Wat maakt Pim Fortuyn twintig jaar na zijn dood nog zo intrigerend?

“Ik heb vanwege dit stuk fragmenten teruggezien, en ik ben wel anders naar Fortuyn gaan kijken. Ik was het niet met ’m eens, van bepaalde grondwetten moet je van mij afblijven. Maar als ik nu kijk, vind ik ’m wel behoorlijk grappig en slim. Hij werd bijna een soort messias. Er kwam een politicus die zei: ik ga alles oplossen, en iedereen geloofde het. Dat is wel gek hoor. Dat soort politici zie ik nu niet meer.”

U was praktisch zijn buurman in Rotterdam. Wat herinnert u zich van 6 mei 2002?

“Ik was die dag naar een concert van Kurt Elling geweest in Amsterdam, en toen ik ’s avonds thuiskwam, stond onze hele straat vol auto’s. Het was de eerste keer dat ik zo’n grimmige sfeer meemaakte in Rotterdam. Ik heb nog nooit zo veel huilende mannen gezien, die er volgens mij heilig van overtuigd waren dat Fortuyn het land ging redden.”

Twintig jaar geleden moest u niets hebben van Leefbaar Rotterdam en de LPF, maar hoe zit dat nu met een partij als Forum voor Democratie?

“Ik speel nu een personage gebaseerd op Dries Mosch, en dat is een Leefbaar-man van het eerste uur. Maar als ik de stemwijzer invul, kom ik inderdaad niet bij Leefbaar uit. Dus van Forum voor Democratie ben ik al helemaal geen fan. Als ik had moeten kiezen tussen Pim Fortuyn en Thierry Baudet, koos ik voor Pim.”

Wat maakte dat Fortuyn zo’n aantrekkingskracht had op mensen als Mosch?

“Door dit stuk ben ik behoorlijk van Dries Mosch gaan houden, ondanks dat-ie bijvoorbeeld eens iemand in de knie heeft geschoten in zijn eigen snackbar. En Dries was idolaat van Pim. Hij zag in hem iemand die het totaal anders deed, de politiek op z’n kop zette. Hij bood mensen als Dries een nieuw perspectief. Het gekke is dat hij altijd als working-class hero werd gezien, maar zelf niet echt working class was. Mensen zagen blijkbaar toch een voorvechter van het volk in hem.”

Zien we de nalatenschap van Fortuyn nu nog terug in het huidige politieke landschap? 

“Ik wist destijds niet dat er zo veel mensen ongelukkig waren in Rotterdam, maar Fortuyn speelde feilloos op die onderbuikgevoelens in. Die onvrede is er misschien nog steeds wel. Leefbaar is nog altijd de grootste partij in Rotterdam. Ik stond laatst met een paar Feyenoord-hooligans te praten, en toen ik vertelde dat ik met een stuk over Pim Fortuyn bezig was, smolten ze meteen. Ze zijn nog altijd idolaat van hem. Die nalatenschap is ontzettend levend bij veel mensen.”