De meest smakeloze platenhoezen aller tijden
Een goed album opnemen is één ding, een fraaie hoes uitzoeken is een heel andere tak van sport. Hoewel sommige hoezen in hun tijd misschien niet eens zo slecht leken, verbazen we ons anno nu dat de platen überhaupt op deze manier zijn uitgebracht. Van uit de tijd tot ronduit smakeloos: onderstaande albumhoezen hebben de tand des tijds zeker niet doorstaan.
De Marjando’s, 1969.
Kevin Rowland – My Beauty, 1999
Brother’s Johnson, Light up the night, 1981
Torsofuck – Erotic Diarrhea Fantasy, 2004
Boned – Up at the crack, 2004
Rudy Ray Moore – This ain’t no white cristmas
Meerdere artiesten – My pussy belongs to daddy, 1957
U krijgt geen genoeg van al deze pareltjes? Hier vindt u héél veel meer!