Kleinere politieke partijen moeten zich schikken in hun lot dat ze minder zendtijd krijgen op de publieke omroep. Om in aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen toch contact met de kiezer te krijgen, moeten ze op zoek naar alternatieven. Forum voor Democratie en DENK rijden met respectievelijk een enorme truck en een camper door gebieden die de meesten als buitengebied zouden bestempelen, maar die volgens Baudet allemaal op de route liggen van de ‘zijderoute van vrijheid’.

De meeste splinterpartijen of partijen in de dop hebben hun campagne echter om evidente redenen verlegd naar het internet, waar ze zich tegenwoordig vaak verzamelen op Clubhouse. Deze applicatie bestaat bijna een jaar, maar groeide de afgelopen maanden enorm in populariteit. Elon Musk omarmde de applicatie publiekelijk en China verbood het al snel om politieke redenen; een beproefde combinatie die de laatste jaren al vaker tot successen heeft geleid.

Op Clubhouse kun je deelnemen aan gesprekken waarbij je elkaar wel hoort, maar niet ziet. Een belangrijk verschil met andere media is dat je er live bij móet zijn, later terugluisteren kan niet. Het is een nogal exclusief platform, aangezien de applicatie enkel beschikbaar is op de iPhone en je pas kan deelnemen als iemand je daartoe heeft uitgenodigd. Op de digitale kanalen van onder meer BIJ1 en Code Oranje was echter een heel ander geluid te horen. Het zou een ‘zeer democratisch medium’ zijn waar ‘íedereen kon participeren’.

De tweeënzeventig aanwezige kiezers mochten vragen stellen aan de afgevaardigden van Code Oranje, maar wanneer hier even geen animo voor was nam Plasman zelf het woord

De nieuwe partij van voormalig Haags wethouder Richard de Mos is zelfs zo enthousiast dat ze er dagelijks tussen acht en negen een avondsessie houden onder de titel: Code Oranje in aanloop naar 17 maart. Het is vooral het project van Peter Plasman, de nummer twee van de lijst en tevens de advocaat van De Mos in de naar hem lopende corruptiezaak. Op de website van Code Oranje valt te lezen dat “topadvocaat Peter Plasman er als de kippen bij was om het nieuwe medium te omarmen.” Hij vindt het bovendien een “geweldig online alternatief voor de zaaltjes.”

Plasman explodeert dus bijna van enthousiasme over het voeren van campagne op Clubhouse, al wordt niet helemaal duidelijk waarom. Iets voor achten meldde uw verslaggever zich in de ‘room’ van Code Oranje, waar je blijkbaar voor aanvangstijd al van je kon laten horen. In theorie dan, want vooralsnog liet vooral Plasman van zich horen, omdat zijn telefoon voortdurend het geluid van een opstijgend vliegtuig produceerde. Geen van de andere aanwezige partijgenoten leek het nodig te vinden om dit aan te kaarten. Met zijn vieren zaten ze alvast wat te keuvelen. Mick de Vlieger, de nummer vijf op de lijst: “Hebben jullie de campagnebus vandaag gezien in Roermond?” Plasman: “Nee, ik heb niks gezien, ik zat de hele dag in een grote zaal, dus ik deed eigenlijk niet echt mee vandaag.” Dit bleek iets tussen een belofte en dreigement in te zijn, want vanavond zou hij namelijk zéker meedoen.

Stipt om twee over acht luidde Plasman het startschot met de mededeling dat we “gewoon een beetje gaan babbelen.” De tweeënzeventig aanwezige kiezers mochten vragen stellen aan de afgevaardigden van Code Oranje, maar wanneer hier even geen animo voor was nam Plasman zelf het woord. Hij raakte vervolgens afgeleid door zijn belangstelling voor zijn eigen opvattingen, of stelde zijn partijgenoten vragen waarin hij het antwoord al had geformuleerd, zodat ze het moeilijk nog fout konden zeggen. Bovendien begon hij al vroeg in het uur over een ‘spotje’ dat de partij later die avond ging uitzenden op NPO2. Het zou volgens Plasman de aandacht gaan trekken, het was ‘heel apart’ – een belofte die hij het hele uur zou blijven herhalen.

Plasman raakte afgeleid door zijn belangstelling voor zijn eigen opvattingen, of stelde zijn partijgenoten vragen waarin hij het antwoord al had geformuleerd, zodat ze het moeilijk nog fout konden zeggen

Als iemand een vraag had, verscheen er een handje in beeld en zei Plasman iemand “op het podium te zien.” De vragen gingen voornamelijk over het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat, waarna er antwoord kwam van Plasman of van Sébas Diekstra, eveneens advocaat en de nummer acht op de lijst. Op een gegeven moment meldde er zich een met emoties én PTSS geladen ex-militair op het podium, die een lang referaat hield over het onbegrip vanuit de samenleving voor zijn aandoening. Mick de Vlieger troostte: “Ik hoor een bepaalde frustratie bij je.” Hoewel dit de vragensteller duidelijk al voldoende tevreden stemde, liet hij zich het woord niet zomaar ontnemen. Wat volgde was een rits bijzaken, iets over een veteranendag, het had in elk geval een meedogenloze uitwerking op alle aanwezigen. Niemand greep in.

Ik haakte zelf pas weer aan toen Plasman het had over een muts die hij die dag had gedragen. Het bleek een Code Oranje-muts te zijn. De Vlieger: “Ik denk dat je mensen jaloers aan het maken bent Peter, ik denk dat de mensen ook zo’n mooie muts willen. Als je dat wil kan je die kopen op de site!” Het leek alsof ook Plasman dit een lastige mededeling vond, want hij begon meteen weer over het later die avond uitgezonden reclamespotje. Dit keer stelde hij de andere aanwezigen een spotje in het vooruitzicht met “een wel héél opvallende hoofdrol voor Richard de Mos.”

Wat volgde waren nog wat vragen van Hans en Jamal. Plasman vertelde dat hij een initiatief had gelanceerd dat hij ‘Help Rutte het onderwijs in’ had genoemd. Lesgeven kon Rutte namelijk goed, het land besturen minder, laat hem dan doen wat hij het beste kan, dat was de gedachte. De Vlieger: “Briljante actie Peter, briljante actie.” Plasman knikte zijn hoofd bevestigend, tenminste, dat was mijn sterke vermoeden, want ik kon hem natuurlijk niet zien.

Ik haakte zelf pas weer aan toen Plasman het had over een muts die hij die dag had gedragen. Het bleek een Code Oranje-muts te zijn

Alex stelde nog een vraag over wat Code Oranje vindt van de EU en van Volt, waarna er stilte volgde. Alex: “Hebben jullie mij gehoord?” Om negen uur sloot Plasman de avond af door te zeggen dat hij nog iets in de ‘aanbieding’ had, namelijk het campagnespotje dat later die avond uitgezonden zou worden. “Dus als je de avond op een geweldige manier wilt afsluiten: kijk dat. En ik ga jullie verlaten want ik ga me vast geestelijk voorbereiden op die uitzending.”

Zo werden ondergetekende en de andere aanwezigen brandend van verlangen de avond ingestuurd.