Bij de dood van een pornoster
Arthur van Amerongen las in The New York Times over de dood van pornoster Jesse Jane en mijmert over zijn tijd in Los Angeles. ‘Mijn bijnaam op Muscle Beach was The Dutch Arnold Schwarzenegger.’
Ik heb een wat moeizame relatie met The New York Times. Er is een iconische foto van mij op een strand in Los Angeles en toevallig schreef ik daar gisteren iets over aan Rob Hoogland (voor de rubriek Foute Jongens voor de papieren HP van maart):
“Als je dan toch met verhalen uit je ouwe doos gaat strooien, roomblanke alt right babyboomer: ik was reeds in 1981 in Los Angeles. Drie jaar dus voordat jij je eerste cursiefje tikte vanuit L.A., waar je de Olympische Spelen moest verslaan voor De Telegraaf.
Als bewijs heb ik een foto van mij met The New York Times waarop met vette letters staat dat de Amerikaanse gijzelaars in Teheran zijn vrijgelaten. De foto is genomen op Muscle Beach in Venice, de playground van legendarische bodybuilders als Vic Tanny, Jack LaLanne en Joe Gold. Ik was toentertijd ook een jonge God en mijn bijnaam op Muscle Beach was The Dutch Arnold Schwarzenegger. Dat zeiden althans de diverse suikeroompjes daar, die mij in de watten legden, soigneerden en fêteerden en mij een filmcarrière beloofden in Hollywood. Nou, sir Bob, ik zit nog steeds te wachten op een contract en ik kan nog steeds moeilijk zitten.”
Vele jaren later werd ik na de aanslagen in Brussel en Parijs geinterviewd door de NYT, waar ik te boek stond als Molenbeek-expert door mijn boek Brussel: Eurabia. Ik citeer: “Arthur van Amerongen, a Dutch writer on the Middle East who lived in Molenbeek a decade ago while doing research for a book on Islamic extremism, said it had been obvious for years, particularly under a Socialist mayor who governed until 2012, that militants were making inroads there, but “nobody wanted to know because this did not fit their political agenda.” Neither local authorities nor the central government showed interest, Mr. van Amerongen said, noting that his book, “Brussel: Eurabia,” was greeted with accusations of racism and bias against French-speaking Molenbeek.”
Ik was toentertijd ook een jonge God en mijn bijnaam op Muscle Beach was The Dutch Arnold Schwarzenegger.
Andrew Higgins, de correspondent van de NYT in Brussel, had mij meer dan twee uur aan de lijn en ik gaf hem gratis en voor niks al mijn geheime informatie over het mohammedanengetto Molenbeek. Ik ken het klappen van de zweep natuurlijk, want ook ik was ooit een inkthoer en ik vind het nog steeds best fijn om mensen te dienen, al ben ik niet zo serviel als de betreurde schrijver Jan Arends. Jan kon kloppen, vegen, zuigen, poetsen en afstoffen als de beste, al vonden zijn psychiaters dat hij daarin wat doorsloeg. Ik woonde jaren in Amsterdam-Zuid, om de hoek van flatgebouw ‘het Nieuwe Huis’ aan de Roelof Hartstraat (met uitzicht op Wildschut). Vanuit het Nieuwe Huis – nu zit de OBA Roelof Hartplein in het monumentale pand – sprong Jan Arends zich te pletter op 21 januari 1974, aan de tuinzijde van zijn eenkamerappartement. Hier een stukje uit een brief van Jan Arends over zijn masochistisch schoonmaakfetisjisme:
“Zou u in plaats van een meisje een man kunnen gebruiken? In dat geval zou ik u zeer goede diensten kunnen bewijzen. Wanneer u nooit eerder een huisknecht heeft gehad zal het idee u misschien wat vreemd lijken. Maar er zijn grote voordelen. Ik spreek hier uit ervaring. Vooral meisjes uit Europa zijn zo goed niet. Ze houden van lang slapen. Ze houden van koffie drinken. Ze willen kletsen. Ze willen vers brood met ham. ‘s Avonds moeten ze televisie kijken, het liefst bij u in de kamer, want anders zijn ze zo alleen en ze willen altijd vrij. Ze willen zaterdag vrij, ze willen zondag vrij, ze willen een dag in de week vrij, en ze willen een werkster om de ramen te zemen en de plee schoon te maken. Ze hebben geen enkel verantwoordelijkheidsbesef en hun slipjes doen ze in de was, want die gaat toch de deur uit. Verder willen ze een groot salaris. Europa is niet meer wat het geweest is. De ouderwetse dienstbode is dood en het plichtsbesef is verdwenen. Ik wil hier weg. Zo snel mogelijk. Ook aan mij knaagt de verrotting van de moderne tijd. Daar ben ik niet voor grootgebracht. Ik ben opgevoed om huisknecht te zijn en mijn meesters te dienen.”
Aan het einde van het interview door de NYT vroeg ik bescheiden of Andrew ten minste mijn naam goed wilde spellen, of hij het ISBN-nummer van Brussel: Eurabia correct wilde vermelden en of er een kiekje van mij bij het verhaal kon. Herman Brood vertelde mij ooit dat het geen reet uitmaakte wat de hoernalistiek over je schreef, zolang de foto’s bij het verhaal maar goed waren. Na een ochtendje grasduinen door mijn foto-alba, besloot ik een strandfoto van mij te sturen, met ontblote torso en een glas prosecco in de knuist. Dat is leuk voor de lezeressen van The New York Times, dacht ik nog, en weer eens wat anders dan een bebaarde hipster in een zelfgebreide onderbroek. Uiteindelijk kreeg ik twee piepkleine alineaatjes en géén sexy foto.
De krant werd woker en woker en het dieptepunt was de affaire rond de geweldige journaliste Bari Weiss (1 miljoen volgers op X), die met slaande deuren vertrok bij de NYT vanwege het virulente antisemitisme en de weerzinwekkende Israël-haat op de krant. Heel af en toe nog neem ik The New York Times Book Review door, maar voor literatuur lees ik liever The New Yorker.
In Nederland ken ik Kim Holland persoonlijk, al ben ik nog steeds niet aan haar filmoeuvre toegekomen.
Vanochtend keek ik toevallig toch even op de website van de NYT en mijn oog viel op een vrij pontificaal bericht dat je niet snel in Trouw zult lezen.
“Jesse Jane, a onetime Hooters waitress and beauty pageant contestant who went on to star in the highest-budget series in pornographic film history, was found dead on Wednesday at a home in Oklahoma. She was 43.
The cause was believed to be a drug overdose, said Lt. Francisco Franco of the Moore Police Department in Moore, Okla. He said that officers responded on Wednesday morning for a welfare check at a house where Ms. Jane and her boyfriend, Brett Hasenmueller, had been staying. They were both found dead, Lieutenant Franco said, adding that the deaths remained under investigation.”
Ik werd een beetje verdrietig van het bericht. Het eerste wat ik dacht, was: dat moet wel Fentanyl zijn geweest. Oxycodon kan natuurlijk ook, maar dat is best wel uit de mode geraakt. Erg hip is nu zombie drug Xylazine, dat ook wel tranq wordt genoemd. Van crystal meth en crack ga je niet dood, kan ik u verzekeren, en die old school dope kan nooit tot de dood van Jesse en Brett hebben geleid.
Ik kreeg even een Truman Capote-moment. Die schreef het briljante In Cold Blood op basis van een piepklein berichtje in de krant.
Nou kende ik Jesse Jane, die eigenlijk Cynthia Ann Howell heette, eerlijk gezegd totaal niet. De grote drie van de Adult Entertainment Industry ken ik natuurlijk wel: Adriana Chechik, Riley Reid, and Carter Cruise. Sasha Grey is ook nog steeds een topper, die naast haar erotische capriolen met soms wel het volledige team van de Harlem Globe Trotters plus aanhang ook nog heuse romans schreef. In Nederland ken ik Kim Holland persoonlijk, al ben ik nog steeds niet aan haar filmoeuvre toegekomen.
De berichtgeving over de dood van Jesse Jane en haar vriend is een opeenstapeling van droevige feiten. Ze woonde in Moore, Oklahoma en daar wil je niet dood gevonden worden. Moore ligt in de tornado alley en werd in het nabije verleden tweemaal getroffen door een krachtige F5 tornado, namelijk in mei 1999 en in mei 2013, en verder is er geen hol te doen en dus ga je daar vanzelf aan de dope. Ik ging bij The New York Post kijken of er wat meer achtergrondinformatie was over Jesse Jane en daar las ik: “In 2018, she was arrested for public intoxication in Norma, Okla., and two years later, police busted her for allegedly biting and beating up her boyfriend during a night of heavy drinking in Moore.”
Haar nieuwe vriend, Brett Hasenmueller, leek me een beetje dodgy. Hij was ‘Personal Trainer at Progression Athletics’ en a ‘good guy’ with an ‘amazing soul’. Het is voor mij een raadsel hoe zo’n sportief iemand dan sterft door een overdosis, maar misschien had Jesse Jane een slechte invloed op hem. De fading adult star was goed voor 500.000 dollar, zo lees ik: “At the peak of her career in the 2000s, Jesse was the most famous and desired adult star in the world. She had a long-term contract with Digital Playground, which made her the highest-paid adult star in the world. Aside from starring in over 75 movies, Jesse went on to introduce her very own line of sex toys, dolls, and even a tequila company. She also worked and modeled for adult and mainstream media.”
En toch kende ik haar niet, terwijl ze ook nog films maakte in de bovenwereld. Tevens won ze een heleboel AVN Awards, de Oscar voor volwassenenfilms. U kunt daar lacherig over doen, maar die uitreiking is een enorm televisiespektakel waar heel Amerika voor thuis blijft. Ik vond een mooi interview met een senior jurylid van de AVN Awards, wat u beslist moet lezen. Een passage:
Q: After weeks of watching videos around the clock, are you sick of porn? Do you need a breather?
A: You need a little breather, yeah. Luckily the way it’s always timed, we wrap it up just before Thanksgiving so we get a nice little break around Thanksgiving. But then it’s kind of right back into it because we have to start voting. Voting is about a month, give or take.
Q: You said everybody’s got their specialty or category that they prefer. You’re the Girl/Girl expert. What do you look for in your nominees?
A: It’s not rocket science: hot girls that are very into what they’re doing. I’m very notoriously against using toys. I think toys in a lesbian scene is blasphemous. I always get accused of being into stuff that’s like fake-lesbianism, but I don’t really think that’s true. I don’t like to see girls who are very obviously there to collect a paycheck. I want to feel like they’re into it.
Zo ziet u maar dat er achter een berichtje in de vooraanstaande New York Times een hele wereld schuilgaat die u niet kent. Een wereld vol glamour en glitter, maar ook vol drugs en verdriet. Jesse Jane was pas 43 en ik wil heel graag weten wat ze in de nadagen van haar schitterende loopbaan deed. De porno-industrie is natuurlijk genadeloos zodra je de 30 bent gepasseerd. Daarna resteert nog de MILF-categorie en uiteindelijk kom je bij de German Scheisse Movies terecht. Ter nagedachtenis aan Jane kijk ik vanavond naar Pirates en Pirates II: Stagnetti’s Revenge, hoogtepunten uit het omvangrijke oeuvre van Jesse Jane (dat haar herinnering tot een zegen mag zijn). Pirates II is de duurste volwassenenfilm ooit gemaakt en b eide films staan gewoon op Youtube, en het is weer eens wat anders dan Mr. Bates vs. The Post Office. Enjoy!
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.