(Dit artikel verscheen in het aprilnummer van HP/De Tijd, 2017)

“Toen Cor van Hout – de gangster die oude mannetjes ontvoerde voor geld – werd vermoord, mocht Peter R. de Vries spreken op zijn begrafenis en vertelde hij dat Cor de meest bijzondere man was die hij ooit had ontmoet, want Peter is een ruimdenkend man. Gisteravond was Peter ook op tv, want hij is heel vaak op tv, want Peter R. de Vries heeft overal verstand van. Dit keer ging het over de vermoorde mensen van Charlie Hebdo en over hen was Peter toch een stuk minder enthousiast dan over de veroordeelde Cor van Hout, want deze mensen ontstegen in hun cartoons over Mohammed niet het niveau van: je moeder is een hoer. (–) Een klein Frans blad bleef dapper weerstand bieden tegen de theocratische terreur en deze mensen zijn met kalasjnikovs afgeslacht, Peter. En wat was jouw commentaar daarop? Dat ze toch wel behoorlijk grof waren.”

Hans Teeuwen, cabaretier, YouTube, 23 januari 2015

“Zijn hier redacteuren van tv-shows waar Peter R. de Vries optreedt die zijn rekening durven te openbaren?” “Net productieleider tv aan de lijn. Peter R vraagt tussen twee- en vijfduizend euro per tv-optreden. Te boeken voor elk onderwerp.” “Tienduizenden euro’s NPO-geld glijden in de zakken van Peter R. de Vries. Meneer de fatsoensspecialist.”

Jan Roos via Twitter, 22 augustus 2015

“Het zijn de media die hem vragen en dat hij ervoor betaald krijgt, vind ik logisch, want hij moet zich op zo’n uitzending voorbereiden. Maar die vele tv-optredens doen zijn reputatie geen goed, als je leest wat er over hem wordt geschreven op Facebook en Twitter. Veel mensen vinden hem een betweter omdat hij overal een mening over heeft en geeft.

“Ik mag hem graag. Ik ken hem uit mijn politietijd en zijn Telegraaf-tijd. Later zat ik geregeld in zijn televisieprogramma. Het was heel prettig werken met Peter. Hij is straight en is nog nooit een afspraak niet nagekomen. Dat was de reden om hem in 2005 te vragen om de kar te trekken van de partij die ik met Jan Nagel oprichtte. En zijn bekendheid natuurlijk. Hij was toen heel populair door dat SBS-programma. Hij maakte Nederland veiliger, loste zaken op die de politie liet liggen – al lag dat uiteraard genuanceerder, omdat de politie minder mogelijkheden heeft dan een journalist. Hij had politieke ambities.”

Klaas Wilting, oud-politiewoordvoerder en partijgenoot PRDV

“Hij kwam met de naam PRDV. Het zijn de initialen van zijn naam en ze stonden voor Partij voor Rechtvaardigheid, Daadkracht en Vooruitgang. Hij kwam ook direct met ideeën voor het partijprogramma, maar zei ook meteen dat hij geen politieke rol in de marge wilde spelen. Hij had een mooi huis, was verantwoordelijk voor twintig programmamedewerkers en wilde zijn baan alleen opgeven als 41 procent van het volk hem een politieke aanwinst zou vinden. Een opiniepeiling kwam uit op 25 procent, absoluut de moeite waard om de sprong te wagen, maar Peter had de lat hoger gelegd. Heel jammer.

Tienduizenden euro’s NPO-geld glijden in de zakken van Peter R. de Vries, de fatsoensspecialist

“Hij was als lijsttrekker een schot in de roos. Mensen reageerden in die tijd enthousiast op hem, hij spreekt rechttoe rechtaan Nederlands en stond, net als wij, een sociaal programma voor. Hij bleek wel erg principieel. Hij had fikse discussies met Klaas Wilting over het subsidiëren van onderwijs. Klaas wilde geld voor bijzondere scholen; Peter vindt dat je religie en staat absoluut moet scheiden. Hij wilde alleen subsidie aan openbare scholen verstrekken. Hij is rechtlijnig. Als hij een bepaalde overtuiging heeft, zal hij daar langer dan de gemiddelde Nederlander aan vasthouden.”

Jan Nagel, Eerste Kamerlid, voorzitter 50PLUS

“Zodra het over Geert Wilders gaat, is De Vries er als de kippen bij om hem te bekritiseren. Sinds ik Wilders verdedigde in 2010 is onze vriendschap, die teruggaat tot zijn tijd dat hij strafzaken volgde voor De Telegraaf, bekoeld. De Vries verweet mij dat ik Wilders verdedigde en hij vond dat ik daarmee het gedachtegoed van mijn vader bezoedelde. Mijn vader zou een bandiet als Wilders volgens hem nooit verdedigen. (De Vries refereert aan het feit dat Max Moszkowicz weigerde om oorlogsmisdadiger Pieter Menten te verdedigen – red.) Hoe kan hij zich aanmatigen dat ik het gedachtegoed van mijn vader verkwansel? Het is een kortzichtige opmerking van iemand die zegt thuis te zijn in de rechtspraak. Dat ik Wilders verdedig, wil niet zeggen dat ik zijn gedachtegoed verdedig. Als ik iemand verdedig die verdacht wordt van moord, kun je mij toch ook niet in de schoenen schuiven dat ik die eventuele daad verdedig? Daarbij vind ik het onfris om Wilders te vergelijken met een oorlogsmisdadiger. De Vries heeft het hart op de goede plek en ik heb respect voor hem, zolang hij zich bij zijn eigen vak houdt. Daar was hij goed in.”

Bram Moszkowicz, ex-strafrechtadvocaat, thans hoofd juridische zaken van Claim It

“We waren thuis met zes kinderen en we zijn allemaal succesvol geworden in wat we doen. Doorzetten en de drive om goed te worden hebben we van huis uit meegekregen. Onze opa, de vader van mijn vader, was de beste scheepsbouwer ter wereld. Wij moesten ook de beste zijn. Hadden we de vierdaagse gelopen, dan vroeg mijn vader: ‘Hoeveelste ben je geworden?’

“We waren alle zes verlegen, maar niet braaf. We hebben allemaal een politiecel vanbinnen gezien. Peter is opgepakt vanwege een diefstalletje bij de HEMA, samen met een vriendje. Dat vriendje kreeg thuis klappen. Mijn vader loste het anders op. Toen de politie belde dat hij hem mocht komen halen, zei hij: ‘Ik ga net eten. Laat hem nog maar even daar.’ Toen Peter drie uur later thuis was, vroeg mijn vader: ‘Heb je het nu begrepen?’

“We kregen een grote eigen verantwoordelijkheid. Er werd niet moeilijk gedaan toen Peter en ik bleven zitten. Als we er een potje van bakten, moesten we maar gaan werken. Peter stond twee jaar als arbeider in de kruitfabriek in Muiden, waar mijn vader directeur was. Daarna ging hij in militaire dienst en bij De Telegraaf werken.”

Wouter de Vries, docent, auteur en spreker over dienstenmarketing

“Ik volgde hem op als politieverslaggever bij De Telegraaf en mocht op de redactie zijn naam niet uitspreken. Peter was vervelend weggegaan. Hij had het boek over de Heineken-ontvoering geschreven en de scoop die daarin stond, wilde hij op een persconferentie bekendmaken, terwijl De Telegraaf vond dat die scoop in de krant hoorde. De Telegraaf had namelijk al zijn onkosten en reizen betaald. Er was ook gedoe omdat hem was toegezegd dat hij lid zou worden van de hoofdredactie. Wat niet doorging.

“Peter werd hoofdredacteur van Aktueel. Hoewel hij bij De Telegraaf persona non grata was, had ik respect voor hem en contact met hem over zaken die speelden. Ik heb veel van hem geleerd en we hebben lang een uitstekende verstandhouding gehad, maar ook onze relatie is een aantal jaren ijzig geweest.”

John van den Heuvel, misdaadverslaggever

“Peter kreeg een Mercedes als dienstwagen en een goed salaris, en hij kreeg Aktueel in beweging. Toen De Nederlandsche Bank koketteerde met haar nieuwe veilige biljetten, liet hij een stapeltje kopiëren en zijn verslaggevers daarmee betalen. Zo veilig waren die bankbiljetten. Ha. Zogenaamd. Vervolgens kwamen er wel zes politiebusjes het bedrijfsterrein op rijden, maar het was een mooi verhaal. Tijdens de ontvoering van Gerrit Jan Heijn in 1987 zette hij de persen stop, sliepen we op een stretcher in de drukkerij en heeft hij een geweldige special gemaakt. Daar begon onze vriendschap.

Als je zelf integer en netjes bent, kun je nooit vrienden zijn met mensen zoals Van Hout en Holleeder, die zich als sadisten hebben gedragen

We zijn ook anderhalf jaar gebrouilleerd geweest. Nee, niet omdat hijin mijn scriptie ‘Trial by Media’ werd bekritiseerd omdat hij voor eigen rechter speelde door de belastende verklaringen van seriemoordenaar Koos H. (die hij met een verborgen camera had gemaakt) toch uit te zenden – hetgeen door de rechter vooraf verboden was. Waarom is privé.”

Peter Schouten, voormalig mediaman, thans advocaat

“Hij heeft lange tenen en kan venijnig reageren. Hij was eens ontevreden met mijn berichtgeving over iemand die een monument vernield had en daagde me voor de Raad voor de Journalistiek. Hij was ook zeer verbolgen toen ik wat kritische vragen stelde over de wijze waarop hij de royalty’s van zijn boek over de Heineken-ontvoering met de kidnappers en hun erfgenamen had gedeeld. (Peter heeft samen met ontvoerder Cor van Hout De ontvoering van Alfred Heineken geschreven – red.) We hebben ook discussies gehad over zijn vriendschap met Van Hout en over het feit dat een redactielid van hem een relatie kreeg met Cor. Als je een integer misdaadprogramma wilt maken, kun je niet dit soort connecties hebben.”

John van den Heuvel

“Ik heb wel even de wenkbrauwen gefronst toen Peter ging speechen op de begrafenis van Cor van Hout. Als je zelf integer en netjes bent, kun je mijns inziens nooit vrienden zijn met mensen zoals Van Hout en Holleeder, die zich als sadisten hebben gedragen.

Ik begreep de drang van een misdaadjournalist om een boek te maken over de Heineken-ontvoering en ik begreep ook nog dat Peter het scenario wilde schrijven voor die – uiteindelijk geflopte – Amerikaanse verfilming van de ontvoering, terwijl er een best aardige Nederlandse versie was. Want als Peter vindt dat hij iets moet doen, dan moet dat. Maar zet de ontvoerders niet als helden neer.”

Klaas Wilting

“Peter wist verdomd goed dat de ontvoerders er al een jarenlange carrière als gewelddadige bankovervallers op hadden zitten, maar hij laat dat in zijn boek achterwege. Daardoor wordt de indruk gewekt dat de ontvoeringszaak het eerste criminele feit was van een stel Jordanese boefjes dat ‘stoute dingen’ had gedaan, want Heineken en diens chauffeur Ab Doderer waren niet gedood, zoals er vergoelijkend wordt geschreven in het boek. Nee, ze waren niet fysiek dood, maar wel voor hun verdere leven psychisch getraumatiseerd, nadat ze drie weken lang waren behandeld als kettinghonden die tweemaal daags werden gevoederd, zoals ik beschrijf in mijn boek Meneer Heineken, het is voorbij.

“Dat boek van De Vries was een geweldige witwasoperatie. De feiten zijn ten gunste van Cor van Hout verdraaid of verhuld. De Vries heeft vuil spel gespeeld door Van Hout alle ruimte te bieden voor de bewering dat zijn deel van de nooit teruggevonden acht miljoen gulden aan losgeld door medeontvoerder Frans Meijer op het strand in de brand is gestoken.”

Gert van Beek, oud-politiechef, leider van het team dat de ontvoering moest beëindigen

“Niemand is intrinsiek slecht, vindt Peter. Als je intensief samenwerkt met een persoon en diegene blijft je onbevangen tegemoet treden, kan er vriendschap ontstaan. Dat is gebeurd. Wat anderen daarvan vinden, doet er voor hem niet toe. Ik zag Peter een traan wegpinken toen hij een herinnering aanCor ophaalde. Kennelijk was er een groot gevoel van verbondenheid.”

Peter Schouten

“Peter houdt nog steeds een oogje in het zeil bij Cors zoontje. Peter kan warm en koud zijn. Als hij het naar zijn zin heeft, is het een warme man. Hij kan voor je klaarstaan en hij kan niet voor je klaarstaan. Hij is geen allemansvriend en dat kan hij laten blijken ook.”

Wouter de Vries

“Twee avonden heb ik geprobeerd contact te leggen. Bij Peter werd het verzet steeds groter. Die man moet mij haten. Ik zal zijn niveau wel niet zijn. Hoe kun je je zoveel beter voelen dan een ander dat je weigert een tv-collega een hand te geven en hem voor Jan met de korte achternaam met uitgestoken hand laten staan? (–) Hij brengt een onnodig nare, negatieve en arrogante sfeer met zich mee.”

Patty Brard in Weekend, 2 december 2015, over de opnamen van het geflopte Mindmasters Live waarbij ze samen in de jury zaten

“Ik vond het heel vervelend dat hij boos opstapte. Ik heb daar echt een week mee gezeten, heb er ook slecht van geslapen. Peters irritatie ontstond al toen hij in de grime de promo hoorde met daarin de zin: ‘Hoe zuiver op de graat is Peter R. de Vries?’ Die was wat scherp aangezet, maar als er iemand is die promo’s scherp aanzet in dit land, dan is hij het zelf wel.”

De Vries’ boek over de zaak-Heineken was een geweldige witwasoperatie. De feiten zijn ten gunste van Cor van Hout verdraaid of verhuld

Oog in oog-presentator Sven Kockelmann, 29 april 2012, VARAgids

“Op de redactie noemen ze hem de agent. Sidderen en beven, echt waar. Ik ben ook bang voor hem geweest. Niemand die harder en gedisciplineerder werkt dan hij. (–) Zijn motto op de redactie: ‘Jongens, een beetje netheid kost geen tijd.’ Als niet alles piekfijn in orde is, gaat hij tekeer als een stier. Als iemand iets over hem zegt, klimt hij meteen in de pen.”

Erwin Otten, oud-redacteur, de Volkskrant, 4 juni 2005

“Ik heb zo’n zeventien jaar voor hem gewerkt en dat is me uitstekend bevallen. Sterker nog: ik heb nog nooit zo’n goede baas en collega gehad als Peter R. de Vries. In het begin kreeg ik ook op mijn donder als mijn bureau een zooitje was. Hij is een perfectionist en een wandelende encyclopedie. Hij is veeleisend naar zijn personeel en kijkt de kat uit de boom, maar daar staat tegenover dat – als je je eenmaal hebt bewezen en zijn vertrouwen hebt gewonnen – hij verrassend begripvol kan zijn en zelfs lachen als je iets doms hebt gedaan.

“Peter heeft iets waardoor medewerkers zich extra voor hem inspannen. Als hij je een compliment geeft over je werk, ben je de hele dag in de wolken, maar als hij vindt dat je het slecht hebt gedaan, kun je daarvan wakker liggen in je bedje. Hij kon er niet tegen als redacteuren hun werk slecht hadden voorbereid of iets ongefundeerds zeiden. En als je hem langer kende, wist je dat het handig was om een krentenbolletje mee te nemen als je met hem op stap moest. Want als hij trek kreeg, werd hij narrig.”

Lisette Knoop, bureau- en eindredacteur Peter R. de Vries, thans freelance redacteur

“Als hij op je gesteld is, gaat hij voor je door het vuur en is hijeen zeer loyale baas. Aan het einde van het seizoen kreeg ik altijd een envelop met een leuk bedrag erin, waarvan je de helft van de vakantie kon betalen, of een goede Apple kopen. En als hij vindt dat je te weinig verdient, stapt hij voor je naar de directeur. Dat heeft hij gedaan ja.”

Kees van der Spek, voormalig rechterhand van Peter R. De Vries, nu programmamaker van onder meer Oplichters in het buitenland

“Er zijn maar weinig mensen die het tegen De Vries durven op te nemen, want dan krijg je zijn beroemde tongue lashing over je heen. En hij heeft een feilloos geheugen.

“Als Peter naar je kijkt, kun je niet anders dan bekennen. Als je met één been in het graf staat als moordenaar en denkt dat je ‘onschuldig’ gaat sterven, moet De Vries niet langskomen. Dan is je kans verkeken. Ik ben een van de weinigen die zich niet door hem laat intimideren.”

Peter Schouten

“Hij is nooit bang. Hij liep gewoon met draaiende camera een Brabants woonwagenkamp in, ik wat verscholen achter hem, waar we vervolgens een tafelpoot om de oren kregen. De keer dat we een voormalige Hells Angel spraken in zijn woning, werden we verrast door acht ziedende, met knuppels en kettingen bewapende Hells Angels, en wilde Peter per se aangifte doen. De politie vroeg: ‘Weet je het zeker?’ Hij wist het zeker. Hij is principieel in die dingen. Toen Holleeder hem bedreigde, deed hij ook aangifte. Wat moet, dat moet. vindt hij. Al heeft hij weinig op met autoriteiten. Je kunt hem niet kwader krijgen dan tegen hem te zeggen: “Dat zijn nu eenmaal de regels.”

We hebben veel avonturen beleefd en we hebben veel gelachen. In Chili hebben we een lodge vanbinnen gestript en in de open haard opgestookt omdat we het koud hadden. We dronken graag een biertje samen. Hij kon goed dronken worden. We gingen in het buitenland ook altijd naar het casino. Nooit naar de hoeren. Hij had een open huwelijk, maar hij zat in mijn bijzijn niet achter de vrouwtjes aan hoor. Misschien omdat ik zo’n braverik ben of omdat hij in het buitenland onbekend is en de dames zich minder snel laten versieren.”

Kees van der Spek

“Er ligt al genoeg van ons op straat. Ik zou de rest graag privé houden.”

Jacqueline de Vries, echtgenote

“Ja, wij hadden echt een intieme relatie. (–) Het is zo’n bijzondere man, groot, heel direct, rechtlijnig, belezen ook. Hij weet veel. Een hele mannelijke man, die deugt. En ik had het niet gedaan als zijn vrouw niet ook op die manier leeft en er dus geen moeite mee had.”

Susan Smit, schrijfster, in De Telegraaf, 11 februari 2010

“Vrouwen zijn belangrijk voor hem. Hij houdt van mooie vrouwen met de klassieke, wellustige lichaamsvormen, maar ze moeten intelligent zijn. Hij moet met de vrouwen met wie hij intiem is op dezelfde golflengte zitten, alles met ze kunnen bespreken. Ik denk dat vrouwen hem helpen om de lichte kant van het leven te blijven zien. Die jarenlange verantwoordelijkheid voor dat misdaadprogramma woog zwaar. Peter kan zich moeilijk ontspannen. Daarom sport hij heel gedisciplineerd: krachttraining, squashen, fietsen. Daar wordt hij gelukkig van en daardoor heeft hij het lichaam en de gezondheid van een dertigjarige.”

Peter Schouten

“Hij is ook een gezinsman. Hij is trots op zijn dochter Kelly en runt sinds een paar jaar met zijn zoon Royce een voetbalmakelaarsbedrijf. Er is altijd veel voetbal in zijn leven geweest. Hij was lang de coach van het team van Royce. Al had hij het nog zo druk met zijn werk, elke zaterdag ging hij naar die wedstrijd. Dat was heilig voor hem.”

Lisette Knoop

“Peter was niet zelf zo’n goede voetballer. In beginsel stond hij op doel, later was hij linksbuiten. We waren een jaar of elf, twaalf toen we naar Ajax gingen, met elkaar of met vrienden. Wij woonden in Amstelveen, dicht bij het Olympisch stadion. We glipten via de achterkant bij het vak S of T naar binnen, zo langs de kaartjescontroleurs. Die suppoosten begrepen ook wel dat wij geen twee gulden hadden om voetbal te kijken. We gaan nog steeds samen naar Ajax, maar dit seizoen is het er pas één keer van gekomen. De prestaties van de club laten wat na hè.”

Wouter de Vries

“Peter heeft een slecht gevoel voor voetbal. Dat blijkt wel uit de keuze voor zijn club, Ajax – ik ben voor PSV. Tijdens een uitzending van RTL Boulevard condoleerde hij mij lachend met de tweede plaats van PSV, dat volgens Peter geen landskampioen meer worden. Maar op de allerlaatste competitiedag werd PSV, mede dankzij gelijkspel van Ajax, toch kampioen. Toen heb ik Peter vanuit het feestgedruis via RTL Boulevard lachend gecondoleerd met zijn nederlaag.

Er zijn nabestaanden van misdrijven die hij na tien jaar nog elke sterfdag een bloemetje bezorgen

“Hij is nogal stellig in alles. Het is niet zo dat hij in misdaadzaken een oogkleppentactiek volgt, maar als hij een spoor volgt, moet je wel heel goed je best doen om hem op andere gedachten te brengen.”

John van den Heuvel

“Het is een doordouwer. Ik heb eindeloos veel follow-ups gemaakt van een onderwerp. Soms werd ik er gek van. Ik heb maar liefst 44 items gemaakt van de Puttense moordzaak. Hij gaat tot het gaatje.”

Kees van der Spek

“Hij was al tien jaar op zoek naar Frans Meijer, een van de gevluchte Heineken- ontvoerders, toen hij een tip kreeg dat Meijer in Paraguay woonde. Hij zou in Asunción een restaurantje runnen. Ik ging mee als fotograaf.

“We vonden het adres en splitsten op. Peter liep aan de andere kant van de straat, kwam ineens terug en fluisterde: het is hem. Meijer stond voor zijn zaakje met bouwvakkers te praten. Na tien jaar zoeken had hij hem, maar Peter bleef behoedzaam. We zijn vertrokken en hebben een plan gemaakt. De volgende dag heb ik hem gefotografeerd en nog weer een dag later, nadat we de foto’s per koerier naar Nederland hadden gestuurd, sprak hij Meijer aan. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg hij. Meijer schrok zich lam en zei: ‘Je maakt mijn leven kapot.’

“Ik had er wel een beetje moeite mee dat Meijer door ons toedoen zou worden opgepakt. De man was gelovig geworden, had een gezinnetje, runde een klein restaurantje. Hij deed niemand meer kwaad. De Vries begreep mij, maar vond toch dat Meijer verantwoordelijkheid moest dragen voor wat hij geflikt had.

“Nadat het artikel in Panorama was geplaatst, kreeg ik een brief van hem. Hij bedankte me voor de goede samenwerking en het goede werk dat ik had geleverd. Meijer was destijds zijn grootste scoop. Inmiddels zal hij trotser zijn op de Puttense moordzaak of die uitzending met Joran van der Sloot, waarmee hij een Emmy Award won.”

Paul Tolenaar, fotograaf

“Hoe kun je vrolijk met een Emmy Award boven je hoofd gaan dansen en blij zijn met de onderscheiding, terwijl er nog steeds een meisje is vermist? Je hebt Joran II alleen gemaakt om te scoren. Jij gaat over lijken, het is gewoon misselijk!”

Freek de Jonge in Pauw & Witteman, 7 november 2008

“Peter steekt niet onder stoelen of banken welke rol hij waarin heeft gespeeld. Als ik met hem squash en na 66 verloren partijen één keer van hem win, zegt hij: ‘Natuurlijk verlies ik een keer, dat staat statistisch vast.’ Dat is zijn gedrevenheid. Hij is haantje-de-voorste. Hij is passioneel over zijn lichaam en sportprestaties. Maar hij heeft geen groot ego. Hij zet zich juist in voor anderen. Ik kom mensen tegen die een bloedhekel aan hem hebben. Ze zien hem alleen op tv, maar weten niet hoeveel mensen hij helpt, zoals de familie Vaatstra en de ouders van Nicky Verstappen. En mij. In de periode dat Peter en ik ruzie hadden, wilde ik een advocatenkantoor starten en vond de deken dat ik eerst zestigduizend euro op de bank moest vastzetten. Dat had ik niet en toen heb ik mijn broer, mijn zwager en Peter in paniek gemaild met de vraag of ik tienduizend euro kon lenen. Ik kreeg binnen vijf minuten een mail van Peter terug: ‘Natuurlijk.’”

Peter Schouten

“Hij heeft een klein hartje. Er zijn nabestaanden van misdrijven die hij na tien jaar nog elke sterfdag een bloemetje bezorgen. Zonder dat hij nog belang bij hun zaak heeft.”

Kees van der Spek

“Ik stond huilend bij de rechtbank in Arnhem omdat Herman ook in hoger beroep niet was vrijgesproken van moord en verkrachting terwijl ik wist dat hij het niet gedaan kon hebben, omdat hij op het moment dat het gebeurde thuis was. Peter wilde me helpen, al was hij pas anderhalf jaar later overtuigd van Hermans onschuld. Tussen 1995 en 2000, tot Herman vrijkwam, hebben we bijna dagelijks contact gehad. Als Peter hoorde dat ik erdoorheen zat, dan kon hij het nog zo druk hebben met zijn programma, maar dan stond hij een dag of wat later op de stoep om te kijken hoe het met mij ging. Als de kinderen moesten afzwemmen, belde hij om te vragen hoe het was gegaan. Hij is een vriend geworden. Jacqueline ook. We gaan soms met zijn vieren eten, hebben eens in de drie weken contact. Nu Herman last heeft van een hernia en van zijn hart, belt of sms’t Peter wekelijks met de vraag hoe het gaat en of hij ons kan helpen. Hij heeft ook nog altijd contact met de ouders van Nicky Verstappen. Als er één ding is dat hij graag zou oplossen, is het die zaak. Die vreet aan hem.

“Mensen die kritiek op hem hebben, kennen hem niet. Hij kan arrogant zijn in zijn werk en reageert soms erg fel op televisie. Hij is een heel emotioneel en zachtaardig mens. Ik heb hem geregeld zien huilen. Tijdens de presentatie van mijn boek Nooit meer hetzelfde, over wat we als gezin hebben doorstaan tijdens de detentie van Herman, hield Peter een praatje en moest hij ook huilen. Hij heeft kinderen in dezelfde leeftijd en heeft zich altijd gerealiseerd wat Herman al die jaren in de gevangenis heeft moeten missen. Die man zit in mijn hart. Zonder hem was Herman niet vrijgekomen.”

Anja du-Bois, echtgenote van de onterecht veroordeelde Herman du-Bois in de Puttense moordzaak

“Vanaf de dood van Cor was hij er voor ons, en de gehele weg naar het afleggen en openbaar maken van onze verklaringen heeft hij ons gesteund.Peter dank voor je vriendschap, je betrouwbaarheid, je oprechtheid, je steun en je moed.”

Dankwoord Astrid Holleeder in haar boek Judas – een familiekroniek