Dreigende drooglegging
G.H.B. blijft voorlopig thuis in zijn grachtenpand met een Cubaanse sigaar en een mooie armagnac uit zijn geboortejaar. Al mag dat laatste binnenkort ook niet meer als het aan de politiebond ANPV ligt, die een totaalverbod op alcoholverkoop bepleit.
Chères amies et chers amis, ik ben een van de zeldzame vaderlandse chroniqueurs die zijn cursiefjes niet al sedert een halfjaar gemakzuchtig volpropt met prietpraat over het Chinese virus, in de volksmond Covid-19 geheten.
Ik heb even in mijn Haagsche Post-oeuvre geturfd hoe vaak ik het virusje genoemd heb en vond slechts een terloopse verwijzing in mijn maartkroniek van dit jaar, waarin ik bericht over de reis die ik op uitnodiging van de Nederlandse Kamer van Koophandel in Wuhan door de provincie Hubei maakte.
Ach, wie zoals ik de Spaanse griep, beriberi, scheurbuik, chikungunya en hersenmalaria overleefde, gaat niet kinderachtig, panisch en paniekerig piepen dat we allemaal doodgaan en/of dat het mondkapje het einde is van de rechtsstaat, zoals al die dilettante stukjesschrijvers dat plegen te doen.
Men moet nooit the big picture uit het oog verliezen en ik ben dan ook onverdroten doorgegaan met het voor u duiden van de toestand van de wereld, want er is zo veel meer in het leven dan corona, vrienden.
Maar nu is ook voor mij de maat vol, want meneer Rutte heeft een nieuwe lockdown afgekondigd en ik mag niet meer naar Sociëteit De Kring, de Maatschappij Arti et Amicitiae (de Amsterdamse vereniging van beeldende kunstenaars en kunstliefhebbers die u wellicht beter kent als Arti) en de Groote Sociëteit Haagsche Club-Plaats Royaal, want al mijn clubs zitten potdicht op last van de roverheid.
Ach, mijn waarde G.H.B., zo hoor ik u bezorgd denken: u kunt toch beter thuis in uw fraaie grachtenpand een mooie armagnac uit uw geboortejaar drinken bij de open haard? Bovendien kunt u dan in alle rust van een fijne Cubaanse segaar – zoals de Cohiba Esplendidos – en een vioolconcert van Sjostakovitsj genieten en hoeft u niet tussen al die non-valeurs en zwamneuzen in dat vieze rookhok van De Kring te zitten.
Daar heeft de lezer zeker een punt.
Maar wat het beschaafde thuis drinken betreft: ik lees net tot mijn grote ontsteltenis in Het Parool, de roeptoeter van burgemeester Halsema, dat de Algemene Nederlandse Politie Vereniging (ANPV) het land wil droogleggen.
Voorzitter Xander Simonis desgevraagd: “Door tot volgend jaar Pasen een totaalverbod op de verkoop van alcohol in te stellen, maak je direct korte metten met alle onduidelijkheid. Je krijgt dan misschien wel negentiende eeuwse toestanden zoals ze die toen in Amerika hadden, maar dan weet iedereen tenminste wel waar hij aan toe is.”
Gaat toch heen en boeven vangen, heilige hermandad!
Nu is ook voor mij de maat vol, want al mijn clubs zitten potdicht op last van de roverheid
Ik neem aan dat deze mavo-klant verwijst naar de drooglegging in de Verenigde Staten, en die duurde van 1920 tot 1933. Het zijn dus geen negentiende-eeuwse (streepje tussen negentiende en eeuwse, juffrouw de correctrice van Het Parool) maar twintigste-eeuwse toestanden.
Wij weten allen dat door de zogeheten prohibition de Italiaanse maffia en andere mob-achtigen begonnen te floreren en de speakeasy’s als paddestoelen uit de grond schoten.
Maar de meest verschrikkelijke consequentie van de drooglegging was toch wel het ontstaan van de Woman’s Christian Temperance Union, bekend van kreten als ‘The lips that touch liquor shall never touch mine’, ‘Tremble, King Alcohol, We Shall Grow Up!’ en andere flauwekul van deze volstrekt humorloze teetotalers die men met terugwerkende kracht het best kan omschrijven als de onwelriekende gleuvenbrigade (dixit Gerrit Komrij, dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn).
Ik kan u (maar ook die politiebond) de alleraardigste Amerikaanse televisieserie Boardwalk Empire aanbevelen, zodat u een goed beeld krijgt hoe het eraan toeging tijdens de prohibiton.
Bovendien scheelt televisiekijken u weer leeswerk, al is Boardwalk Empire niet geschikt voor jongeren en andere tere zieltjes.
In Nederland kennen wij natuurlijk de Vereniging tot Afschaffing van Alcohol-houdende Dranken, kortweg de Blauwe Knoop, met als lijflied Ach vaderlief, toe drink niet meer, van de Zangeres Zonder Naam.
Ach, vroeger glimlachten wij als Majoor Bosshardt of een andere soldaat van het Leger des Heils etablissementen als Scheltema en Hoppe binnenstormde, rammelend met de collectebus. Dan gaven wij gul, want deze brave borsten lieten ons vrolijk drinken en dreigden in tegenstelling tot de ANPV niet met een totale drooglegging van Nederland.
Ik neem aan dat de dienstkloppers, bromsnorren en veldwachters van de politiebond tijdens deze of gene iftar vernamen dat mohammedanen van hun profeet geen alcohol mogen nuttigen en The Noble Experiment, zoals de drooglegging in de VS ook wel werd genoemd, komt deze islam-knuffelaars wonderbaarlijk goed uit.
Ach, ik heb nog medegemaakt dat een jonge prinses Beatrix incognito de Strijdkreet uitdeelde in café Hoppe, in gezelschap van Majoor Bosshardt.
De tekst gaat onder de illustratie verder.
En terwijl ik verder bladerde door het Amsterdamse sufferdje – nog hyperventilerend over de mogelijke drooglegging van Hollandistan, en ditmaal niet door ingenieur Cornelis Lely – las ik een zo mogelijk nog schokkender bericht: burgemeester Femke Halsema van Amsterdam staat op een lijst met zestig burgemeesters van over de hele wereld die meedingen naar de World Mayor Prize. De prijs staat dit jaar in het teken van de coronacrisis en de aanpak daarvan.
Nou begreep ik uit het zeer goed ingewijde Mokums orgaan De Nieuwe van Peter J. Muller dat het inschrijfgeld voor deelname aan de wedstrijd Burgemeester van de Wereld 40.000 dollar bedraagt. Die centjes zullen dan wel door GroenLinks in Mokum zijn opgehoest, en dat voelt u uiteindelijk ook direct in de portemonnee, zo rond de kerst.
Ik ben eens even voor u gaan navragen wie de vorige beste burgemeesters van de wereld waren, en schrikt u niet: burgemeester Rob Ford van Toronto en Marion Barry van Washington D.C.
Die twee moet u maar eens gaan koekelen of anders, als u geen internet heeft, opzoeken in de microfiches van de openbare bibliotheek van uw woonst.
Enfin, ik ga maar eens een voorraadje spiritualiën laten inslaan door mijn interieurverzorgster Agaath, vrienden, en ik spreek u bij leven in welzijn in het dubbeldikke winternummer.
Ach, mijn favoriete Chinese schrijver Feng Menglong schreef het al in 1627: het is beter een hond te zijn in rustige tijden dan een mens in tijden van chaos.
Lechajim!