Spring naar de content
bron: hans peter van velthoven

Claudia de Breij: ‘Mijn tv-carrière is mijn grootste mislukking’

Claudia de Breij (Utrecht, 1975) is cabaretier. Vanaf 30 oktober staat ze met haar voorstelling Hier ben ik in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam. Ter gelegenheid van de achttiende verjaardag van de kroonprinses schreef zij het portret Amalia, dat op 16 november uitkomt. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Mirjam Eeken

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Vrolijk onrustig. De agenda stroomt weer vol en ik zie Carré aan de horizon. Het afgelopen anderhalf jaar was ik zo bezig om de moed erin te houden, dat ik had weggestopt hoe verschrikkelijk ik het vond om mijn vak niet te kunnen uitoefenen. Na een kleine episode van somberte ben ik weer voorzichtig aan het popelen.

Wie zijn uw helden?

De vrouwen in Afghanistan die tegen de Taliban durven te protesteren. Daar wordt gewoon een heel geslacht uitgesloten. Mijn totaal irreële fantasie is dat vrouwen zich wereldwijd organiseren in een leger om die rechteloosheid tegen te gaan.

Bidt u weleens?

Het podium is een heilige plek. Ik sla dus altijd een kruisje voordat ik opga, terwijl ik helemaal niet katholiek ben. 

Heeft u weleens een mystieke ervaring gehad?

Zowel als performer als publiek ken ik het ongrijpbare moment waarop alles samenvalt. Als iedereen in de zaal dat moment van tijdloosheid ervaart, dan vind ik dat een mystieke ervaring. Er is alleen maar het hier en nu.

Wat is uw grootste mislukking?

Mijn tv-carrière. Ik ben nooit op mijn gelukkigst als ik televisie maak. Alles wat ik doe, begint vanuit de noodzaak om een boodschap over te brengen. Televisie is op zijn best een creatieve, bevlogen invuloefening, terwijl ik de actualiteit graag wat poëtischer maak door het naar de verbeelding te trekken.

Lijkt u op uw moeder?

Ik heb de wangen en de sociale vaardigheid van mijn moeder. Mijn oma zei altijd: “Jullie zeggen nog gedag tegen een hond met een hoed op.” Nou, dat klopt wel. We willen het graag gezellig maken.

Van wie heeft u het meest geleerd?

Van mijn broer Dennis. Zonder hem was ik veel langer een introvert meisje gebleven. Hij heeft me geleerd terug te praten, naar goede muziek te luisteren en om te gaan met iemand die heel anders is dan ikzelf.

Aan wie ergert u zich?

Voornamelijk aan mezelf wanneer ik moe of premenstrueel ben. Dan houd ik de TikTok-muziekjes van mijn jongste zoon nog geen halve minuut vol. Ik vind het heel zeikerig van mezelf dat ik hem dan vraag een koptelefoon op te doen. 

Wat zijn uw dagdromen?

Heel goed zijn in iets wat ik nog niet kan: skaten, gitaar spelen, dansen. Sommige van die dromen breng ik ook in de praktijk. Tijdens de lockdown heb ik mezelf gitaar leren spelen via YouTube.

Wat is uw grootste ondeugd?

Mateloosheid, maar ik doe er een hoop aan om die hanteerbaar te houden. Ik rook al heel lang niet meer en in drink al tweeënhalf jaar geen alcohol. Dat is dus het andere uiterste: nu ben ik weer degene die helemaal niet drinkt. Aan de Oudejaarsconference van 2016 heb ik bovendien een behoorlijke actualiteitszucht overgehouden. O ja, en ik ben een totale telefoonverslaafde.

Welke eigenschap waardeert u in een man?

De mate van empathie van de jongere generatie mannen vind ik te gek.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?

Het is heel fijn en aantrekkelijk als vrouwen direct zijn en als je die directheid ook terug kunt geven.

Gelooft u in God?

Ik geloof dat de mens God heeft gemaakt en niet andersom, maar toch heb ik ontzag voor het wonder dat liefde is. Ja en nee dus. Ik zou Hem trouwens liever Hen noemen.

Hoe ontspant u zich?

In bad met een boek, met mijn telefoon op zo’n afstand dat ik er niet bij kan.

Wie is uw grootste liefde?

Mijn vrouw Jessica.

Bent u aantrekkelijk?

Ik kan niet geloven hoe mooi mijn vrouw mij vindt, maar ik geloof ook niet wat sommige Twitteraars van me maken.

Van wie houdt u het meest?

Ik houd van mijn kinderen anders dan van mijn vrouw, en van allemaal het meeste.

Bent u monogaam?

Een volmondig ja.

Welk leed heeft u anderen berokkend?

Ik was vroeger te veel bezig met het najagen van mijn eigen doelen, waardoor ik er soms te weinig ben geweest voor de mensen om mij heen. Toen ik mijn eigen aandeel in het stuklopen van mijn vorige huwelijk ging zien, was dat paradoxaal genoeg een superpijnlijke opluchting. 

Waaraan bent u het meest gehecht?

Waar niet aan? De liefde voor mijn gezin en mijn vrienden, de naaktheid van de coulissen in het theater, mijn straatje met de bakker vol verhalen. Ik ben dol op sociale cohesie.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?

Ik haat asymmetrie, dus die wal onder mijn linkeroog zou wel weg mogen, maar daarvoor moeten ze hem helemaal openklappen en dat vind ik een beetje eng. Vroeger kwam hij nog van pas als testwal om te bepalen of ik al te veel uit was geweest. 

Wat is uw devies?

Vis en visite blijven drie dagen goed.