Het best bewaarde geheim van Duitse wijn: Württemberg
Master of Wine Cees van Casteren heeft een dilemma, en het dilemma heet Württemberg.
Heb je dat ook wel eens? Dat je een restaurantje ontdekt dat zó goed is dat je het geheim wilt houden? Dat je het eigenlijk aan niemand wilt vertellen omdat je bang bent dat dan iedereen ernaar toe zal gaan? Welnu, ik heb dat sinds augustus met het wijngebied Württemberg in Duitsland.
Nu moet je weten dat ik al in veel Duitse wijngebieden ben geweest en bij bijna alle gebieden wel een goed beeld heb. De Mosel bijvoorbeeld heeft spectaculair steile hellingen op leisteenbodems en zowel topkwaliteit droge als zoete Rieslings met vlijmscherpe zuren. De Pfalz is het Toscane van Duitsland met een Mediterrane Riesling-stijl met zachtere zuren maar meer body en vulling. De Ahr is het mekka van Duitse Pinot Noir, mineraal verfijnd en elegant, in een stijl zoals die vijftig jaar geleden in Nuits-Saint-Georges werd gemaakt. Het zuid-Duitse Baden munt ook uit in Pinot Noir maar meer in een Côte de Beaune stijl, rijper, voller en vleziger.
Maar van het naastgelegen Württemberg had ik geen beeld. Sterker nog, mijn verwachtingen waren dermate laag gespannen dat het de afgelopen decennia nooit in me opkwam het te bezoeken. Voor mij was Württemberg vooral een industrieel gebied in het achterland van Stuttgart waar Porsche, Mercedes-Benz en Kärcher regeren. Waar je als wijnliefhebber voor straf naar toe wordt gestuurd. Maar vanitas vanitatum, toen ik door Alain Jacobs van het Duits Wijninstituut een drietal dagen op wijnsafari door Württemberg werd uitgenodigd, bleek volledig het tegenovergestelde! We troffen Steillagen aan waar de Mosel jaloers op zou kunnen zijn, Spätburgunders waar ze in de Ahr slechts van kunnen dromen en daarnaast ook nog een uitgebreid assortiment andere rassen, zoals de fascinerend, kruidig-minerale Lemberger (die in Oostenrijk Blaufränkisch heet en in Hongarije Kekfrankos) en een ‘Beaujolais-van-eigen-bodem’ die Trollinger wordt genoemd (vrij naar ‘afkomstig uit Tirol’ waar de druif inderdaad vandaan komt).
Voor mij was Württemberg vooral een industrieel gebied in het achterland van Stuttgart waar Porsche, Mercedes-Benz en Kärcher regeren
Kleine wijnboertjes bewerken op terrassen langs de Neckar en in de beschutte dalen van zijrivieren hun private perceeltjes. Vaak gaan de opbrengsten naar de dichtstbijzijnde coöperatie waarvan er zo’n 50 zijn (samen goed voor 80 procent van de productie). Het betoverend mooie wijngebied wordt ontsloten door de Württemberger Weinstraße. Over een lengte van 500 kilometer loopt die van Weikersheim bij Bad Mergentheim tot aan het oostelijk van Tübingen gelegen Metzingen, voornamelijk langs de Neckar en zijn niet minder fraaie zijdalen (Rems, Enz, Kocher, Jagst en Tauber). Alle vergezichten zijn puur Condé Naste. Al even attractief is de Württembergse wijnkalender met zijn ruim 200 oogstfeesten waaronder het Heilbronner Weindorf. Zelfs de meest verstokte bierdrinker zal hierna voor altijd overgeschakeld zijn op wijn. (Mede) dankzij de wijn is Württemberg ook en zeker niet in het minst het land van filosofen en dichters. Ook zou de eerste president van de Bondsrepubliek zich steevast voor het schrijven van zijn redevoeringen hebben laten inspireren door een glas Lemberger. Tenslotte kom je bij een wijnreis naar Württemberg onvermijdelijk de nodige kunst en cultuur tegen, bijvoorbeeld in het Zwabische Marbach met zijn Schiller-National-Museum of bij een bezichtiging van Burg Hornberg waar Goethes Götz von Berlichingen resideerde.
De slecht ingelichte wijnliefhebbers mogen ervoor in hun Riesling spuwen, maar ik verzeker u dat Württemberg een sprookje was, mijn nieuwe wijnbestemming, natuurlijk schoon en romantisch met heerlijke wijnen en goed eten.
Wilt u het alleen niet verder vertellen aub?