Willem-Alexander en de vrouwen
De vriendinnen van Alexander zijn vrijwel zonder uitzondering aantrekkelijke blondines, hoewel jaloerse journalisten aan die constatering nogal eens een kritische noot toevoegen: ‘type stewardess’ (VN), ‘type hockeyveld’ (de Volkskrant), ‘voorzien van een breed onderstel’ (Algemeen Dagblad). Ze zijn geen van allen van adel, laat staan van koninklijke bloede — ‘nette meisjes, met precies dat vleugje ordi dat ze zoveel smakelijker maakt dan de modale prinses’ (Esquire).
Op het Eerste Vrijzinnig Christelijk Lyceum in Den Haag is Paulette Schröder, de dochter van Martinair-directeur Martin Schröder, Alexanders eerste verkering, maar veel verder dan voorzichtig zoenen komt het dan nog niet. Speurwerk van Marc van der Linden levert in Prins Willem Alexander, zijn ware verhaal vervolgens drie vriendinnetjes op aan het Atlantic College in Wales, van wie er twee bij name worden genoemd, en bij terugkeer in Nederland vat de prins de draad met Paulette weer op. Naar het adelborstenbal in Den Helder, aan het begin van zijn marine-opleiding, neemt hij echter niet zijn jeugdliefde mee, die op dat moment in Londen is, maar Claudette Bockstart, een zestienjarige, `vroegrijpe’ (Van der Linden) scholiere van het VCL. Kort daarna wordt de affaire onthuld door Evert Santegoeds, dan nog werkzaam bij Privé, en de familie Bockstart spreekt vervolgens vrijuit met de pers, zeer tot ongenoegen van Beatrix. Alexander, tot de conclusie gekomen dat ze toch wel een beetje jong is, maakt het telefonisch uit. De liefde voor Paulette Schröder lijkt weer op te bloeien, ze zeilen samen in Friesland en ze is aanwezig op enkele feestjes op Huis ten Bosch, maar tegelijkertijd duikt voor het eerst de oogverblindende Frederique van de Wal op, het meisje dat hem vergezelt op het eerste Sempre, het jaarlijkse galabal van Minerva. Voorts zijn er geruchten over Yvonne van Gennip, de Olympische schaatskampioene, die door Willem-Alexander van Schiphol wordt opgehaald na haar Olympische successen, maar die helaas al bezet is. Als Alexander aan het begin van zijn tweede studiejaar Yolande Adriaansens leert kennen, zijn al deze vrouwen op slag vergeten. Hij ontmoet haar op een housewarmingparty van de voormalige KLM-president Orlandini, waar ze opvalt door het feit dat ze ernstig underdressed is — ze had zich voorgesteld dat het om een simpel feestje van een paar vriendinnen zou gaan.
Alexander wordt prompt verliefd op ‘het meisje met de verkeerde kleren’ en maakt een afspraak met haar.
Yolande is de eerste serieuze vriendin van de kroonprins, en de eerste vrouw van wie wordt overwogen dat ze ooit weleens koningin zou kunnen zijn. Ze vergezelt Alexander naar zijn tweede Sempre, en de prins zoekt haar vaak op in Amsterdam, eerst in haar vervallen studentenhuis in de Jordaan, later in de ruimere woning die ze door tussenkomst van de koninklijke familie kan betrekken. Vanzelfsprekend geniet Yolande de warme belangstelling van de roddelpers, hetgeen onder meer leidt tot een vechtpartij tussen Willem-Alexander en Privé-fotograaf Joop van Tellingen op het vliegveld van Zürich.
De aandacht van de media maakt Yolande duidelijk dat het leven naast een kroonprins zijn schaduwzijden heeft en de gesprekken over een verloving leiden tot niets. Vervolgens vertrekt ze voor een stage bij een Amerikaans televisiestation naar New York (ze studeert communicatiewetenschappen) en de relatie bekoelt zienderogen. Bij terugkeer is Yolande openhartiger tegen de pers dan voorheen, en ondanks een kortstondige verzoening loopt de verhouding stuk. Tegenwoordig woont ze in het Franse Annecy, ‘waar ze een nieuw begin hoopt te kunnen maken’, aldus een reportage in Weekend.
Na een korte affaire met Barbara Boomsma, telg uit het jenevergeslacht en eveneens mooi en blond, en een hernieuwde poging met Frederique van de Wal, inmiddels gevierd fotomodel te New York, komt de tot nu toe laatste aspirant-koningin in beeld. Een terloopse opmerking van Freddy Heineken in het Kerstnummer van dit blad — “Ik heb eergisteren met Willem-Alexander en zijn nieuwe vriendin gegeten. Het is echt een heel aardige jongen” — brengt een legertje journalisten en fotografen op de been, en al snel wordt haar naam bekend: Emily Bremers (spreek uit: Emilie, als in een roman van Couperus), dochter van een welgestelde katholieke orthodontoloog uit Nijmegen.
Alles wijst erop dat de 25-jarige Emily de tweede serieuze partner van Willem-Alexander is. Al snel na de bekendwording van hun relatie in de roddelbladen wordt de twijfel weggenomen: op weg naar de wintersport raakt de kroonprins voor de tweede keer in zijn leven betrokken bij een auto-ongeluk, ditmaal buiten zijn schuld, en op de passagiersstoel van de prinselijke Volvo zit Emily. Het duurt daarna niet lang meer of de eerste foto’s van de twee geliefden zijn in Privé te zien. Algemeen wordt — ook door Alexander — aangenomen dat een huwelijk met een burgermeisje de vereiste instemming van het parlement zal krijgen. In de wereld van de yellow press lopen de meningen over zijn keuze echter uiteen. “Emily is een lief meisje dat goed voor hem is,” zegt Marc van der Linden van Weekend. “Ze moet dus maar blijven.” Maar Evert Santegoeds, inmiddels hoofdredacteur van Story, is harder in zijn oordeel. “Ik geloof niet in Emily. Willem-Alexander moet niet met een onderdaan trouwen. Als je later met je kinderen naar de koningin gaat kijken, kan dat beter geen dochter zijn van een Nijmeegse tandarts.”