Personele Evaluatie Team lid 1: Hallo, Sigrid, ga zitten.

Sigrid Kaag: Nou, voor ik ga zitten zou ik graag willen weten wat de bedoeling van dit gesprek is… Ik heb dat een paar keer gevraagd maar ik krijg geen antwoord.

Personele Evaluatie Team lid 2: We willen gewoon even met je praten over hoe het allemaal gaat en zo.

SK: De vorige keer dat wij dat deden stond er een week later een verslag van dat gesprek op de website van HP/De Tijd!

PET1: Ik kan je verzekeren dat wij daar niets mee te maken hadden. Wij vermoeden dat het helemaal geen gespreksverslag was, maar meer een inschatting van de auteur van hoe zo’n gesprek ongeveer zou kunnen verlopen. En dat klopte inderdaad, in grote lijnen.

SK: Maar…?

PET2: Ik bedoel, het was vooral een opsomming van de belangrijkste momenten tot dan toe, van jou als politiek leider van onze mooie partij. Allemaal zaken die uitvoerig in de media waren. Heláás! En Sigrid, laten we eerlijk zijn, dat was al geen fraaie lijst, maar dit laatste akkefietje, godallemachtig, wat… een … shitshow.

PET1: Maar goed, even alles op een rij. De VPRO-documentaire, het PR-equivalent van een pusbult met een enge witte kop. Eh, ‘wie-zíjn-die-mensen?’ – je kunt nog beter in het openbaar een kind slaan. Onnodig lang de formatie ophouden en dan toch overstag gaan, ‘hier-scheiden-onze-wegen’, de H.J. School-lezing met die gecamoufleerde aanval op Rutte, het is allemaal, hoe zeg ik dit…

PET2: Vingerverven met Olvarit op de flatscreen. In een volle luier.

PET1: De Afghanistan-evacuatie…

PET2: Zag er Óók Níet Góed Uít!

PET1: Vervolgens zelf aftreden maar Ank Bijleveld niet inlichten zodat ze voor gek staat. Ook ongeveer net zulke goede reclame als een plas bloed voor de deur van een kapperszaak.

PET2: Vervolgens die doorzichtige backroom deal om Vera Kamervoorzitter te maken, bekrachtigd met een openbare knipoog. Dat had ook een hóóg House Of Cards-gehalte. ‘Even kijken, wat hebben we nog meer?

PET1: Eh, de Remkes Drankroddel?

PET2: O ja. Jáááá, dat was natuurlijk ook… hoe moet ik het noemen? Een vol-au-vent van hondenbraaksel, gegarneerd met braakballen van de kat?

PET1: Zoiets! Enfin, en dan nu dus weer deze, deze, deze clubsandwich van zelfoverschatting, kortzichtigheid en incompetentie. Waarvan je de houten prikker nog liever in je oogbal steekt dan in je mond. Weet je wat het is, Sigrid?

SK: Nou?

PET1: Wij hebben eigenlijk het gevoel dat er op dit moment in de top van de partij, dus bij jou en de mensen direct om jou heen, een vrij ernstig gebrek bestaat aan… hoe zal ik het zeggen…

Hoe dan ook, mevrouw Bremer van RTL is ver boven haar journalistieke theewater. Ik heb daar ook al over gebeld met haar hoofdredacteur.

PET1: Moreel kompas?

PET2: Precies! Of, misschien beter, een volledige onbekendheid met de polariteit van de aarde in het algemeen. Je tolt maar wat rond in je ruimtepak, Sigrid, moreel gezien.

SK: Sorry, maar dat gaat mij te ver. Ik span mij al mijn hele leven in voor de goede zaak, ik heb met gevaar voor lijf en leden moeilijke diplomatieke missies uitgevoerd, ik ken alle belangrijke humanitaire leiders in de wereld, ik ben lid van Greenpeace en Amnesty en het Rode Kruis, ik ben níet iemand zonder moreel kompas!

PET2: Wij denken dat jij en de mensen die je om je heen verzameld hebt, die eh, hoe heten ze ook alweer, die dunne kereltjes …?

PET1: De magere mannetjes.

PET2: Dat zeg ik. Dat jij en je schriele ventjes denken dat het in de politiek alleen maar gaat om wat je zegt, en niet om wat je doet. Alsof de politiek een toneelstuk is., dat je kunt scripten. Een soort poppenkast voor domme, goedgelovige mensen, die je alles wijs kan maken, als je maar slinks en creatief opereert.

SK: Hallo, gaan we hier nu een beetje schijnheilig zitten doen? Alsof beeldvorming helemaal niet belangrijk is? Jullie weten toch net zo goed als ik dat het in de politiek vooral gaat om hoe dingen eruit zien?

PET1: Ja, maar Sigrid, juist die zogeheten ‘beeldvorming’, die is toch juist volkomen, hoe zal ik het zeggen?

PET2: Om met een handgranaat in je mond van op een landmijn te stappen?

SK: Hoe bedóelen jullie?

PET2: Hoe bedóelen we? Jij hebt toch zo langzamerhand een geloofwaardigheidsprobleem ter grootte van Antarctica vóór de opwarming van de aarde? En met het Haagse journaille heb je ook dikke vrienden gemaakt, zeg! Ik zat naar die persconferentie te kijken, en ik denk wat hoor ik toch? Dat was het gesis van de goodwill die zich een weg naar buiten baande! Het methaangas van de irritatie die je stond op te wekken. Als iemand daar een sigaret had opgestoken was de tent in de lucht gevlogen! Zo’n Floor Bremer, zoals die tekeer gaat…

SK: Ach, die vrouw! Die is, die is … enfin, ik weet niet wat er met haar is. Is zij soms bevriend of zo, met die eh, hoe-heet-ze?

PET1: Je bedoelt Van Drimmelen’s slachtoffer? Weet je nu nóg niet hoe ze heet?!?

SK: Hoe dan ook, whatever, mevrouw Bremer van RTL is ver boven haar journalistieke theewater en dat hoef ik niet te accepteren. Ik heb daar ook al over gebeld met haar hoofdredacteur.

PET2: Wát!?

SK: Ja, je denkt toch niet dat je bij CNN of de BBC zo’n toon kunt aanslaan? Dat is toch niet professioneel?

PET1: Godverdomme Sigrid! Heb je nou níks geleerd van die VPRO-affaire? My god!

PET2: Sigrid. Wij beginnen eerlijk gezegd te twijfelen of hoe júllie de zaken aanpakken, of dát wel zo ‘professioneel’ is. Ik bedoel, hoe heb je dat nou op die manier kunnen doen, met dat onderzoek?

Jullie zijn zo geobsedeerd door hoe het eruit ziet, dat je helemaal niet meer nadenkt over wat het ís. Sigrid: je bent besmet!

SK: Ik kan toch niet een dag voor de verkiezingen zo’n rampzalig rapport publiceren? Denk eens aan de beeldvorming! Dus toen hebben we in goed overleg met BING een oplossing bedacht. Namelijk dat we het zouden opknippen in twee delen, met eerst het eerste deel, en dan later… dus gefaséérd…

PET1: Ja, Sigrid, dat weten we allemaal. En dat klinkt allemaal wel heel clever en vernuftig, maar dat deugt toch voor geen meter? Je bent toch godverdomme geen, geen, geen Limburgse wethouder? Je gedraagt je net als Rutte en De Jonge en Hoekstra!

SK: Nou, die zijn anders wel behoorlijk succesvol in wat ze doen!

PET2: Ja maar jij bent van D66, Sigrid! Déé zes-en-zes-tig!

SK: Nou en?

PET2: Wij zijn niet zomaar een politieke partij! Wij opereren op een ander niveau! Wij staan bóven de oude politiek! Wij zijn geen ’partij’, wij zijn een beweging! Wij staan voor inspiratie en vernieuwing. Sterft, gij oude vormen en gedachten! Maar, laten we eerlijk zijn: daar maken wij vrijwel niets van waar! Gekozen burgemeester, referendum, bestuurlijke vernieuwing, jada-jada-jada. Komt geen bal van terecht!

SK: O, en is dat mijn schuld?

PET1: Niet specifiek, maar dan kom jij ook nog eens met dat zogenaamde Nieuwe Leiderschap! Sigrid Kaag gaat het Allemaal Helemaal Anders Doen! Dat kán helemaal niet! Dat wéten we zo langzamerhand! En de kiezer ook!

SK: Dus we zijn wél een doodgewone politieke partij, die gewoon zijn obligate partijtje meeblaast in het bestel?

PET1: Natúúrlijk!

SK: Maar jullie zeiden net nog dat we zo uniek en anders en bijzonder zijn!

PET1: In de bééldvorming!

SK: Wacht even, nu begrijp ik het niet meer. Het ging toch juist níet om de beeldvorming maar om de inhoud?

PET1: Ja, nee, ja, althans, dat wil zeggen: het gaat om de beeldvorming ván de inhoud! begrijp je?

PET2: Ah, mooi, een paradox. Paradoxen, daar haar hield Hans ook erg van. Ik weet nog dat hij…

PET1: Nu even geen Hafmo-anekdotes. De beeldvorming van de inhoud, daar gaat het om. En jullie hebben dat omgedraaid! Jullie focussen veel te veel op de inhoud van de beeldvorming! Snap je?

PET2: Precies! En dat werkt niet.

SK: Ik weet niet of ik goed begrijp wat dit betekent.

PET2: Nou, dat je daar aan moet werken. Jij en de schriele kereltjes.

PET1: Magere mannetjes. Nee, dunne ventjes, nee… Tengere gastjes? Whatever.

SK: Goed. Dat was het?

PET1: Ja. O, en dat morele kompas. Ook belangrijk. Werk daar aan.

PET2: Dat je af en toe denkt: als Onze Lieve Heer me nu bezig zag, wat zou hij dan denken? Gaat dat lukken, denk je?

SK: Mag ik dan blijven?

PET1: Dan mag je nog even blijven. Nog vragen?