Waarde Huub Oosterhuis,

Naar ik hoop maak je het wel in je huidige hoedanigheid buiten plaats en tijd sedert je dood op 9 april, het hoogfeest van Pasen.

Je heengaan werd terstond groot nieuws. Zelfs het NOS Journaal versloeg je verscheiding, je opbaring in je Rode Hoed en je uitvaart groot. 

Hier in Rome heb ik via YouTube gekeken naar je uitvaart in de Amsterdamse Westerkerk op 15 april.

Hoewel de eredienst minder God en meer jou gold, trof mij tevens verwantschap. Eerst bij de intrede van je stoffelijke resten met de ‘Introitus’ uit de gregoriaans gezongen requiemmis, die de smeking verwoordt je eeuwige rust te schenken. Aan het slot van de viering bij de uittocht van je kist met het even klassieke ‘In Paradisum’ – de smeekbede dat de engelen je mogen begeleiden naar het paradijs. Klaarblijkelijk wilde je je wortels als katholiek, eertijds jezuïet maar blijvend priester, niet verloochenen. 

“Ik sta voor U in leegte en gemis/ vreemd is Uw Naam, onvindbaar zijn Uw wegen./ Gij zijt Mijn God, sinds mensenheugenis,/ dood is mijn lot hebt Gij een and’re zegen?/ Zijt Gij de God bij wie mijn toekomst is?/ Heer, ik geloof, waarom staat Gij mij tegen.”

In dat gebed herken ik je. De poort van de dood ben je inmiddels doorgegaan en nu heb je zekerheid omtrent ons lot.

Zo’n zevenhonderd liedteksten heb je ons nagelaten – vele, nauw verbonden met de Bijbel en de geloofstraditie, andere meer vrij, waarin de menselijkheid het wint van de eredienst aan God. Op grond daarvan zijn een aantal liederen geschrapt van de voorkeurslijst voor de katholieke liturgie in 2010, maar nooit verboden, ook al leek het toen daarop. Het misverstand spijt mij. Jouw reactie destijds: is gerechtigheid dan geen vorm van aanbidding?

Tien jaar nadien – met Kerstmis 2020 – kreeg je een brief van paus Franciscus om je te verzekeren van zijn nabijheid. Naar verluidt blijven jezuïeten elkaar altijd als broeders beschouwen. Ik hoop dat het gebaar je heeft getroost.

Huub, je liedteksten blijven weerklinken bij ons hier. Zij hebben bijgedragen aan verbroedering tussen katholieken en protestanten, zij hebben weliswaar ons katholieken een periode doen polariseren, maar die tijd is nu voltooid verleden.

Je blijft in vele harten. Ik denk aan je nageslacht maar ook aan je volgelingen en aan de liederen. 

Vanuit Rome wens ik je als bede de eeuwige rust, waarheen de engelen je hebben begeleid.

Antoine Bodar

Antoine Bodar (1944) is priester.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.