Spring naar de content
bron: anp

Bloedverwanten: Fatima en Willy Moreira de Melo

Toen Fatima Moreira de Melo tien jaar was, kreeg ze een keer een hockeybal op haar scheenbeen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Carlijn Vis

Moeder Willy (66) zag toen al het fanatisme voor de sport: “Mijn man droeg haar van het veld naar het clubhuis om er ijs op te doen, maar Fatima begon te trappelen en te schreeuwen: ‘Ik wil terug naar het veld! Ik wil hockeyen!’ Toen heeft mijn man haar terug op het veld gezet.”

Fatima (35): “Op mijn kamer was ik altijd aan het hockeyen. Ik had een bed met een lade en daar probeerde ik de bal in te pushen. Als het misging, hoorde je een tik tegen het hout. Er zaten allemaal butsen in die lade.”

Willy vond het allemaal goed: “Het huis was ingericht op de vrijheid van het kind. Zij had ook de grootste kamer.” Werd ze erg verwend, als enig kind? Willy: “Met aandacht zeker. Mijn motto was: wie je verwent, die leer je ook de ander verwennen. Zij kan nu een heleboel liefde aan een ander geven.”

Willy, vroeger een Dolle Mina, zorgde er ook voor dat haar dochter zich jong bewust was van de waarde van geld. Fatima weet nog dat ze als jong meisje geld leende aan haar ouders: “Twintig gulden, tegen rente.” Willy, lachend: “Dat deed ik bewust. Met een zielig gezicht zei ik tegen haar: ‘Ik heb dat geld nu niet, maar jij spaart netjes, mag ik misschien wat van jou lenen? Dan betaal ik rente erover.’ Drie dagen later zei Fatima dan bezorgd: ‘Mam, het loopt nu wel erg op, hoor.’ Dat vond ze bezwaarlijk voor mij! Haha, zeven jaar was ze toen.”

Dankzij die opvoeding is Fatima financieel behoorlijk onderlegd. “Hier in huis bijvoorbeeld ben ik degene die de hypotheekzaken regelt. En voor mezelf, mijn eigen bedrijf, maak ik alle zakelijke afspraken. Een manager bleek niets voor mij, daarvoor ben ik te veel een control freak. Ik onderhandel graag zelf over mijn commerciële contracten en over de voorwaarden, dat vind ik leuk om te doen. Afdingen in een winkel doe ik niet, dat vind ik gênant ,omdat ik bekend ben. Als ik niet bekend was geweest, zou ik dat denk ik wel doen.”

Begin 2009 stopte Fatima als professioneel hockeyspeelster. Sindsdien heeft ze niet meer op het hockeyveld gestaan, want: “Het is alles of niks. Ik wil niet op een lager niveau halfzacht spelen, daar ben ik te fanatiek voor.” Het soort contracten waarvoor ze nu haar eigen gage onderhandelt, varieert van een vierjarige samenwerking met PokerStars tot een gastrol in de soapserie Onderweg naar morgen en van het ambassadeurschap van sieradenmerk Zinzi tot een optreden op het Sportgala. “Soms doe ik dingen omdat ik er veel geld mee verdien. Een lintje doorknippen bijvoorbeeld, daar word ik goed voor betaald, maar echt boeiend vind ik dat natuurlijk niet. Het mooiste is als ik met een opdracht veel verdien en het ook nog eens leuk vind om te doen, zoals nu met het pokeren.”

In vier jaar tijd verdiende ze 350.000 euro met het kaartspel. Dat zijn de winsten van de live toernooien die ze speelde, haar online pokerverdiensten zijn daar niet bij opgeteld. Voor PokerStars is ze gemiddeld een week per maand op pad. “Het is een commerciële deal: zij maken gebruik van mijn imago en ik speel toernooien voor ze.” Als voorbeeld noemt ze een toernooi in Monte Carlo: PokerStars betaalt het inschrijfgeld van 10.000 euro en Fatima speelt het toernooi. “Alles wat ik boven die 10.000 euro win is voor mij. In Monte Carlo kun je bijvoorbeeld een miljoen winnen, over zo’n bedrag zou ik dan kansspelbelasting betalen en PokerStars is blij met de pr-waarde. Als ik een ander toernooi wil spelen, betaal ik dat zelf. Dat doe ik alleen van mijn winsten, bankroll management heet dat, een veelgebruikte strategie in de pokerwereld.”

Wat vond moeder ervan dat haar dochter van de topsport overstapte naar de pokerwereld? “Zij zorgt mijn hele leven al voor verrassingen, en in principe vind ik het leven zonder verrassingen saai, maar dit vond ik niet leuk omdat ik niet snapte hoe die wereld in elkaar zat. Daarom ben ik snel een keer meegegaan, naar een toernooi in Berlijn.”

Het hoogste bedrag tot nu toe won Fatima een paar weken geleden, toen ze tweede werd bij de UKIPT Isle of Man: 70.000 euro. “Vier dagen lang speel je tien uur per dag, van twaalf uur ’s middags tot een uur ’s nachts, met af en toe een kwartiertje pauze. Winnen geeft een compleet gevoel van voldoening, dan denk ik: zie je wel, ik heb allemaal goede beslissingen genomen. Tijdens zo’n toernooi ben ik continu aan het kansberekenen, aan het bedenken wat voor een speler er tegenover me zit, of hij aan het bluffen is en of ik wel of niet zal callen; het is non-stop nadenken. Als je dan door de juiste beslissingen ver komt en daar ook nog eens veel geld mee verdient, is dat dubbel cool. Toen we in 2008 de olympische finale wonnen, kregen we ieder 10.000 euro. Dat is lekker, maar het is geen bedrag waardoor je een jaartje achterover kunt gaan zitten.” Vrouwen zouden in het algemeen zakelijker moeten zijn, vindt Fatima. “Het is belangrijk dat je een goed verhaal hebt en mensen kunt uitleggen waarom ze voor iets moeten betalen. Geld is belangrijk voor mij. Ik ben niet materialistisch, ik woon weliswaar in een mooi huis, maar dat interesseert me niets, als ik maar vrij ben. Ik ben eigenwijs en wil mijn eigen beslissingen nemen. Zolang ik voor mezelf kan zorgen en financieel onafhankelijk ben, voel ik me vrij. Daarom koop ik geen dure auto, dan is mijn geld op en heb ik minder vrijheid.”