Sylvain Ephimenco: ‘Woke zal in daverend gelach doodbloeden’. Plus gratis voorpublicatie uit zijn nieuwste boek!
Arthur van Amerongen spreekt Sylvain Ephimenco over zijn nieuwe boek met twaalf politiek-incorrecte verhalen. ‘Woke leeft alleen bij een zelfvoldane bovenlaag en een constellatie van opgefokte minderheidsgroepjes.’
Vrienden, deze week geef ik graag het podium aan mijn grote vriend en collega-columnist Sylvain Ephimenco, die warempel nog langer is dan Rob Hoogland. Maar first things first: uitgeverij Ezo Wolf verloot drie gesigneerde en gepreegde exemplaren van Twaalf incorrecte verhalen en die kunt u, als u wilt, a.s. vrijdag 10 maart ophalen tijdens het gratis Rotterdamse Boekenbal. In Rotterdam dus, niet in in het vermaledijde 020. Even mailen naar Ezo Wolf, [email protected] en dan krijgt u er een exemplaar van mijn Boze Blanke Man bij. Is dat wat!
Ephimenco verdedigde mij ooit in Trouw tegen de doldrieste hetze van Sybren Kooistra tegen mijn lieftallige persoontje. Kooistra, de spindoctor van GroenLinks en Klaver, bombardeerde de hoofdredactie van de Volkskrant met haatmail, waarin hij – niet eens abonnee van de Volkskrant – mijn ontslag eiste. Stante pede!
Ephimenco: “Ook ik sta op de zwarte lijst van Kooistra net als bijvoorbeeld Volkskrant-columnisten: Martin Sommer, Max Pam en Arthur van Amerongen. Hij associeerde die publicisten met alt-right en ‘oude witte mannen’ die ‘extreem-rechtse ironie’ bedrijven. Hij neemt het hoofdredacteuren van bovengenoemde kranten, die hij met de racistische formule ‘oude witte welgestelde mannen’ neerzet, kwalijk dat ze een podium aan columnisten op zijn zwarte lijst bieden.
Ik koos ervoor om niet uit boosheid te schrijven maar meer met humor om woke te geven wat het verdient: belachelijk te worden gemaakt.
Sylvain Ephimenco
“Columnist Van Amerongen krijgt van hem een speciale behandeling: hij zou ‘racistische drek’ via de Volkskrant verspreiden en wordt tot zijn spijt (ondanks Kooistra’s rapportage aan de Volkskrant-hoofdredacteur) toch gehandhaafd. Op twitter noemt Kooistra columnist Van Amerongen een ‘cultuurracist’ en ‘ontolerant’ (sic) tuig. De GroenLinkse ‘strateeg’ smeekte op 5 december in kapitale letters impliciet om het hoofd van de publicist: ‘Hoe krijgt hij nog door die media betaald? Hoe?’”
Sylvain is geboren in het Algerijnse Oran en dat schept een band, want mijn grote ex Olivia had haar wortels in het Algerijnse Tlemcen. In het holst van de nacht wisselen Ephi en ik vaak nostalgische plaatjes uit in de chatbox van Facebook, en vooral van Enrico Macias. Deze bijvoorbeeld, deze en deze. Genoeg over mij, hier het interview met de vriendelijke reus.
Ephimenco: “De directe aanleiding voor dit boek was het schietincident met de boerenjongen Jouke, op de snelweg bij Heerenveen. De politie schoot twee keer op de tractor van de knul en had hem bijna gedood. Ik zag de video, die jongen deed helemaal niets, reed 15 km per uur. Het was niet bedreigend voor de politie, hij reed gewoon weg van een wegblokkade. Er werd op hem geschoten en hij werd afgevoerd met handboeien, beschuldigd van poging tot moord op een politieagent. Hij bleef een hele nacht op het politiebureau. Het was echt ongelooflijk, ik heb me toen heel boos gemaakt. Vooral omdat de media niet adequaat reageerden. Vervolgens dacht ik: hoe zouden die media hebben gereageerd als het een milieuactivist was geweest? Dan stonden de voorpagina’s helemaal vol! Ik vond dat ik niet genoeg kwijt kon in mijn columns. Toen heb ik besloten om het verhaaltje Exodus te schrijven, en ben de hele zomer doorgegaan met schrijven. In een soort roes. Ik heb het boekje binnen tweeëneenhalve maand geschreven. Exodus is ook het eerste verhaal van de bundel. De volgende elf verhalen behandelen verschillende aspecten van het woke tijdperk, met de nadruk op het absurde en intolerante van deze beweging. Gender, ras, cancelen, #MeToo, enzovoort. Ik heb bewust absurdistische verhalen gemaakt over een verschijnsel dat ook absurd ís. Fictie in oververhitte stand, maar met een zwaar kritische ondertoon. Ik koos ervoor om niet uit boosheid te schrijven maar meer met humor om woke te geven wat het verdient: belachelijk te worden gemaakt. De situaties die ik schetste zijn eerder lachwekkend dan ernstig maar tegelijk heb ik geprobeerd om de dreiging die ervan uitgaat goed neer te zetten. Men zal waarschijnlijk dit overdreven gaan vinden, maar juist door onmogelijke situaties te schetsen, kun je de kern van de materie voelbaar maken.”
Wat me ook opviel was het dédain en de verachting van de randstedelijke scribenten – columnisten als die vreselijke Sander Schimmelpenninck – waarmee boeren bijna als de neofascisten van nu worden neergezet.
Sylvain Ephimenco
“En ik moet zeggen: ik heb in jaren niet zoveel genoten van het schrijven van verhalen als tijdens de reeds genoemde roes. Maar ik heb ook oud materiaal gebruikt, zoals een column die ik twintig jaar schreef voor De Groene Amsterdammer. ‘Huppelkutje’ is de titel. Ik heb mij afgevraagd hoe men nu naar zo’n verhaal zou kijken, in dit woke tijdperk. Ik koos voor een soort heropvoeder bij een officier van justitie. De hele tekst van Huppelkutje heb ik ontleed met het onvriendelijke oog van de woke heropvoeder. Ik heb mij ook ver van de Nederlandse literatuur willen houden met al die zielenroerselen, relatieproblemen en de moeilijke jeugd. De bundel is vooral verhalend, op een nerveuze manier en directheid, met altijd een ‘chute’, een verrassingseffect aan het einde.”
“Volgens mij is dit een genre dat niet echt voorkomt in Nederland. Er zijn ook fantastische elementen in mijn verhalen, zoals je die kunt vinden in de novellen van Guy de Maupassant of Eugène Ionesco. Schrijvers die mij hebben geïnspireerd. Bijvoorbeeld ‘Le horla’ of ‘Rinoceros’. Mijn verhaal ‘De Onzichtbare’ is daar een voorbeeld van. Hierin wordt ook gesuggereerd hoe een beweging van klimaatactivisten kan radicaliseren. Ik denk ook werkelijk dat al die lieve activisten van Extinction Rebellion in lelijke ecoterroristen en Groene Khmers kunnen muteren in de toekomst, naarmate de zomers verstikkender zullen worden en de overstromingen of de droogtes talrijker.”
“Wat me ook opviel was het dédain en de verachting van de randstedelijke scribenten – columnisten als die vreselijke Sander Schimmelpenninck – waarmee boeren bijna als de neofascisten van nu worden neergezet. Terwijl boeren, ook al moeten ze hun technieken en productie aanpassen, een vitaal component zijn in onze samenleving. Ook de demografie speelt een belangrijk rol in de bundel. Met meer dan 425 inwoners per vierkante kilometer heeft Nederland een enorm probleem. Dat zie je terug in bijna alles: de wooncrisis, stikstof, immigratie, asiel. Dit is voor progressief Nederland en de groene zieltjes de olifant in de Kamer.”
Woke leeft alleen bij een zelfvoldane bovenlaag en een constellatie van opgefokte minderheidsgroepjes. Media die altijd bang zijn om een nieuwe ontwikkeling, net als een rijdende trein, te gaan missen, gaan slaafs daar in mee.
“In mijn verhaal ‘Vondelland’ worden zelfs een paar departementen in Frankrijk door Nederland gekocht om de overbevolking te verlichten. Wie weet gaan Nederlanders ooit de dunbevolkte Franse regio’s koloniseren. Ik volgde ook de krankzinnige genderlogica, dat je straks alleen maar je paspoort hoeft te veranderen om van man een vrouw te maken en vice versa. Wat gebeurt er dan als je je huidskleur en leeftijd wil veranderen? Als blanke man wil ik straks misschien wel zwart worden en veel jonger zijn. Schrijft het dan maar in mijn paspoort.”
“Twaalf Incorrecte verhalen is mijn eerste boek in vijftien jaar. Ik had er al negen gepubliceerd en was min of meer uitgekeken op het schrijven van boeken. Ik wilde alleen nog maar columns schrijven. Dat doe ik nu al 31 jaar bij Trouw. Maar plots was de honger terug. Vooral omdat het fictie is, fictie die op het maatschappelijke en de politiek is gestoeld. Fictie geeft mij onbegrensde vrijheid. Een waar genot om je door je eigen verzinsels te laten meeslepen. Het woke verschijnsel is een kunstmatige constructie van een zich verlicht presenterende elite die de schaar van de cancelcensuur heruitgevonden heeft. Het volk kijkt meewarig toe en hoeft alleen met zijn vinger op zijn voorhoofd te tikken. Woke leeft alleen bij een zelfvoldane bovenlaag en een constellatie van opgefokte minderheidsgroepjes. Media die altijd bang zijn om een nieuwe ontwikkeling, net als een rijdende trein, te gaan missen, gaan slaafs daar in mee. Geen paniek, het zal overwaaien, mits daar genoeg humor tegenover staat. Het zal in een daverende lach doodbloeden, is mijn optimistische inschatting.”
Lees hier exclusief het eerste verhaal uit het boek: Exodus.
Dan het Rotterdamse Boekenbal.
Uitgeverij Ezo Wolf en Het Komrijk organiseren vrijdag 10 maart Het Rotterdamse Bullebal, met de bekende televisiepersoonlijkheid Rob Muntz als presentator. De avond begint om 19.00 uur met een literair gedeelte vol boekpresentaties, interviews, dans en poëzie. Deze ongepolijste avond – waar stijlen, culturen en meningen elkaar kruisen – kan niet anders plaatsvinden dan in BIRD Rotterdam en wordt afgesloten door dj Vic van de Reijt. Het Bullebal, in de volksmond het Rotterdamse Boekenbal genoemd, wordt voor de derde keer georganiseerd. Eerdere edities vonden plaats in de Zaanse Bullekerk, waarbij een wonderlijke mix van sprekers – van links tot rechts – garant stond voor onvergetelijke en verbindende avonden. Tijdens Het Rotterdamse Bullebal presenteren o.a. Rob van Olm, Sylvain Ephimenco, Simonida Seidemans en Hans van Willigenburg hun boeken. Danser Chris Kokkeel zorgt voor een spectaculaire act waarbij klassiek ballet en vrije dans elkaar ontmoeten. Kokkeel laat tijdens ‘Milan 1909’ van Ryuichi Sakamoto de futuristische dans en diens aerodanza centraal staan. Zijn vrije interpretatie van L’enfer van Stromae behelst ‘onrust’ in brede zin, met enkele Danteske verwijzingen.
Interdisciplinair performance kunstenaar Leendert Vooijce draagt voor uit de nog te verschijnen dichtbundel De eenzaat en haar geliefden.
Hoeder van bedreigde muzieksoorten Vic van der Reijt sluit Het Rotterdamse Bullebal af met het draaien van zijn favoriete vinylplaatjes.
En als klap op de vuurpijl gaat mijn grote vriend Han van der Horst, de gesel van de Joop en het geweten van alt left Nederland, tevens erkend Rotterdamoloog en Schiedamoloog, mij fileren over De Boze Blanke Man. Komt allen!
De deuren van BIRD (Raampoortstraat 24-28) gaan open om 19.00 uur. Het Rotterdamse Bullebal, gepresenteerd door Rob Muntz, begint om 19.30 uur. Toegang gratis; aanmelden verplicht via [email protected].