Spring naar de content
bron: stefan witte

Ionica Smeets: ‘Ik denk dat ik voor weinig mannen aantrekkelijk ben’

Ionica Smeets (1979, Delft) is hoogleraar wetenschapscommunicatie aan de Universiteit Leiden, columnist voor de Volkskrant en voorzitter van de Libris Literatuur Prijs, die op 11 mei wordt uitgereikt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Tristan Theirlynck

Wat is uw huidige gemoedstoestand? Ik voel me onrustig. Mijn zoon is gisteren hard gevallen. Dat zet alles op zijn kop. Bovendien zitten we nu midden in de corona-uitbraak, en alles is nog onduidelijk. Gisteren is Italië helemaal op slot gegaan. Dan denk ik: gaan wij nu ook op slot, hoe ga ik dat regelen voor mijn studenten? 

Hoe ontspant u zich?

Door romans te lezen. Als het heel druk om me heen is en ik lees een boek, dan ben ik weg. Het moet wel een roman zijn en geen non-fictie, want dan zit ik de hele tijd aantekeningen te maken. 

Aan wie ergert u zich?

Aan mensen die heel lang over details praten. Ik zat een keer in een vergadering waar mensen moesten beslissen of een pijltje in een logo nou net iets krommer moest.

Lijkt u op uw moeder?

Ja, ik heb mijn liefde voor lezen van haar. Zij werkte altijd in een boekhandel en leest nog steeds heel veel. Ik heb ook haar manier van lachen. We zijn allebei weleens een theaterzaal uit gezet omdat we té hard aan het lachen waren. 

Lijkt u op uw vader?

Ook. Hij was natuurkundige, dus ik denk dat ik mijn bètakant van hem heb. En ik heb een zekere laconiekheid van hem. 

Wat is uw grootste angst?

Hoe kan iemand iets anders zeggen dan: dat de mensen van wie je houdt doodgaan? Ik dacht heel lang dat ik niet bang was voor de dood. Tot ik dacht: o wacht, ik kan het ook níet zelf zijn, het kan ook mijn man zijn. Toen kreeg ik een soort blinde paniek. 

Waar schaamt u zich voor?

Niks. Mijn moeder is heel preuts en zij had zich voorgenomen om mij niet preuts op te voeden. Het verbaast haar hoe goed dat gelukt is. Wij gaan bijvoorbeeld jaarlijks op vakantie naar een naturistengebied. Dat vind ik fijn. Ik probeer wel altijd op te letten of iets schaamtevol is voor anderen.

Bidt u weleens?

Nee. Als kind weleens, maar ik had er toen al bezwaar tegen. Als ik bij familie was, moest ik hardop bidden, en dat deed ik niet. Ik dacht: hallo, het gaat toch over God, die kan toch horen wat ik in mijn hoofd doe? 

Gelooft u in God?

Nee, het lijkt mij zo ontzettend onwaarschijnlijk.

Bent u aantrekkelijk?

Ik denk dat ik voor weinig mannen aantrekkelijk ben. Niet elke man vindt het leuk dat ik zo veel werk en zo ambitieus ben. En ik ben minder met mijn uiterlijk bezig dan de meeste vrouwen; ik ben geen klassieke schoonheid. Maar ik heb een man die het heel leuk vindt met me, dat is ook genoeg. 

Wat is uw definitie van geluk?

Kurt Vonnegut zei dat je af en toe moet denken: if this isn’t nice, then what is? Geluk glipt snel weg en je moet je er heel bewust van zijn dat het in een klein moment zit. Ik lag laatst met mijn kinderen in bed te knuf-felen en toen dacht ik: nu is alles gewoon goed.

Bent u monogaam?

Tot mijn verrassing wel. Ik dacht als puber altijd dat ik dat niet zou kunnen. Maar ik ben nu vijftien jaar monogaam en het is nog steeds heel leuk. Er zijn veel mannen waar je wel twee maanden een woeste tijd mee zou kunnen hebben, maar iemand met wie het lang leuk is, is zeldzaam.

Wat is uw grootste ondeugd?

Eten. Vooral zoete dingen. Als iemand van een taartje zegt: ‘het is wel erg zoet’, dan denk ik: en dan nu het nadeel? In mijn hoofd heb ik nog weleens het ideaal dat ik weer zestig kilo weeg, maar dat gaat nooit gebeuren. 

Van wie houdt u het meest? 

Mijn gezin.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?

Mag alles? Dan wil ik graag een superkracht: ik zou graag kunnen beamen naar plekken, dat ik als het rotweer is even naar Hawaii ga bijvoorbeeld. Verder zou ik wel wat minder onhandig willen zijn – ik kan geen bal gooien of binnen de lijntjes kleuren.

Wat is uw grootste mislukking?

Vorig jaar heb ik heel lang en hard aan een onderzoeksvoorstel van acht ton gewerkt, en dat is uiteindelijk afgewezen. Maar dat is eigenlijk geen mislukking, het hoort erbij. De grote meerderheid wordt afgewezen.

Hoe is ongeluk te vermijden?

Niet. Ik ken mensen bij wie om de haverklap iemand in de omgeving doodgaat, dat is absurd. Dan kun je alles nog zo goed op orde hebben, maar dan word je gewoon omgeslagen.

Wat is uw devies?

“Heb lief, de rest is ruis.” Dat heb ik van een journaliste: Zvezdana Vukojevic.

Ionica Smeets
Foto: Stefan Witte

Word lid van HP/De Tijd