Hokjesgeest
“Jezelf zijn is bevrijdend en dat zou iedereen elkaar juist moeten gunnen. Ik snap niets van mensen die daar problemen mee hebben, en nog minder van lieden die er vervolgens op los slaan”, schrijft Tom Kellerhuis.
We leven in een spannende tijd. Iedereen in het tolerante Holland mag tegenwoordig voor zijn geaardheid staan. In mijn jonge jaren had je slechts keuze uit vier smaken: homo, lesbo, bi of transseksueel. Inmiddels zijn er allerlei nieuwe smaakjes aan toegevoegd, zoveel zelfs dat de traditionele regenboogvlag is herzien en aangevuld met nieuwe kleuren. En ze zijn niet meer statisch. Genderfluïde, non-binair of panseksueel: de ene dag man, de andere dag vrouw, de volgende dag mens. Het moet allemaal kunnen, het maakt niet meer uit. Als toverballen in je mond.
Ik zie in hartje centrum van onze verdraagzame hoofdstad, waar ik woon en werk, steeds vaker jongens met stoppelbaard én parelketting in opvallende jurk op naaldhakken in het straatbeeld, evenals meiden als kerels strak in het pak, of nog hipper geklede types aan wie je het geslacht niet direct kunt aflezen, zoals de onlangs daarom mishandelde Frédérique (14) uit Amstelveen.
Jezelf zijn is bevrijdend en dat zou iedereen elkaar juist moeten gunnen. Ik snap niets van mensen die daar problemen mee hebben, en nog minder van lieden die er vervolgens op los slaan. Mensen denken van nature graag in hokjes en vooroordelen, en het wekt verwarring als die hokjes deels worden losgelaten. De wereld zou perfect kunnen zijn als iedereen in elk café of elke straat zichzelf mag zijn.
Zover zijn we nog niet. Op 23 september wordt sinds 1999 de dag van de biseksualiteit – Bi Visibility Day – gevierd. Ik had nooit van die dag gehoord, maar las erover in de coming-out van een van onze gewaardeerde redacteuren. Een bijzonder coververhaal over de geschiedenis en acceptatie van zijn eigen biseksualiteit en een pamflet tegen de op handen zijnde sekswet.
Bi’s zijn meestal onzichtbaar in het maatschappelijk leven, omdat overwegend gedacht wordt in het onderscheid tussen hetero- en homoseksualiteit. Als rechtgeaarde homo beaam ik dat; wie zich vroeger in de homoscene bi noemde, heette (nog) niet uit de kast. Je zult dus maar biseksueel zijn; dan word je zelfs in eigen kring gediscrimineerd.