardelijk te voelen. Als mensen dat niet doen, vind ik dat zonde van hun menselijk potentieel.

Lijkt u op uw moeder?

Ik lijk op mijn ouders als ik in de problemen zit en niet gekwetst wil worden. Mijn moeder wordt dan een ijsberg en mijn vader een mistbank. Af en toe komt hij tevoorschijn, maar je weet nooit precies wanneer. In de romantische liefde kan ik dat ook hebben. 

Heeft u weleens een mystieke ervaring gehad?

Het leven zit vol mystieke gebeurtenissen, als je het een beetje goed doet. Ze hebben met elkaar te maken, dus het is lastig om een soort Idols voor mystieke ervaringen te organiseren en hier de belangrijkste te noemen, maar ik moet nu aan mijn miskraam denken. Het kindje zat nog één nacht in mijn buik. Daar heb ik toen mee gepraat en afscheid van genomen, terwijl ik eigenlijk heel veel zin had om mee te gaan. Dat was een hele mooie mystieke ervaring en tegelijkertijd een keuze voor het leven.

Waar schaamt u zich voor?

Ik had laatst best veel chips gegeten en dan denk ik oprecht dat mijn hele figuur direct naar de kloten is. Toen ging ik vrijen, maar moest ik toch tegen mijn geliefde zeggen dat die chips me dwarszaten. Ik weet dat het onzin is, maar ik denk het echt.

Bent u monogaam?

In de basis ben ik monogaam en dat kan ik heel goed. Dat sluit niet uit dat er af en toe iets gebeurd is, maar mijn uitgangspunt is om me echt aan mijn geliefde te laten zien. Dan heb je een leven aan elkaar en is het superspannend, maar als je allebei dichtklapt, raak je verveeld en dan moet je er een ander bij halen.

Bent u aantrekkelijk?

Ja, vandaag wel. Ik had net yoga en dacht: leuke vrouw, en die chips zag ik nergens. 

Welk leed heeft u anderen berokkend?

In vriendschappen ben ik heel trouw en genereus, maar ik ben ook een free spirit, dus soms ben ik er helemaal niet. Een nieuwe vriendin schreef me een berichtje dat ze me miste, en ik dacht echt: huh, dat stuurt zelfs mijn beste vriendin me niet, get in line. Ja, dan komt die ijskoningin boven. Ze heeft me leren kennen in mijn burn-out en toen belden we elke dag, maar nu ben ik gewoon veel minder beschikbaar. Echt goede vrienden weten: Laura verdwijnt soms, dan moet je niet gaan zeuren dat je haar mist, je moet gewoon blij zijn als ze er is. Ik vroeg me na dat berichtje wel af wie dit allemaal nog meer hebben gedacht zonder het te appen, omdat ze toch weten dat het geen zin heeft.

Wie is uw grootste liefde?

Ik denk toch ikzelf, want via mij moet het allemaal gaan. Als ik de relatie met mezelf niet onderhoud, dan heb ik niets te geven. Ik heb er weleens over gedacht om ‘ik heb je’ op mijn rug te tatoeëren. Ja, mezelf dus… Haha, dat zegt natuurlijk niemand.

Wat is uw definitie van geluk?

Een vorm van acceptatie van wat er is, en dat hoeft niet altijd het tegenovergestelde van pijn of verdriet te zijn. Nadat mijn oma was overleden, heb ik nog lang haar hand vastgehouden en een christelijk lied gezongen. Ik wil niet zeggen dat dat nou een lekkere ervaring was, maar het komt dicht bij de essentie. Ik heb vaak gelukservaringen in de buurt van dood, pijn of verdriet. Als je het niet wegdrukt, maar ernaar kijkt en luistert, dan ligt geluk vaak dicht bij ongeluk.

Wat is uw devies?

Door naar je ongeluk te luisteren, vertelt het een ander verhaal. 

bron: Moon Saris