Rob: Zoals u wellicht weet, mijnheer Van Amerongen, heb ik een speciale band met de gemeente Utrecht. Dat is te danken aan de milieuzone aldaar, uiteraard door GroenLinks geïnitieerd. Enkele jaren geleden inspireerde deze absurde lokale maatregel mij tot het aanspannen van een rechtszaak tegen het bestuur van de Domstad, waarin ik na het uitlokken van een bekeuring de onrechtmatigheid van de zone wilde aantonen.

Ten eerste werken ze niet, die milieuzones. Niet voor niets concludeerde de Tweede Kamer in 2015 dat ze zouden moeten worden afgeschaft, een besluit dat vanzelfsprekend – wij wonen in het polderland – nooit werd uitgevoerd. Sterker nog: tegenwoordig wordt het nog nadrukkelijker dan voorheen door de gemeenten aan hun laars wordt gelapt, onder aanvoering van Utrecht en uiteraard Amsterdam, dat het onlangs zelfs nog bonter maakte door te annonceren dat vanaf 2030 geen enkele benzine- en dieselauto meer welkom is in de stad.

Over realiteitsbesef gesproken.

Totaal krankjorum, deze bestuurderen!

Als in het Ruhrgebied een paasvuur wordt ontstoken, besmeuren de rookdeeltjes bij oostenwind soms zelfs de ramen in Egmond aan Zee. Waarmee ik maar wil zeggen dat het in Nederland nogal pleegt te waaien. Ook in Amsterdam en Utrecht is er geen fijnstofdeeltje dat bij de grens van een milieuzone denkt: oei, ik mag hier niet naar binnen, snel omkeren. Verder belasten de hedendaagse dieselauto’s met hun hypermoderne ingebouwde katalysatoren het milieu in werkelijkheid minder dan de heilig verklaarde, met buitengewoon smerige en milieuonvriendelijke accu’s uitgeruste elektrische wagens, waarvoor nota bene miljarden aan subsidie worden vrijgemaakt. 

bron: Matty van Wijnbergen

Bovendien zouden weggebruikers die voor hun goedgekeurde (!) auto’s verplicht wegenbelasting moeten betalen, in ruil daarvoor toegang behoren te krijgen tot de openbare weg. Ze zouden niet door gemeenten mogen worden gediscrimineerd op basis van multi-interpretabele metingen en met verwijzing naar verkeersborden die daarvoor niet bestemd zijn.

Maar ja, het ging zoals het altijd gaat in zogenaamde Mulder-zaken: ik verloor, ook in hoger beroep. En dus stuurde ik – men is een heer of men is het niet – ter felicitatie een fors boeket bloemen naar de verantwoordelijke wethouder Lot van Hooijdonk. Na ontvangst gaf zij de bos, zoals ik later vanuit het stadhuis mocht vernemen, achteloos mee aan een van haar ambtenaren. Let wel, zonder bedankje aan de afzender.

Niet zo gek dus dat alles wat beleidsmatig in Utrecht wordt ondernomen mijn warme belangstelling geniet, en dat ik meewarig hoofdschuddend vernam dat de Utrechtse wethouder Linda Voortman, óók al van GroenLinks, haar personeel op multiculti-les gaat sturen. Die ‘te witte’ ambtenaren moeten van Linda van hun vermeende vooroordelen af en het personeelsbestand moet ‘diverser’ en ‘inclusiever’. De ambtenaren moeten tevens aan de slag met een heuse ‘gesprekskoffer’, las ik, met succesverhalen en kaarten met gespreksonderwerpen waarmee de teams de dialoog over diversiteit kunnen aangaan.

Een gesprekskoffer! In het heropvoedingskamp Utrecht! Pure ideologische terreur, mijnheer Van Amerongen!

U kent mevrouw Voortman vast nog wel. Ooit, toen zij nog op het Binnenhof figureerde, hulde zij zich in een shirtje met het opschrift ‘Ik ben een Marokkaan’. En nu heeft zij het tot wethouder van Utrecht geschopt en begint ook zij, net als haar collega Van Hooijdonk, op z’n GroenLinks te discrimineren: iedere mannelijke, blanke, autochtone, heteroseksuele Nederlander zonder handicap is voortaan een tweederangsburger.

Arthur: Je hebt voor het eerst sinds ik je ken, heer Bommel, een gevoelige snaar bij mij geraakt. Zoals je donders goed weet, is mijn verloofde Carrie – jij ‘midgetgolft’ iedere zondag met haar zus Hilda tussen 13.15 en 13.30 bij Van der Valk in Akersloot en alleen jouw vrouw gelooft dat – cateraar voor films en commercials. In Nederland maar ook in de Algarve, en ik vreet daar goed van, zoals je kunt zien aan mijn goddelijke lichaam. Elk pondje gaat door het mondje, Dikkie Dik! 

Car heeft een rollende keuken op diesel en ze mag geen enkele stad in Nederland meer in met dat stinkding! En al helemaal niet in het vermaledijde Utrecht. Dat noem ik nog eens fascisme. 

Hier in de Algarve bezitten wij trouwens een Pajero van Mitsubishi uit 1985. Ook diesel. Weet je dat ze dat bakbeest in Spanje geen Pajero noemen maar Montero? Pajero betekent namelijk rukker in het Spaans, in de context van handkarren.

À propos, ik heb een paar dagen geen porno gesurft op internet. Niet dat ik klaar ben met XPornhubhamster.com hoor, maar bij mijn sigarenboer João in Olhão kocht ik het zomernummer van Sports Illustrated en dat is mijn echte hoogtepunt van het jaar, want zo opwindend is het leven hier niet. 

Goed, ik hang dat schitterende tijdschrift onmiddellijk aan een touwtje op de plee, zoals je dat vroeger deed met Het toiletboek van Max Tailleur – Moppen & cartoons voor op het kleinste kamertje. 

De globale islamisering rukt (pun not intended) op, want wie schetst mijn verbijstering toen ik zag dat er een juffrouw in een boerkini op de cover stond! 

Het Somalisch-Amerikaanse model Halima Aden (21) was naar haar geboorteland Kenia gevlogen voor een historische fotoshoot en ze is het eerste moslimamodel dat in boerkini in de jaarlijkse badpakkenspecial van dit blad staat. 

Nou handelt de Playboy al jaren niet meer in tieten en konten, maar dit vond ik echt verschrikkelijk. Edoch: ik ging ermee op het gemak zitten en wat er toen gebeurde zal je verbazen: ik probeerde te handkarren op Halima (ik had nou eenmaal een kapitaal betaald voor het blad) en het is me gelukt! Nou was ik echter vergeten de Sports te plastificeren en nu zijn alle pagina’s kromgetrokken. Het is geen gezicht, maar goed, het kleurt leuk naast de verjaardagskalender en Max Tailleur. 

O ja, die ouwe rukker van een Pajero is van mij, maar Car rijdt erin, want ik kan niet rijden. Nooit tijd gehad om mijn rijbewijs te halen. Ik betaalde vorige week de jaarlijkse wegenbelasting en dat was de lieve somma van 15 euro en 40 centen! Kom daar maar eens om in het droevige moederland, vriend. 

Begrijp ik trouwens uit jouw woorden dat witte hardwerkende, belastingbetalende mannen van middelbare en hoge leeftijd Utrecht ook niet meer in mogen? Ik dacht meteen aan Frans Timmermans, maar ik vermoed dat juffrouw Linda Voortman dat verbod voor ons – de Foute Jongens – heeft ingevoerd. 

Nou heb ik zojuist een foto van Linda – cup DD – Voortman aan mijn wc-muur gehangen, naast Halima. Eens kijken of dat werkt. 

Ik hoop trouwens dat je het verschil tussen Utrechter en Utrechtenaar kent, heer Hoogland. Dat heeft Toon Agterberg mij onlangs uitgelegd. Je weet wel, Eef uit Spetters, en net als zijn beste vriend Rijk de Gooyer een Utrechter.

Rob: Eef uit Spetters! Nu raakt u, op uw beurt, plots een gevoelige snaar bij míj. In Spetters, van Paul Verhoeven, speelde immers ook Renée Soutendijk mee. Als Fientje lustte zij er wel pap van en ofschoon ik toen wel al van middelbare leeftijd was, had ik het fantaseren nog niet verleerd. Al had ik er geen geïslamiseerde Sports Illustrated voor nodig en verstopte ik mij er al helemáál niet voor op de wc. Ik stak altijd een kaarsje aan op het nachtkastje van mijn slaapkamer, besprenkelde mezelf met enkele druppels Eau Sauvage van Dior, zette Je t’aime… moi non plus van Serge Gainsbourg en Jane Birkin op en ging heel sterk aan Fientje denken. Dan ging de rest vanzelf.

Heeft die mijnheer Agterberg waarover u sprak, de man die in Spetters de rol van Eef speelde en onlangs bij u in de Algarve op bezoek was – met een delirium voor twee heren als resultaat, zoals uw Carrie mij op een intiem moment influisterde – heeft die mijnheer u nog verteld over de roemruchte verkrachtingsscène in Spetters, waarbij Utrechtenaren de hoofdrollen vertolkten? Wat de heer Verhoeven niet wist, was dat producer Joop van den Ende, toen nog een blijmoedig maar conservatief jongmens, de dag dat die scène zo realistisch mogelijk zou worden opgenomen had uitgekozen om eens een onaangekondigd kijkje op de set te gaan nemen. U raadt het al: uitgerekend op het moment dat deze homoseksuele verkrachtingsscène zijn hoogtepunt bereikte, wandelde de heer Van den Ende naar binnen, om onmiddellijk daarna weer met een rood hoofd te vertrekken.

Ik lees de voorafgaande alinea’s terug en besef ineens dat ik mij weer eens heb laten meesleuren in uw onstopbare hang naar vunzigheid. Dit geeft geen pas voor een chroniqueur van mijn kaliber. Mijn vrouw heeft gelijk: u heeft in toenemende mate een slechte invloed op mij. Ik hoop maar dat deze Foute Jongens-dialoog voorbijgaat aan de lezers van mijn eerbiedwaardige Telegraaf-rubriek, van wie een enkeling mij overigens op Koningsdag de hand mocht schudden tijdens de Koningsborrel die hotel De L’Europe en De Telegraaf altijd gezamenlijk organiseren. Onder hen bevond zich vanzelfsprekend onze wederzijdse amice mr. Theo, maar bijvoorbeeld ook onze minister-president, die mij liet weten dat hij zich bijzonder had vermaakt met een column van mijn hand waarin de plezierdrol in de Friese wateren centraal stond (fecaliën van menselijke makelij, die door de bemanningsleden van plezierjachten overboord worden gekieperd, met ernstige verontreinigingsproblemen als gevolg).

Laat dit een levensles zijn, mijnheer Van Amerongen.

Zullen we ons niveau daarom enigszins trachten op te krikken?

Desnoods gebruiken we er een gesprekskoffer voor.

Arthur: Eef uit Spetters heeft mij verschrikkelijke dingen verteld die ik niet aan het papier durf toe te vertrouwen, omdat je zoon meeleest. Wellicht komen ze in mijn memoires, die pas twintig jaar na mijn dood gepubliceerd mogen worden. 

Ik wil je wel iets verklappen over de wereldberoemde verkrachtingsscène waarin Eef ‘het vrouwtje’ moest spelen. 

Daar deden jouw huisvriend Maarten Spanjer, Hugo Metsers sr., Henk Molenberg, Albert Mol en Ronnie Tober aan mee. En een ‘acteur’ van de Casa Rosso, je weet wel, dat theater van Zwarte Joop waar je ‘live fuckie fuckie’ kon kijken voor een paar piekkies. 

Toon ‘Eef’ Agterberg vertelde me in het volste vertrouwen dat hij tijdens die opname gewoon aan leuke dingen uit Utrecht is gaan denken, zoals aan Herman Berkien, Tineke Schouten, Herman van Veen, Wesley Sneijder, Willem Aantjes, Marco van Basten en Fred Kaps. Hij had slechts één eis gesteld aan de verkrachting: Hans Kemna mocht er niet bij zijn. Die wilde dat dolgraag, zogenaamd om te kijken of Eef wel goed gepoederd was en of het allemaal wel naturel overkwam. Goed, en toen kwam Joop van Ellende dus binnenlopen, van wie ik het nooit had gedacht. Goed, jij wist het niet eens van Ed Nijpels, Camiel Eurlings, Fred Emmer, Liberace, Ricky Martin en Rock Hudson, dus waar hebben we het over? 

Overigens is Toontje Agterberg een groot fan van dit scabreuze rubriekje en hij vroeg mij wanneer de opvolger van Het Grote Foute Jongensboek komt. Rond Sinterklaas, vertelde ik hem, maar bazuin dat alsjeblieft nog niet rond bij je collegaatjes van het vaderlandse variété. Tevens bood hij zich aan als regisseur van de Grote Foute Jongensshow, een rondreizend theatraal gebeuren zoals Brood, Deelder en die vervelende kwast van een Chabot dat vroeger deden. 

Namens jou heb ik toegezegd en de locatie wordt jouw Koninklijke Golfclub in Alkmaar, ergens in september. Toon wil dan die verkrachtingsscène nadoen, met de nog levende gangbangers uit de legendarische film. Toon kan Eef niet spelen omdat hij deze hommage aan Paul Verhoeven gaat regisseren en ik moet de gasten van de show ontvangen, dus je mag drie keer raden wie Eef gaat spelen in onze talkshow. Je moet gewoon aan Halima en Linda denken, aan Tiger Woods, aan Epi Drost en aan een lekker etentje bij De Librije in Zwolle. Toon beloofde dat de scène niet langer dan een halfuur gaat duren. Hans Kemna mag er ditmaal wel bij zijn en hij neemt Job Gosschalk mee, voor de technisch-theatrale inspectie. Ik hoorde trouwens van mr. Hiddema dat meneer Rutte tijdens de Koningsborrel van hotel De L’Europe en De Telegraaf bij jou uitgebreid naar mij vroeg.

Waarom meld je dat niet even, jaloerse bitch, je weet hoe gesteld ik ben op ons aller Markiemark. Deze zomer ga ik lekker met hem, Gordon en Jort naar Mykonos. En jij zeker weer met moeders de vrouw naar naaktcamping Zon en Leven in Starnmeer? Kusje van je Tuurtje.