Ik vergat het zwart-op-wit te zetten, maar direct toen Vandaag Inside bekend maakte dat Johan Derksen in de volgende uitzending zijn excuses zou maken, wist ik: dat gaat hij niet doen. Ik kijk nooit naar programma’s waar hij in optreedt, al was het maar omdat ik geen voetbalfan ben, dus ik beschouw mijzelf bepaald niet als een Derksen-kenner, maar toen hij een jaar of dertig geleden voor het eerst in beeld verscheen als mediapersoonlijkheid zag ik in één oogopslag dat deze man nog liever een doosje sigaren leegeet terwijl hij naar discomuziek luistert dan publiekelijk toe te geven dat hij ongelijk heeft. Laat staan zich te verontschuldigen. In gedachten zag ik hem altijd zitten in zijn hoofdredactionele kamer bij Voetbal International, in verveelde en meestal vergeefse afwachting van een waardige gespreksgenoot, iemand van zijn eigen kaliber, in plaats van al die jongens en meisjes, die hij allemaal reuze aardig vond hoor, daar niet van, en die ook best nuttig werk deden binnen zo’n team, maar van wie je natuurlijk geen ál te hoge verwachtingen moest hebben – enfin, u kent het meewarige register inmiddels.

Nee, natúúrlijk ging Johan Derksen zijn excuus niet aanbieden. Dat was waarschijnlijk ook niet de afspraak waarmee ze de dag daarvoor uit elkaar waren gegaan. Hij had zich beperkt tot een halve toezegging die de persdienst van SBS dan alvast kon opkrikken tot een hele, zodat er nog een paar honderdduizend kijkers méér zouden inschakelen, altijd meegenomen, en dan zouden ze wel zien wat er gebeurde. Hetgeen naar alle waarschijnlijkheid niet was dat Derksen ook echt zijn excuses ging maken.

Het is een tragikomische affaire. Dat Talpa Derksen niet direct na de gewraakte uitzending op non-actief zette, maar aankondigde ‘in gesprek met hem’ te willen gaan, leek mij een vreemd besluit. Wat valt er nog te bespreken over zo’n optreden? Met een medewerker die al twee keer eerder nare, abjecte ‘grappen’ heeft gemaakt waar ophef over ontstond? En die kennelijk niet van plan is om daarmee op te houden? Dan restten twee opties. Of je zegt: Johan is Johan, we nemen hem zoals hij is, of: Derksen is onverbeterlijk, dit is de derde keer, hij gaat eruit. Op Twitter sprak ik mij uit voor die tweede optie, maar daar ben ik inmiddels op teruggekomen. Natuurlijk wil weldenkend Nederland dat dat vreselijke programma wordt opgeheven, maar wat doet dat er eigenlijk toe?

Of je zegt: Johan is Johan, we nemen hem zoals hij is, of: Derksen is onverbeterlijk, dit is de derde keer, hij gaat eruit

Naar eigentijds gebruik wilden ze bij Talpa en SBS eerst even kijken hoe een en ander zou vallen. Hoe de ‘dynamiek van de beeldvorming’ zou uitpakken. Paul Römer, de huidige directeur van Talpa, schuift nu en dan aan bij het Mediaforum op Radio 1. Dat is een heel andere demografie dan die waar SBS en VI zich op richten, maar kennelijk wil hij daarmee óók op goede voet staan. Voor hij naar Talpa ging was hij directeur van de NTR, ook een totaal andere culturele orbit dan die van Big Brother, zijn claim to fame, en de campingzender. High brow, low brow, met Paul Römer kun je alle kanten op. Je vraagt je af welk belang hij diende door dit geduchte kijkcijferkanon te ontmantelen, dat van Talpa, SBS of zijn eigen reputatie.

Nu is een televisieprogramma waar dagelijks door 700.000 tot 1 miljoen mensen naar werd gekeken, en die zo’n ‘uitglijer’ van Derksen totaal geen probleem vinden, van de buis gehaald onder druk van een handjevol verontwaardigde opiniemakers die het misschien zelfs helemaal nooit gezíen hebben (zoals ik).

Toen Nederland nog verzuild was bestond er zoiets als ‘soevereiniteit in eigen kring’. In een katholieke kerk werden dingen beweerd die voor protestanten blasfemie waren, maar zij lieten elkaar met rust. Op de Vrije Universiteit leerde je andere dingen dan op de UvA, maar het was leven en laten leven. Je bemoeide je alleen met de levensbeschouwing die je zelf onderschreef. Wat anderen geloofden moesten zij weten, en de overheid bemoeide zich er ook niet mee.

Kom er nog eens om!

Dus die lolbroeken van VI en hun trouwe fans mogen niet zelf uitmaken hoe zij zich vermaken? Derksen, Genee en Van der Gijp zijn het er niet mee eens, een klein miljoen televisiekijkers is het er niet mee eens, maar dat maakt niets uit. De opinie-elite heeft gesproken. ‘Wij kijken natuurlijk nooit, maar dit kán zo niet!’

En de Talpa-chef slikt en knikt. Misschien heeft hij weer een baan bij de NPO op het oog?

Het is alsof er een actiegroep bij de Arena demonstreert omdat daar op zondag ‘Hi, ha hondelul’ wordt gezongen. Waarop de Arena-directie de zangers een stadionverbod geeft. Ik weet niet of ik als aandeelhouder blij zou zijn met zo’n directeur.