Gerard Cox: ‘Ik erger me aan de vertrutting van Nederland’
Gerard Cox (Rotterdam, 1940) is cabaretier, zanger en acteur. Hij wordt op 6 maart tachtig jaar oud.
Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Ik ben tevreden. We hebben een nieuwe show opgezet en dat is goed gelukt: goede pers en volle zalen. Dat is heel materieel eigenlijk, maar ja, daar draait het allemaal wel om.
Hoe ontspant u zich?
Door veel te lezen. Tegenwoordig lees ik boeken uit mijn boekenkast waarvan ik helemaal niet meer weet waar ze over gingen. Dat is een ontzettend aangename herkenning. Dan denk ik aan iets anders dan mijn programma. Wim Kan heeft ooit gezegd: ‘Als je leeft voor je programma, dan heb je geen leven, maar als je niet leeft voor je programma, dan heb je geen programma.’
Wie zijn uw helden?
Mijn buitenlandse helden zijn Frank Sinatra en Danny Kaye. Mijn binnenlandse helden zaten natuurlijk allemaal in mijn vak: Toon Hermans, Wim Kan en ook Wim Sonneveld, dat waren de grootheden. Van de schrijvers is John Irving mijn held.
Aan wie ergert u zich?
Ik erger me aan de vertrutting van Nederland, qua bloot en dingen waarvan men zegt dat ze ‘echt niet meer kunnen tegenwoordig’. Verder erger ik mij nergens aan, want het is allemaal verloren tijd.
Wat is uw grootste angst?
Het zou zijn geweest om straatarm oud te worden, maar dat is niet gelukt! Verder hoop ik dat mijn kinderen en kleinkinderen niets overkomt.
Gelooft u in God?
Nee. Ik ben wel van katholieken huize en ik vond het best een aardig geloof, maar op een gegeven moment heb ik dat als een jas aan de kapstok gehangen. Als je aan die dingen gaat beginnen, dan geef je je lot uit handen.
Bent u aantrekkelijk?
Ha! Ik heb altijd tamelijk veel succes gehad met de vrouwen, dus ik ben niet afstotelijk. Maar dat moet je eigenlijk van anderen horen. Ik heb in ieder geval leuke vrouwen gekend en gehad. En zij mij hoor, ik zie dat niet als Harvey Weinstein.
Wat is uw definitie van geluk?
Dat je in evenwicht bent met je eigen gedachten, gevoelsleven en de mensen om je heen. Ik denk dat je dan een heel eind bent.
Bent u monogaam?
Nee, nooit geweest. Waarom niet? Geilheid. Nu ben ik trouwens wel heel monogaam want ik woon op mijzelf. Ik ben graag alleen, dat is een eigenaardige eigenschap van me.
Ik vind het belangrijk – ik zeg het met een verontschuldigend gebaar – dat een vrouw goed in bed is.
Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?
Een kleine twintig jaar geleden raakte ik een hele leuke vriendin kwijt. Diezelfde dag sloeg ik bij de kapper de krant open, en toen zag ik een overlijdensadvertentie van een hele goede vriend van mij van wie ik helemaal niet wist dat-ie ziek was! Toen betrapte ik mijzelf op een paar snikken.
Van wie heeft u het meest geleerd?
Ik heb veel geleerd van de boeken van W.F. Hermans. Onder professoren kwam bij mij binnen als een lichtstraal. Hij stak daarin de draak met de democratisering van de universiteiten in de jaren zeventig. Toen dacht ik: als dat links is, waar die mensen voor staan, dan ben ik niet links.
Wat is uw grootste ondeugd?
Ik kan heel slecht tegen mijn verlies. Dat is aan de ene kant slecht, want ik krijg er een slecht humeur van, maar aan de andere kant is het een drijfveer. Van: ik lig nu op de grond, maar wacht maar, ik kom overeind.
Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?
Ik vind het belangrijk – ik zeg het met een verontschuldigend gebaar – dat een vrouw goed in bed is. Verder vind ik het heel prettig als ze zelfstandig en zorgzaam is. Dat laatste staat tegenwoordig niet meer in hoog aanzien.
Welke eigenschap waardeert u in een man?
Het allerbelangrijkste is eerlijkheid. Eerlijk duurt het langst.
Wat is uw grootste mislukking?
Begin jaren zeventig speelde ik in een toneelstuk, Liebelei van Schnitzler, en terwijl ik bezig was, dacht ik: dit kan ik niet. Het was een flop. We werden vernietigd in de pers. Het is heel erg om in een flop te staan. Dat doet lichamelijk en geestelijk zeer.
Hoe moedig bent u?
Toen ik 22 was, ben ik met mijn gitaar de deur uit gegaan, en ik heb er altijd van kunnen leven. Dat vind ik wel moedig.
Hoe is ongeluk te vermijden?
Door voorzichtig te zijn, maar soms zit het ongeluk op je staart. Dan moet je maar proberen het van je af te trappen.
Wat is uw devies?
Je moet niet liegen, want dan moet je al die leugens onthouden.