Spring naar de content
bron: anp

Dione de Graaff: ‘Als je met een man niet kunt lachen, houdt het snel op’

Dione de Graaff (1969, Bussum) is televisiepresentatrice. Deze maand presenteert ze samen met Gert van ’t Hof het nieuwe tourprogramma NOS Studio Tour, dat van 2 tot en met 26 juli elke dag om 19.00 uur bij NPO 1 te zien is.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Lisa Bouyeure

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Vrij rustig, maar ik begin een beetje gejaagd te worden. Er moet nog best veel gebeuren voor ik een maand wegga. Uitstellen, dat is een bekend Dione-verschijnsel.

Wie zijn uw helden?

Ik ben niet zo van de verering. Een held, dat is nogal wat. Maar binnen de sport vind ik Roger Federer een held. En Dennis Bergkamp. Die was zo zichtbaar in het voetbal en daarbuiten juist helemaal niet. Er is nooit een raar verhaal over hem verschenen. Dat vind ik bijzonder.

Aan wie ergert u zich?

Aan mensen die overal een mening over hebben, vooral op sociale media. Je mag in Nederland heel veel zeggen, maar het hóeft niet.

Wat zijn uw dagdromen?

Ik dagdroom weleens dat ik heel goed piano kan spelen. Dan kom ik ergens binnen waar niemand weet dat ik überhaupt noten kan lezen, en begin daar echt de sterren van de hemel te spelen. Of dat ik ineens ontzettend goed blijk te kunnen fietsen.

Bidt u weleens?

Nee, ik denk weleens: alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft, laat het goed komen. Maar dat is aan een willekeurig iemand gericht.

Wanneer was u het gelukkigst?

Ik ben net op vakantie geweest naar een fantastische plek in Zuid-Spanje waar bijna niemand was. Daar lag ik met mijn vriend op een helemaal leeg strandje, met achter ons de cactussen en ruige rotsen. Ik geloof dat dit het ongeveer is, dacht ik toen.

Bent u aantrekkelijk?

Ik vind mezelf niet aantrekkelijk maar ben er inmiddels wel oké mee.

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?

Ik huil zo veel. Vanwege mijn werk ben ik ook goed in het uitstellen ervan. Dan zit mijn make-up er al op of wil ik de dag erna geen dikke ogen hebben, dus wacht ik tot een vrije dag.

Lijkt u op uw vrienden?

We begrijpen elkaar goed, maar we zijn allemaal heel verschillend. Ik heb bijvoorbeeld een paar vrienden die sport vrij onbelangrijk vinden, en dan zeg ik het netjes.

Als mijn make-up er al op zit, stel ik huilen uit tot een vrije dag

Van wie heeft u het meest geleerd?

Mijn ouders zijn de basis van wie ik nu ben. En ik leer nog steeds heel veel van mijn vriend, die buitengewoon gedisciplineerd en rustig is. Hij kan heel grote dingen in mijn hoofd terugbrengen tot kleine proporties.

Wat is uw grootste ondeugd?

Dat ik heel veel series kijk om rustig te worden. Op dit moment House of Cards, The Killing, Downton Abbey en seizoen 10 van Grey’s Anatomy, wat betekent dat ik ook 1 tot en met 9 heb gekeken. Onvoorstelbaar zonde van mijn tijd.

Welke eigenschap waardeert u in een man?

Humor. Als je met een man niet kunt lachen, houdt het snel op. En ik waardeer een bescheiden soort mannelijkheid.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?

Hetzelfde. Ik houd van vrouwen met eigenschappen die als mannelijk worden gezien. Geïnteresseerd zijn in sport, niet te lang praten maar beslissingen nemen. Bij ons op de redactie wordt dat type vrouwen ‘gasten’ genoemd. Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn? Ik zou graag een beetje langer willen zijn. Mensen die mij van televisie kennen zeggen vaak: “Wat ben jij eigenlijk klein.”

Van wie houdt u het meest?

Van mijn vriend, mijn ouders en mijn vrienden. Ik heb er 46 jaar over gedaan om dit clubje bij elkaar te krijgen.

Wat is uw grootste mislukking?

Mijn propedeusejaar Frans aan de UvA is redelijk mislukt. Maar toen ben ik wel naar de School voor Journalistiek gegaan, dus uiteindelijk was het een zegen.

Gelooft u in God?

Nee. Ik vind het wel heel interessant en leuk om te praten met mensen die gelovig zijn.

Waaraan bent u het meest gehecht?

Thuis zijn. En het enige materiële dat ik kan bedenken is het boek Kees de Jongen van Theo Thijssen, dat ik meer dan tien keer heb gelezen. Ik had een oude versie van mijn opa, maar die was kwijt. Toen mijn moeder hem tijdens het opruimen van de zolder ineens tevoorschijn haalde, kreeg ik tranen in mijn ogen.

Wat is de beste plek om te wonen?

Ons huis in Amsterdam. Maar ik denk steeds vaker dat het ook wel lekker zou zijn om buiten de stad te wonen, in een vrijstaand huis met een moestuin.

Hoe is ongeluk te vermijden?

Niet. Het komt of het komt niet. En als het komt, verzinnen we er wel wat op.

Wat is uw devies?

Nieuwsgierig blijven.