Een nieuwe trend op 22 november: de tandem-stemmer
Nog twee nachtjes slapen en dan is het zover. Maar aan wie geef ik, zestigplusser, mijn stem? Misschien moeten we voortaan maar meestemmen met onze kinderen. ‘Het kind wil Dassen, dan krijgt Dassen ook van senior z’n zegen’.
Wat ik ga stemmen, vroeg een lezeres, en het eerlijke antwoord was dat ik geen idee had en nog steeds niet heb. Als verlicht conservatief zou ik graag voor Henri Bontebal kiezen, maar het CDA ligt zowat op z’n rug, dus da’s zonde. Geert Wilders sprak mij aan middels een Volkskrant-interview, waarin hij uitlegde waarom hij voor een asielstop was en daar leek geen speld tussen te krijgen. Voor Timmermans groeide de sympathie, maar dat kwam vooral omdat hij van kanshebber degradeerde tot verliezer en toen kreeg ik een beetje medelijden met de man. Met Yesilgöz en Jetten heb ik weinig op en van Omtzigt vrees ik dat hij tijdens de formatie gewoon een keer wegloopt omdat iets hem niet zint, wat trouwens de redding voor hemzelf zou zijn, want dan kan hij weer in alle rust de dossiervreter uithangen zonder dat er verantwoordelijkheid genomen hoeft te worden en kan zijn partij in de luwte prettig doorgroeien.
Maar toen las ik een ingezonden brief in de Volkskrant van ene Jos van Eijndhoven uit Zaandam.
“Het oudere electoraat”, schreef hij, “gaat liever door met consumeren in plaats van de wereld te behouden voor hun kinderen en kleinkinderen (..) Daarom moet de macht om over de toekomst te mogen beslissen, worden gelegd bij de generaties die de fysieke gevolgen van deze beslissingen aan den lijve zullen ondervinden”. Derhalve moet ‘iedereen boven de 50 (..) zijn actief en passief stemrecht inleveren’.
Ik had eerder vernomen van het idee om al het dorre hout van boven de vijftig niet meer te laten stemmen. Oudjes behoren niet te beslissen over de toekomst, want voor hen is er weinig toekomst meer. De jeugd heeft de toekomst. Zij gaat over de inrichting ervan. Maar grondwettelijk kleven allerlei haken en ogen aan dat ontnemen van stemrecht, of anders wel praktische bezwaren.
Als we dan toch willen blijven stemmen, kunnen we beter stemmen op de favoriete kandidaten van onze kinderen voor wie immers de wereld nog aan hun lieve voetjes ligt.
Ik heb een andere suggestie: ouders van zekere leeftijd stemmen voortaan mee met de voorkeur van hun stemgerechtigde kroost. Om het praktisch te houden, stemmen mee met de voorkeur van het stemgerechtigde oudste kind. Onder ‘zekere leeftijd’ versta ik dan 65 jaar. Zelf ben ik 66 jaar en door de bank genomen heb ik nog een jaar of veertien te gaan, dus wat zou ik met mijn stem nog willen bijdragen aan de toekomst, welke toekomst? Goede zorg is het enige waar mijn generatie zich druk om maakt. Een paar handen aan het bed, een euthanasieverklaring, desnoods de pil van Drion. Maar verder? Als we dan toch willen blijven stemmen, kunnen we beter stemmen op de favoriete kandidaten van onze kinderen voor wie immers de wereld nog aan hun lieve voetjes ligt.
Ik belde mijn oudste kiesgerechtigde zoon en hield ‘m dit plan voor. Doen pap, klonk het opgetogen, dus stem ik woensdag mee met de keuze van mijn kind, zijnde nummer 1 van Volt, Laurens Dassen. Geen idee wat die man wil, misschien staan er wel heel rare dingen in zijn verkiezingsprogramma, maar dat mag geen rol spelen. De zoon wil Dassen, dan krijgt Dassen ook van senior z’n zegen.
Nu nog een leuk woord bedenken voor deze manier van stemmen waarvan ik stellig meen dat het een trend gaat worden. Een woord dat Van Dale zal halen, waarmee trouwens een droom uit zou komen. Zelf dacht ik aan ‘stemduwer’ of ‘tandem-stemmer’, want woensdag ga ik bij wijze van spreken achterop de tandem met mijn zoon naar het stemhok. Hoe dan ook zijn suggesties welkom bij de redactie.
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.