Paul de Leeuw: stop met televisie, ga lekker koken
Waarom Paul de Leeuw nog geen programma heeft gemaakt met de titel Een geeuw met De Leeuw is me een raadsel. Afgelopen zaterdagavond keek ik naar de aftrap van een nieuw seizoen Langs de Leeuw en dacht: dit heb ik al honderd keer eerder gezien. En ik was niet de enige die dat dacht. Nederland kent de kunstjes van De Leeuw onderhand wel.
Behalve de gasten en de titel van het programma is er de afgelopen twintig jaar niets veranderd aan het concept van Paul de Leeuw. Een gesprekje hier, een verkleedpartijtje daar, een spervuur aan grappen, af en toe lachen met een mongool of een bejaarde en uiteindelijk afsluiten met een liedje. Ook de eerste uitzending van een nieuw seizoen Langs de Leeuw past exact in bovengenoemd stramien, de storing niet meegerekend. (Ik schrok wakker en veerde op van enthousiasme. Een storing! Eindelijk gebeurde er iets onverwachts.)
Sonja Barend
Omdat ik voor eens en altijd wilde controleren of mijn verwachtingen klopten heb ik de uitzending bekeken. Na het openingsnummer dommelde ik al weg. Ik droomde, met één oog kijkend naar de televisie, over Sonja Barend.
Zou Sonja ook weer kijken? Of kijkt ze naar de nieuwe kennisquiz van Linda de Mol, een programma op den commerciële zender dat wel scoort? (Ter vergelijking: Paul boeit een schamele 963.000 mensen op de zaterdagavond, Linda wist ruim 2,3 miljoen mensen aan zich te binden.) En als ze kijkt naar haar collega Paul: giert ze het uit van het lachen of ligt ze, net als ik, met evenveel enthousiasme te kijken naar de reclameblokken om het programma heen als naar het programma zelf?
Voor degenen die het gemist hebben: welpje Paul debuteerde in een ver, ver verleden bij Sonja Barend op televisie. Hij was vernieuwend (ja, je kunt het je bijna niet meer voorstellen) en het optreden werd zijn doorbraak. Decennia later, eind 2011, zat de inmiddels gepensioneerde Sonja aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door. De roodharige VARA-koningin sneerde, naar aanleiding van zijn zoveelste ‘nieuwe’ televisieprogramma, dat het eens tijd werd dat hij er een tijdje tussenuit zou gaan en met een écht vernieuwend programma terug zou komen. De tafel knikte instemmend.
De koning is dood, alleen weet de koning dat zelf nog niet
Paul de Leeuw was danig van slag door deze opmerking zagen we later in de documentaire De Entertainer. Huilend vroeg hij zich af waarom Sonnepon en Matthijs hem zó konden vernederen. “Ik ben afgeschoten in mijn eigen clubhuis,” zei hij daarover. Over de terechtheid van de opmerking van Sonja hebben we hem echter nooit gehoord. In diezelfde documentaire zagen we dat hij als een ware Leeuwenkoning over zijn troep regeert: jullie zijn allemaal amateurs en ík doe het goed en weet hoe het moet. Ik moest denken aan Wim Kan: ook hij had op het laatst niet door dat hij was ingehaald door de tijd.
Paul is niet meer de koning van de zaterdagavond. Al een hele tijd niet meer. Na het stoppen van Mooi! Weer de Leeuw ging het bergafwaarts. Alles wat hij nadien op televisie heeft gemaakt is min of meer geflopt. De koning is dood, alleen weet de koning dat zelf nog niet. Of wíl hij dat niet weten. Misschien moet er eens iemand binnen zijn bedrijf opstaan die zegt: die kunstjes van jou, de kennen we inmiddels wel. Net als Sonja Barend dat heeft gedaan, maar dan rechtstreeks tegen Paul. Maar dat zullen ze wel niet durven. (Ik verwijs wederom naar de documentaire De Entertainer, dan begrijpt u waarom.)
Paul, ik wil je graag de tip geven die Pim Fortuyn ooit aan politiek verslaggever Wouke van Scherrenburg gaf: ‘ga lekker naar huis, koken, veel beter.’ Op televisie loop je ons, en de nieuwe generatie amuseurs, alleen maar in de weg.
——
Download deze gratis app om ons maandblad op uw tablet te lezen
Volg HP/ De Tijd en Nick Muller
Volg HP/ De Tijd op Facebook