Och waas ik maar beej mooder thoês gebleve: de Limburgse ziel van Sharon Kovacs
In Palmela sprak Arthur van Amerongen met Sharon Kovacs onder meer over Limburgse smartlappen en Amy Winehouse. “Ik bezocht haar stamkroegen, zat aan het water met daklozen en junks die me vertelden dat iedereen dol op Amy was en haar gratis dope gaf. Dat vond ik heel tragisch.”
Ik heb in mijn dertigjarige journalistieke loopbaan maar één keer een muzikant geïnterviewd: Little Richard. Ik kom zo op Sharon Kovacs maar laat ik zoals gewoonlijk met een sappige anekdote uit mijn oude doos beginnen. Richard Wayne Penniman – dat is andere koek dan Locomotiefje Oosterhuis, boppers – speelde in 1996 op North Sea Jazz en door DIBA International Concerts in Sneek was mij een exclusief interview met de wereldster beloofd.
Dick en Baukje van DIBA, twee geweldige Friezen, hadden Fats Domino, Ray Charles, Chuck Berry en de Dubliners in hun stal én Little Richard. Ik kon het goed vinden met die twee eigenzinnige cowboys en alles leek in kannen en kruiken. Na zijn ronkende optreden bij North Sea Jazz wilde de ietwat grillige meneer Penniman echter ineens geen interview geven, maar misschien later wel tijdens zijn Europese tournee, die begon in Den Haag.
Ik en fotograaf Geert van Kesteren hadden een flinke tiet voorschot gekregen van Vrij Nederland en we konden met onze grote smoelen en kapsones (ik was toen echt een heel vervelend mannetje, dat is nu bijna niet meer voor te stellen) niet met lege handen aan komen kakken bij hoofdredacteur Joop van Tijn.
We zijn Little Richard gewoon gaan stalken als ordinaire groupies en na ieder optreden (België, Frankrijk, Duitsland) kregen we nee te horen van Dick en Bauke. Mooi kut dus, want de rekening liep flink op met al die hotels, eten, drank, benzine en wat dies meer zij.
We waren de wanhoop nabij toen we eindelijk groen licht kregen in München, waar meneer Penniman optrad in het historische Circus Krone. Scharrelend achter het podium, hoorden we de eerste tonen van Tutti Frutti en toen begon Little Richard te krijsen dat er illegale opnamen werden gemaakt: they are bootlegging me, they are bootlegging me. Helemaal door het lint! Het kabeltje dat hij zag, bleek gewoon voor het licht te zijn Het concert werd gestaakt na 2 minuten, in die bomvolle tent!
Ik had precies een kwartier. Als je dat uittikt, kom je op ruim 3000 woorden. Genoeg voor Vrij Nederland dus.
Arthur van Amerongen
Wij ‘s anderendaags helemaal leip door karren naar Hamburg, optreden stadspark. Heel knus, ‘s middags, allemaal ouwe Duitse lijken die rock’n roll probeerden te dansen en het interview ging zowaar plaatsvinden, de volgende dag om 10 uur in een poepsjiekhotel. Ik had precies een kwartier. Als je dat uittikt, kom je op ruim 3000 woorden. Genoeg voor Vrij Nederland dus. Penniman ontving ons in een badjas die openhing – ik zal u de details besparen – en had een flinke klont Colombiaans marcheerpoeder uit zijn neus bengelen. Op bed in de suite lagen twee jongens van kleur die hij voorstelde als zijn zonen Morning Glory and Daylight. Ok dan. Ik zette mijn cassetterecordertje aan en Little Richard braakte 15 minuten precies alleen maar clichés uit, hoe hij Jimi Hendrix uit zijn begeleiding band flikkerde omdat die steeds alle aandacht wilde trekken en hoe Mick Jagger voor Penniman’s deur sliep en bedelde of hij zijn idool mocht pijpen. Bon, de reportage was gered en sindsdien wilde ik nooit meer muzikanten interviewen.
Zit ik in Palmela bij André Amaro in de tuin, hoor ik ineens een vet sappig Limburgs accent en dat bleek Sharon Kovacs uit Baarlo te zijn! Ik had nog nooit van de verloofde van André gehoord en ging haar stiekem in een hoekje googlen. Sodeju! Die bleek wereldberoemd te zijn, een enorme ster in Oost-Europa, in en over de Oeral en ga zo maar door. Ik roetste door Wikipedia en las dat ze studeerde aan het Rock City Institute in Eindhoven. Als invloeden noemt ze zangeressen als Betty Davis, Etta James en Tina Turner. Vanwege haar donkere stem worden ook vergelijkingen gemaakt met Amy Winehouse, Portishead en Shirley Bassey. Na mijn spoedresearch raakten we aan de praat – kallen noem je dat in het Limburgs – en ik vond haar een schatje met haar gemillimeterde haartjes. Die kale, noemt André haar liefkozend.
Dat was geen succes want na twee maanden zat ik voor de zoveelste keer in mijn toch al zo droevige bestaan zwaar aan de heroïne en de crack.
Arthur van Amerongen
Ik heb een zwak voor Limburg en een haat-liefde-relatie. Ik heb even in Maastricht gewoond, waar mijn toenmalige vriendin Tanja chirurg was. Na tropenjaren in het Midden-Oosten koos ik voor de liefde en de rust en werd ik eindredacteur bij de Limburger. Dat was geen succes want na twee maanden zat ik voor de zoveelste keer in mijn toch al zo droevige bestaan zwaar aan de heroïne en de crack. Eind goed al goed, ik ging een poosje in de bergen bij Benidorm afkicken, keerde terug naar Limbabwe en kreeg een nieuwe vriendin, Jackie, en die kwam uit Grubbenvorst (Asperges! TastyTom-tomaten! IJssalon Clevers!) en dat ligt vlak bij Baarlo waar ons Sharon vandaan komt. De cirkel is rond.
Al die herinneringen schoten door mijn hoofd toen ik het Limburgs van Sharon hoorde. Mijn lieve ex Jackie draaide vaak Neet Oet Lottum en Rowwen Hèze de Heideroosjes maar ook Gé Reinders en het allermooiste liedje Och waas ik maar béj mooder thoês gebleve, geschreven door de onvergetelijke Frans Boermans. Het origineel dus, niet die slappe verhollandste versie van Jantje Hoes van Katendrecht. Deze versie met Huub Stapel (de moeder van Jackie had nog bij hem in de klas gezeten in Tegelen) mag er ook wezen!
‘s Avonds werd het een dolle boel (ik was met Reggy Smith en Robbie Muntz), zie hier de Volkskrant-column die ik erover schreef,
Uiteindelijk bleven Sharon, Dreetje en ik die nacht over in dat geweldige huis in Palmela, met een tafel vol lege flessen en volle asbakken. Ik begon, sentimenteel en schmaltzie-waltzie als ik ben, Limburgse muziek te draaien op Youtube. Mensen die mij volgen op Twitter, weten dat ik soms opvliegers heb (lees: starnakel) en dan de hele nacht plaatjes draai. Die avond ging ik ook los, en Sharon zong alles luidkeels mee. Wat mij opviel was, dat het zo schuchtere meisje dat ik aanvankelijk zag, totaal verandert als ze gaat zingen. We bekeken haar clips en live optredens en het is echt een podiumbeest. Ik was zwaar onder de indruk. En ik kreeg zowaar een primeurtje voorgeschoteld want haar nieuwe plaatje was net af, een heerlijke zomerhit: Tutti Frutti Tequila.
De stemming kwam er helemaal in toen Sharon keihard mee te zingen met Och waas ik maar. Dreetje zei, wat geweldig, neem het op, dan stuur ik het naar je opa en oma, die zullen dolgelukkig zijn als ze jou in het Limburgs horen zingen. Hij wordt helemaal lyrisch over zijn liefje, kruipt op de tafel en brult theatraal: haar donkere getergde stem doorklieft en bewierookt je ziel, als een moordenaar doorklieft haar stem je ruggengraat.
Sharon had een getroubleerde jeugd en haar opa en oma waren haar steun en toeverlaat. Daar werden altijd Limburgse smartlappen gezongen. Sharon: “iedereen in mijn familie zong en speelde een instrument. Dan kwamen ze allemaal samen op zondag en gingen ze zuipen en muziek maken. Opa met de snaredrum, oom met de trompet. Heerlijk. Ik ben later naar Uden in Brabant verhuisd. Mijn muzikale debuut was in Razzoo, een jazztent die gerund werd door twee nichten. Het was er geweldig, jamsessies, alles kon. Er ging een wereld voor mij open. Ik was altijd heel bang om te zingen voor mensen, op school moest ik eens zingen en piste bij wijze van angst in mijn broek op het podium. Authentieke Bühnefieber. Opa en oma lagen in een deuk. In Razzoo viel ik op bij Ivo Severijns, onder andere bassist van Herman Brood, en die zei: je moet naar Rock City in Eindhoven. En zo geschiedde.
Amy Winehouse is mijn grote idool. In Camden, de wijk in Londen, ben ik in haar voetsporen gegaan, sprak iedereen die haar gekend had. Ik wilde weten wat er achter die teksten schuil ging. Ik bezocht haar stamkroegen, zat aan het water met daklozen en junks die me vertelden dat iedereen dol op Amy was en haar gratis dope gaf. Dat vond ik heel tragisch. Ik heb een liedje over haar geschreven, Shirley (Sound of the Underground)
Uiteindelijk is Tutti Frutti Tequila wel een sneu liedje hoor, maak je geen zorgen. Het gaat over drinken, zat worden omdat je lief het net heeft uitgemaakt, zuipen om te vergeten.
Sharon Kovacs
De muziek was er al, die kreeg ik van Colin Benders, van Kyteman Orchestra.
Het nummer was bedoeld voor Shirley Bassey, hij had een trompetlijn gemaakt, die gebruikte ik als zanglijn. Geen hitmateriaal haha.”
Ik vind Shirley een prachtige nummer, en het is is helemaal de stijl van Kovacs, een stijl die ze zelf James Bond noemt. Tegen het ochtendgloren zeg ik tegen haar: Tutti Frutti Tequila is wel erg vrolijk voor jou doen, he. Ik heb nou heel veel liedjes van je gehoord, en het is best wel duister allemaal.
Sharon: uiteindelijk is het wel een sneu liedje hoor, maak je geen zorgen. Het gaat over drinken, zat worden omdat je lief het net heeft uitgemaakt, zuipen om te vergeten. Ik moet wel zeggen dat Portugal mijn muziek beïnvloedt hoor, altijd die zon he, dan rolt er uiteindelijk toch iets vrolijks uit. Ik heb dat ook echt nodig. Ik vind het leuk om te laten inspireren door nieuwe dingen. Krijg veel inspiratie door de fado. Tutti Frutti Tequila is eigenlijk een fado.
Weet je, Tuurtje, ik wil dat als ik dood ga er een super vette film over mijn leven is.
Maar die kan je nu toch al maken, kind?
Als ik nu dood neerval, is het ook goed hoor. Maar nu nog niet.
De volgende dag is er slecht nieuws uit Limburg. Het gaat heel slecht met haar opa. Sharon moet halsoverkop naar Nederland vliegen. We zouden nog een officieel interview doen, kuch, maar we hadden allebei sowieso een kater des doods. Ik vertelde het verhaal over Little Richard, dat ik toen besloot nooit meer muzikanten te interviewen. Al die stomme vragen over teksten, je lievelingseten, niks voor mij. Ik laat haar een geweldig interview van Lou Reed met bespottelijke Australische journalisten. Sharon ligt in een deuk. Ik zeg tegen haar als we afscheid nemen: ik vind het veel leuker om dronken en stoned met je te worden dan je te interviewen. Hoije, Sharonneke
Een paar dagen later hoor ik dat haar opa is overleden.
Maar ik eindig met leuk nieuws: Sharon heeft een exclusieve show in Aarschot, België, op 20 augustus bij Christal Open Air. www.cristalopenair.be