Wat heeft Kuifje voor u betekend als kind?

“Hij was mijn onzichtbare vriendje. Mijn ouders moesten zelfs een bordje op tafel erbij zetten voor Kuifje. Ik denk dat hij toch een soort voorbeeldfunctie voor mij had. Want hoe kleurloos Kuifje ook is, ik kon me heel goed met hem identificeren. Het is geen klassieke held, hij is niet sterk en die nieuwsgierigheid sprak mij ook heel erg aan. Door Kuifjes wist ik wel dat in strips ontzettend veel kan. Uiteindelijk ben ik zelf ook een soort reporter geworden, want ik heb als Stripmaker des Vaderlands meerdere stripinterviews gemaakt.”

Ik zie dat u Kuifje in Tibet bij u hebt, is dat ook uw favoriete Kuifje-album?

“Ja, Kuifje in Tibet steekt met kop en schouders boven de andere albums uit die ik heb gelezen. Ik vond De Scepter van Ottokar bijvoorbeeld ook heel intrigerend, maar bij Kuifje in Tibet zitten zoveel accurate details en informatie over de omgeving. In dit album heeft Hergé echt goed research gedaan naar het land. Tibet heeft ook door dit album een enorme aantrekkingskracht op mij gehad. Daarnaast was dit voor Hergé een heel persoonlijk verhaal en ik hou gewoon heel erg van strips met een autobiografische component.”

Jongens zijn vaak meer aangetrokken tot een verhaal dat ergens naartoe werkt, verhalen met actie. Meisjes zijn meer van de emotie

Het geluid onder fervente stripliefhebbers gaat dat Kuifje de stripwereld heeft verpest, omdat iedere strip nu vergeleken wordt met het werk van Hergé. Daardoor zouden andere mooie strips niet worden ontdekt. Vindt u dat ook?

“Nee hoor, er zijn heel veel mooie strips. Als Stripmaker des Vaderlands was het mijn taak om mensen te laten zien wat er allemaal voor moois is op stripgebied in de Nederlandse taal. Maar op beurzen zie je ook wel de klassieke stripliefhebbers en die zijn niet geïnteresseerd in de nieuwe stromingen, dat is wel jammer. Ze zijn dan alleen maar geïnteresseerd in klassieke strips.”

Kuifje wordt gezien als een echte mannenstrip, waar bijna alleen maar mannen in voorkomen. Heb je dat ook gemerkt?

“Toevallig las ik Kuifje in Tibet laatst terug en besefte ik dat er geen enkele vrouw in voorkomt, maar dat is niet zo erg. Kuifje is eigenlijk een seksloze figuur. Hij had net zo goed een meisje kunnen zijn. Ik denk dat ik het ook op die manier gelezen heb. Ik dacht als kind dan altijd: ‘Dan speel ik toch gewoon dat ik een jongetje ben, dat maakt toch niet uit’.”

Hergé is de meester van de klare lijn

Is Kuifje dan ook een echt een strip voor mannen?

“Dat weet ik niet. Jongens zijn vaak meer aangetrokken tot een verhaal dat ergens naartoe werkt, verhalen met actie. Meisjes zijn meer van de emotie. Maar dat kan je eigenlijk niet heel strikt scheiden. De meeste Kuifje-verhalen zijn verhalen die ergens naartoe werken. Maar het verhaal van Kuifje in Tibet, daarin zit ook veel emotie. Dat heeft mij direct aangesproken. En eigenlijk is het ook een liefdesverhaal, door de liefde van Kuifje voor Tchang waardoor hij hem gaat halen.”

Hoe heeft Kuifje u geïnspireerd voor uw werk?

“In eerste instantie dacht ik door het werk van Hergé: ‘Ik zal nooit strips kunnen maken, want dit is zo mooi getekend.’ Maar hij is zeker een voorbeeld voor mij geweest. Hoe je ritme in je verhaal brengt, tekst moet plaatsen en van zijn tekenstijl kan je natuurlijk ook veel leren. Hij is de meester van de klare lijn. Een manier van tekenen met een hele strakke lijn, die heel erg schuurt aan realisme.’

Als jij nu de strips zou moeten tekenen, wat zou jij dan anders doen dan Hergé?
“Ik zou het eerder omdraaien. Ik ben nu bezig om een strip te ontwikkelen voor het meidenblad Tina. Het is voor het eerst in mijn carrière dat ik langere verhalen mag gaan schrijven, dat is een heel andere discipline. Daarbij bedenk ik: ‘Wat zou Hergé doen?’ Zo zie ik dat hij bepaalde dingen doet met zijn ritme, maar ook dat hij emotie verwerkt in zijn tekeningen. Kuifje in Tibet zou eigenlijk een perfect verhaal voor in de Tina zijn, want het voldoet aan een heleboel elementen. Je leeft mee met de emotie van de hoofdpersoon, het is spannend en je ziet mooie vergezichten. Als je Kuifje en Haddock vervangt door meisjes, kan het verhaal zo in de Tina.”

Lees ook: Maarten van Rossem: ‘De eerste tien Kuifje-albums zijn waardeloos’