Henk Steenhuis: ‘De laatste tijd is de bravoure een beetje uit mijn leven verdwenen’
Henk Steenhuis (Eibergen, 1954) was jarenlang werkzaam als journalist. Van 2000 tot 2009 was hij hoofdredacteur van HP/De Tijd. Op 8 juni verschijnt zijn boek Toujours l’amour, over liefde, lust en bedrog in Frankrijk, bij uitgeverij Meulenhoff.
Wat is uw huidige gemoedstoestand?
De laatste tijd is de bravoure een beetje uit mijn leven verdwenen, waarschijnlijk doordat ik ouder ben geworden en mijn lichaamskrachten zijn afgenomen. Het idee dat je ’s ochtends opstaat en denkt: ik ga de wereld eens even veroveren, behoort niet langer tot de alledaagse routine.
Aan wie ergert u zich?
Aan journalisten. Eerst de boel oppoken en dan de vermoorde onschuld spelen, daaraan herken je de gemiddelde hoernalist. Neem dat gehits tegen Matthijs van Nieuwkerk en Tom Egbers: binnen een dag zijn ze geveld en dan ligt daar een kadaver. Dat zijn middeleeuwse praktijken. Iemand beschuldigen op basis van anonieme bronnen, omdat die mensen anders hun werk zouden kwijtraken. Het tegenovergestelde is waar: je bent tegenwoordig een held als je je uitspreekt tegen misstanden.
Lijkt u op uw moeder?
Samen zijn we een.
Lijkt u op uw vader?
Dat is een ander verhaal. Mijn leven lang heb ik niet aan zijn hoge eisen kunnen voldoen, op geen enkel gebied. Dat leidde niet tot wat je noemt een intieme verhouding.
Wat zijn uw dagdromen?
In mijn heilstaat zou het censuskiesrecht in de plaats komen van het algemeen kiesrecht. Alleen de mensen die belasting betalen mogen stemmen. Ieder jaar wordt in Nederland meer dan 300 miljard euro verdeeld. Ik vind dat belastingbetalers daar wel enig voordeel van mogen hebben.
Wat is uw grootste angst?
Ik ben niet zo bang uitgevallen.
Bidt u weleens?
Nee, mijn gebeden houd ik in reserve voor als er slechte tijden komen.
Heeft u weleens een mystieke ervaring gehad?
Afgelopen zomer lag ik op mijn rug in onze tuin en zag ik wolken van zee overkomen. Toen voelde ik me één met de kosmos, alsof ik een beetje opsteeg. Dat was een nieuwe ontdekking.
Bent u aantrekkelijk?
Van mijn uiterlijk moet ik het niet hebben, maar mijn hartstocht en geestdrift maken veel goed.
Waar schaamt u zich voor?
Eigenlijk voor alles. Ik houd er altijd rekening mee dat iemand me komt vertellen dat ik een enorme nietsnut en mislukking ben. Dat kan ik niet van me afzetten.
Wat is uw definitie van geluk?
Een groot landhuis in Frankrijk met voldoende personeel en met uitzicht op de Atlantische Oceaan.
Wie hoopt u nooit meer terug te zien?
Dan moet je dus enorm slecht door iemand zijn bejegend én zo rancuneus zijn, dat het voorval in jouw voorstelling nog steeds een grote rol speelt. Ik zou het leuk vinden als ik nu iemand en plein public een schop kan geven, want waarom zou een ander iets bespaard moeten blijven? Maar ik kan niemand bedenken.
Bent u monogaam?
Ik vind het echt ongelofelijk dat je dat vraagt. Schaam jij je niet?
Hoe moedig bent u?
Mijn leven is zo comfortabel dat de laatste moed allang is weggesijpeld.
Lijkt u op uw vrienden?
Gelukkig heb ik onder mijn vrienden de nodige historici. Dat is het best denkbare gezelschap; die laten zich niet voor de gek houden door de waan van de dag. Ik hoop dat ik ook iets van die mensen heb.
Wat is uw grootste ondeugd?
Veel zaken heb ik steeds maar uitgesteld. Dat was heel prettig: dit doe ik niet, dat doe ik niet… En opeens ontdek je dat je best wel oud bent. Dat je járen van je leven hebt verdaan.
Welk leed heeft u anderen berokkend?
Ik heb weleens een vrouw laten huilen.
Wanneer was u het gelukkigst?
In 1989, toen ik in een verhuisauto naar Parijs zat. Ik ging daar wonen zonder baan en zonder geld, maar vol goede moed.
Welke eigenschap waardeert u in een man?
Broederschap.
Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?
Een overdaad aan charme.
Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?
Een bedachtzame geest in plaats van een impulsief karakter.
Hoe ontspant u zich?
Elke ochtend, het hele jaar door, fiets ik naar een meertje om te zwemmen. Dat is het hoogtepunt van de dag. Daar komen vaak dezelfde mensen, daar maak ik dan een praatje mee. Kijk, bij Decathlon heb ik deze watersloffen gekocht, die helpen tegen de kou.
Wie is uw grootste liefde?
Mijn moeder heeft mij gebaard en grootgebracht. Daarna heeft mijn vrouw mij ter hand genomen.
Gelooft u in God?
In Jesaja staat: “Ik heb U in mijn handpalmen gegrift.” Dat vind ik een geweldige uitspraak. Alsof je wordt vastgehouden en je de bescherming van God kunt voelen. Ik zou dat graag ervaren, maar het is voor mij niet weggelegd. Ik moet het allemaal alleen doen.
Wat is uw devies?
Bon courage.
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.