Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Gelukkig doch licht gestrest, omdat een deadline voor mijn boek gehaald dient te worden.

Wie zijn uw helden?

Mijn moeder, Prince en Björk. Zij heeft met haar artisticiteit, talent en muzikaliteit een plaats in een door mannen gedomineerde muziekindustrie verworven, terwijl ze volkomen ‘eigen’ bleef. Toen ik begon was ik een van de weinige vrouwen in het vak en werd er vaak anders op mij gereageerd. Iedereen kan wel roepen: gender doet er niet toe, maar mannen en vrouwen zijn gewoon verschillend. De eigenzinnige Björk was voor mij een nieuw en lichtend voorbeeld.

Aan wie ergert u zich?

Hoe ouder ik word, hoe sneller en vaker ik me erger. Ik heb heel goed geleerd wat ik wel en niet kan zeggen, maar ik denk de hele dag vreselijke dingen. Jij niet? Ik erger me vooral aan mensen die met weinig relativeringsvermogen of weinig emotionele afstand over de zaken praten. In talkshows worden vaak gasten uitgenodigd die ergens kwaad of verdrietig over zijn, maar ik luister liever naar iemand die de boel onder controle heeft. Over talkshows gesproken, Humberto Tan loopt nu achter jou langs, niet meteen kijken… O, hij doet alsof hij me niet kent.

Waar schaamt u zich voor?

Ik kan nog steeds het schaamrood op de kaken krijgen van gênante gebeurtenissen uit het verleden. Zo werd ik eens gegroet door een man van wie ik me vaag herinnerde dat ik op een dronken nacht iets met hem had gedaan. Die man kijkt natuurlijk ook tv en zegt dan tegen z’n vrienden: “Daar heb ik nog mee staan tongen voor Café Carels.”

Lijkt u op uw moeder?

Steeds meer, sinds ik zelf moeder ben geworden. Mijn moeder heeft een enorm uithoudingsvermogen. Dat praktische en emotionele ‘zorgen’ – soms tegen de klippen op – heb ik van haar. 

Bent u aantrekkelijk?

Ja, als ik mij niet was, dan zou ik het wel weten.

Bidt u weleens?

Ik heb één keer gebeden, toen mijn oudste dochter geboren moest worden maar de weeën niet kwamen. Ik wilde niet naar het ziekenhuis, dus ging ik wandelen om ze op te wekken. Op de hoek van het Sarphati-park, tegenover een pornotheek en een vroedvrouwenkliniek, smeekte ik: “Oh Lord, give me a contraction!” Twintig minuten later kwamen de weeën. Dit is echt gebeurd.

Wat is uw grootste ondeugd?

Ik ben altijd verslaafd aan een spelletje op mijn telefoon, op dit moment het waterleidingspel. Ik moet tikken en zorgen dat de waterleiding goed loopt. Ik besteed er veel te veel tijd aan. Laatst heb ik mijn metrohalte voorbij laten gaan omdat de waterleiding nog niet op orde was.

Wat zijn uw dagdromen?

Ik zou wel iets met kinderrechten willen doen. We kunnen steeds meer oorlogs- en klimaatvluchtelingen verwachten en die kinderen vallen zo buiten de boot. Het is tenhemelschreiend dat het geaccepteerd is om te zeggen dat vluchtelingen niet welkom zijn. Als we niet eens compassie kunnen opbrengen voor kinderen op de vlucht, dan hebben we de bodem wel bereikt.

Hoe ontspant u zich?

Ik doe aan yoga, maar dat is gewoon hard werken. Door me in de sportschool twee keer per week met een personal trainster in het zweet te werken ontspan ik wel. Ik durf er nog niet op eigen houtje naartoe, dat vind ik awkward.

Van wie houdt u het meest?

Mijn man Jacko van ’t Hof is mijn grote liefde. Ik houd van mijn beide kinderen evenveel.

Bent u monogaam?

Ja, met name sinds de komst van de mobiele telefoon, waar je filmpjes mee kunt maken.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?

Doordat mijn werk buiten de deur is, kom ik thuis vaak in de ‘wachtstand’. Dan vind ik het lekker om te lezen of het waterleidingspel te doen, maar tegelijkertijd erger ik me elke avond aan de fotolijsten die al jaren staan te wachten om opgehangen te worden. Ik denk dat ik een leuker leven zou hebben als ik mijn praktische zaken wat meer op orde had. 

Hoe is ongeluk te vermijden?

Niet. Je kunt er wel beter op leren reageren. Ik vraag inmiddels vaker tips aan anderen in plaats van dat ik het zelf altijd beter weet. Ik weet het helemaal niet beter. Ik heb vaak geen idee.

Wat is uw grootste mislukking?

Heb jij een idee?

Wat is uw devies?

De wereld staat letterlijk in de fik, de kappen smelten en mensen moeten vluchten. Ik begrijp niet waarom we met z’n allen blijven dansen op de vulkaan. Laten we ons eens wat vaker afvragen: waar begin ik en waar begint de ander?

bron: jeroen jumelet/anp