1.

Op 15 juni 2020 schreef D66-senator Boris Dittrich in de Volkskrant: “Racisme zit in de hoofden en harten van mensen, soms ongewild en onbewust. Iedereen maakt zich er schuldig aan. Hoe kunnen we ons hiervan bewust worden en het tegengaan?” 

Als iedereen zich er schuldig aan maakt, is dus iedereen een racist, merkte Meindert Fennema snedig op in dezelfde krant. En als iedereen een racist is, zijn niet alleen u en ik een racist, maar Boris Dietrich zelf ook. Mooi is dat. Er zit namens D66 een racist in de Eerste Kamer.

Weg met die man!

Het is opmerkelijk dat Dittrich door middel van een ouderwetse marxistische truc tot zijn conclusie komt. Die marxistische houdt in dat jij tegen iemand zegt: je bent helemaal verkeerd bezig, maar daarvan ben jij je helaas nog niet bewust. Dat is zeer betreurenswaardig in het licht van de (klassen)strijd en daarom zullen wij jou wel eens even bewust gaan maken van de loop der dingen. 

Wie niet meewerkt, zal als ultieme consequentie een gedwongen verblijf in een heropvoedingskamp ondergaan, maar dit terzijde. 

Dittrichs manier van redeneren ontkent het idee dat mensen er gewoon heel bewust eigen opvattingen op na kunnen houden. Tevens wordt een ander totalitair idee ondersteund, namelijk dat een instantie zoals de staat, een politieke beweging of Boris Dittrich zelf, jou wakker kan maken om je op de hoogte te brengen van de werkelijke waarheid. Ik had nooit gedacht dat een D66-er zich aan dit soort agitprop te buiten zou gaan. 

Als iedereen een racist is, zijn niet alleen u en ik een racist, maar Boris Dietrich zelf ook.

Je hoort het vaak zeggen: in ieder mens huist een racist, een sadist, een masochist, een xenofoob, een pedofiel, enzovoort. Maar is dat wel zo? Volgens mij is het lariekoek en ik ben ook niet van plan mij te laten opzadelen met het erfzondelijke idee dat wij allemaal schuldig zijn. Al jaren antwoord ik aan een ieder die mij komt vertellen dat ook in mij een racist, sadist, enz, woont: “Spreek voor jezelf, lul!”. Ik kan u aanraden dat voortaan ook te doen. Boris Dittrich mag naar eigen zeggen een racist zijn, ik ben dat zeker niet. Ook nooit geweest, trouwens. 

2. 

Dat betekent overigens niet dat ik niet discrimineer. Ik discrimineer wel degelijk. Sterker nog: zonder discriminatie wordt het leven onmogelijk. De mens discrimineert vanaf zijn of haar geboorte, vanaf het eerste moment dat wij kunnen waarnemen. Wij onderscheiden groot van klein, warm van koud, nat van droog, rood van blauw, mooi van lelijk, man van vrouw, enzovoort. Ons zintuiglijk systeem is nu eenmaal gebaseerd op een verfijnd vermogen om te discrimineren. Een mens zou stom en doof blijven als hij dit vermogen mist. 

Aanvankelijk heeft deze discriminatie nog geen morele inhoud, maar zodra iemand jou komt vertellen dat wit beter is dan zwart, man beter dan vrouw, enz. beginnen de problemen. Dat is geen kwestie van discrimineren, maar van de ideologie achter het discrimineren. 

Hoe kom je daarvan af? 

Door de ideologie te veranderen, aan te passen of geheel te verwerpen. Voor dat laatste zou ik kiezen, maar meestal gaat het anders en wordt de ene ideologie door de andere vervangen. Dat hard tegen racisme moet worden opgetreden, zal geen zinnig mens betwisten. Maar of wij van het racisme afkomen via solidariteit met alle slachtofferbewegingen vraag ik me sterk af. Boris Dittrich dringt daarop aan, maar hij lijkt mij hopeloos naïef.

Zonder discriminatie wordt het leven onmogelijk. 

Neem Black Lives Matter, dat begonnen is als een marxistische organisatie. Dat hoeft niet onmiddellijk een bezwaar te zijn, maar zoals bij veel emancipatiebewegingen komt er een omslag zodra elk handelen slechts vanuit de ideologie wordt beredeneerd. Dan gaan relativering, zelfreflectie en gevoel voor humor verloren. Met Black Lives Matter is dat al in een vroeg stadium gebeurd, lang voordat George Floyd door een blanke agent dodelijk werd gekneveld.  

In Nederland weten wij weinig van BLM, zoals er in Nederland nu eenmaal weinig kennis bestaat over de Verenigde Staten. De Nederlandse tv-kijker krijgt over Amerika doorgaans niet veel meer binnen dan het karikaturale gemopper van Maarten van Rossem. Maar in het huidige politiek-correcte klimaat van de VS is BLM inmiddels uitgegroeid tot een tamelijk intolerante club. Tegenstanders wordt geregeld het spreken onmogelijk gemaakt en de ideologische druk op universiteiten om sprekers te weren, is groot. In zijn boek Black Lies Matter – lies, leugens – schetst Taleeb Starker (zelf zwart, ik zeg het er maar even bij) een nogal onthutsend beeld van BML. Zoals er in Nederland werd gesproken over ‘de 4 mei-industrie’, zo spreekt Starkes over ‘the Race Grievance Industry‘ – de rassenklachtenindustrie. Het boek claimt volgens de omslag een bestseller te zijn.

3. 

Emancipatiebewegingen hebben de neiging op den duur door te slaan en humor is dan altijd het eerste slachtoffer. Niettemin was het voor mij een verrassing dat uitgerekend Fawlty Towers als een van de eerste programma’s werd gecensureerd. Een geval van humor cleansing. De BBC schrapte een aflevering, maar na talloze protesten staat Don’t mention the War! weer op YouTube, zij het met de waarschuwing: “Geen content voor volwassenen”. 

Hahaha!

Kennelijk was bij de BBC het inzicht verloren gegaan dat je eigenschappen moet uitvergroten als je iemand belachelijk wilt maken, een van de klassieke trucs van humor. Dat weet ieder kind. Misschien dat je zo’n misverstand bij Duitsers verwacht – oh, generalisatie! – maar dat zoiets gebeurt bij de BBC, toont aan dat we inmiddels wel erg ver heen zijn. 

4. 

Het neerhalen van standbeelden die foute historische figuren verbeelden, duidt in elk geval op een falend geschiedenisonderwijs. In Parijs is het beeld van Voltaire beklad.

Ze weten dus echt van niks, net zo min als ze iets weten van Piet Hein en van al die andere helden uit het verleden. Hier zwijg ik maar liever, want anderen hebben al uitgelegd dat je praktisch de hele geschiedenis moet schrappen als je er alleen met de moraal van vandaag naar zou kijken. Of zoals Voltaire schreef: “Iedereen wordt gevormd door zijn eeuw; slechts weinigen verheffen zich boven de zeden van hun tijd”. 

Fuck, Voltaire, zelfs hij niet. 

5.

Tenslotte nog een opmerking die ik op mijn Facebookpagina maakte:  Het Engelse race moet in het Nederlands vertaald worden met ras. Daarom is het wel zo logisch om het Engelse racism in het Nederlands te spellen als rassisme. Elke keer als ik in een Nederlandse tekst het woord racisme tegenkom, denk ik dat het gaat om wedstrijd-racen. Een racist is dus iemand die zo hard mogelijk rond-racet in een auto, op een fietst of paard, of voor mijn part in een zeilboot.

Word lid van HP/De Tijd