Lieve Jan,

Op de avond van de dag van jouw dood gebeurde er iets moois. Ik zong in Breda, tijdens mijn eigen show, als eerbetoon aan jou, Ankie; jouw hertaling van Angie van The Rolling Stones. Het nummer zat toch al in mijn vingers, omdat je me had gevraagd het te komen zingen op je grootse afscheidsconcert. Dat concert is er nooit gekomen.

22 april was al een rotdag. De nacht en ochtend vóór het bericht over jou had ik niet geslapen, maar gehuild, omdat Agaat plotseling levenloos in haar terrarium lag. De Afrikaanse reuzenslak die al zeven jaar in mijn leven rondkroop was gestorven aan ouderdom, of aan verdriet om jou, wie zal het zeggen. Er lag geen afscheidsbrief.

Ik vroeg in de auto aan mijn tourmanager Frits of Ankie zingen een goed idee was; of het niet te snel of ongepast melig zou zijn. Zelfs toen ik het lied inzette, twijfelde ik nog, maar het publiek begon al te stralen toen ik je naam noemde. Iedereen kende jou. 

Ik denk dat de helft Ankie ook kende. Tijdens het zingen voelde ik hoe die helft met voorpret zat te wachten op het maffe rijm aan het eind van elke zin, en hoe de helft die het niet kende, met een ander soort voorpret, dat rijm probeerde te voorspellen. Ik ging steeds langzamer zingen, om die pret te laten sudderen: “Ankie… dit heet een beetje stank… voor… dankie.” Ineens dacht ik: zulk lief publiek, zo’n leuke tekst, wat een voorrecht om Jan, met iets van hemzelf, hier te vieren, en dat ik Agaat gekend heb, en dat ik Jan gekend heb. Je lied veranderde de dag.

Ik ontmoette je voor het eerst eind jaren negentig in café De Trut, voor ‘potten en flikkers’, waar je gold als een queer seksgod. Later heb ik je opnieuw leren kennen als gezinsman, met je geweldige vrouw en gezin. Als artiest zag ik je ook in meerdere vormen: van ironisch chroniqueur van het eigen falen tot serieuze superster, die op tv Hallelujah zingt met de grandeur van Elvis. Ik zag in die veelvuldigheid geen tegenstrijd, maar de weerspiegeling van de wilde mogelijkheden van een leven. Ik hield ook van Agaat omdat hij/zij zoveel was: hermafrodiet, alleseter, leeftijdsloos. Voor sommige wonderlijke wezens tellen de wetten niet, behalve dan de wet van het eindig leven. 

Jan, bedankie.

Liefs,

Lucky Fonz III

Lucky Fonz III is singer-songwriter.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.