bron: Dirty Diaries

Peter Klashorst: ‘Ik ben nog veel te jong voor een monogame relatie’

Kunstenaar Peter Klashorst (63) over leven met lymfeklierkanker, schilderijen van een masturberende koningin Máxima en zijn pas verschenen koffietafelboek Dirty Diaries. “Ik zou het ontzettend leuk vinden als mannen zich zouden afrukken bij mijn boek.”

02/07 | 2020 door Nick Muller

Het is stil in de rosse buurten van Bangkok. Het sekstoerisme ligt door het coronavirus volledig op zijn gat. De meeste hoeren zijn terug naar de rijstvelden. Peter Klashorst is een van de laatste sekstoeristen die nog aanwezig is in de Thaise hoofdstad. “De meiden liggen hier letterlijk voor m’n deur”, vertelt de zelfverklaarde kunstkannibaal aan de telefoon. “Net stond er nog een meisje van vijftien aan m’n deur te kloppen. Een normale man van mijn leeftijd zou daar waarschijnlijk blij mee zijn geweest, maar ik heb net gedaan of ik niet thuis was. Er zijn heel veel mooie jonge dames die nu bij me willen komen wonen, maar ik heb daar geen zin in. Ik hecht heel erg aan mijn vrijheid en ben nog veel te jong voor een monogame relatie.”

Klashorst klinkt monter door de telefoon, maar de waarheid is dat hij ernstig ziek is. Vlak voor het verschijnen van Dirty Diaries, het vuistdikke kunstpornokoffietafelboek, kreeg hij te horen dat hij aan lymfeklierkanker lijdt. Klashorst: “Een van de lymfeklieren in de buurt van mijn lies was eind vorig jaar heel erg opgezwollen. De tumor was zo groot als een duivenei. Bijna nog groter dan m’n lul! Dat was natuurlijk wel een vreemd gezicht, zeker als je wat met een meisje wilde doen: ze zagen een bobbel zitten in m’n broek, alleen op de verkeerde plek.”

Zijn uitgever en goede vriend Jaap Holtzapffel was erbij toen de diagnose werd gesteld. “In het OLVG zeiden ze: waarom ben je in godsnaam zo laat bij ons gekomen? Hij moest meteen met de behandeling beginnen, maar hij weigerde. Hij miste de meisjes in Bangkok. Peter is totaal seksverslaafd; hij heeft altijd hoeren in huis. Daarom hij is met een van de laatste vluchten voor de lockdown weer vertrokken naar Thailand.”

Klashorst ontkent desgevraagd dat hij verslaafd is seks. “Ik ben verslaafd aan schoonheid, dat is wat anders. Ik heb graag muzes om mij heen. Op mijn leeftijd ben je ook niet meer seksverslaafd. Vroeger schilderde en neukte ik soms twintig vrouwen per dag, maar dat hoeft voor mij nu niet meer. Ik heb zoveel overdaad gekend in mijn leven dat ik het helemaal niet erg vind om nu alleen te zijn. Vanavond komt er wel een meisje bij me slapen, maar dat doe ik eigenlijk alleen maar zodat ik geen kluizenaar word. Je moet af en toe ook een beetje sociaal zijn.”

Tekst gaat onder de afbeeldingen verder.

Amsterdam
Een andere reden om terug te vliegen naar Bangkok, is de rust die hij daar vindt. Klashorst: “Ik had vroeger een enorm atelier van driehonderd vierkante meter in de Spuistraat. Het was daar altijd zoete inval: ik had dag en nacht minstens tien mensen om mij heen. Op een gegeven moment werd ik uit dat atelier gezet en belandde ik in een sociale huurwoning van dertig vierkante meter op het Leidseplein. Het probleem is dat de ruimte is gedecimeerd, maar dat het aantal mensen dat bij mij over de vloer komt hetzelfde is gebleven. Soms is het net of je in een volle tram zit. Daar had ik gewoon geen zin meer in, ook niet in al die ongevraagde adviezen die ik kreeg over kankerbehandelingen, en dus heb ik het vliegtuig gepakt. Hier kan ik lekker schilderen, schrijven en beelden maken zonder dat ik daarbij gestoord wordt.”

Dat neemt niet weg dat familie en vrienden liever hadden gezien dat hij zijn chemokuur in Nederland zou ondergaan. Holtzapffel: “Peter zegt dat de ziekenhuizen in Thailand beter zijn, maar dat is natuurlijk grote bullshit. Hij is gewoon verslaafd aan dat land. Het mooie weer, het lekkere eten, de mooie mensen… En de hoeren. Hij gaat naar een bordeel, pikt een hoer op, heeft er seks mee en maakt er een portret van. Zo gaat het de hele nacht door. – zie Dirty Diaries. Peter is mijn beste vriend, ik heb ook geen oordeel over zijn gedrag, maar ik ben wel blij dat ik geen meisje ben.”

Máxima met een vibrator
Dirty Diaries laat zien dat Klashorst op dit moment in bloedvorm is. “Misschien is hij wel in zijn beste vorm omdat hij weet dat hij doodgaat”, denkt Holtzapffel. “Peter Klashorst heeft nog iets te zeggen. Dat zie je bijvoorbeeld aan de geëngageerde schilderijen die we ook in het boek hebben opgenomen. Zijn kritiek op Donald Trump bijvoorbeeld, die hij als een varken heeft afgebeeld.’ Klashorst ziet dat zelf anders en is een stuk optimistischer dan zijn uitgever. ‘Ik heb net mijn tweede chemo gehad en de tumor in mijn lies is al weg. De bobbel zit dus weer op de goede plek. Ik voel me eerlijk gezegd ook prima. Normaal gesproken heeft chemo allerlei bijverschijnselen, je haar en je nagels kunnen uitvallen las ik in een van die horrorfolders die je van het ziekenhuis krijgt, maar daar merk ik eigenlijk helemaal niks van. Ik probeer me weleens in te beelden hoe het is om dood te gaan, maar dat is moeilijk. Ik heb misschien dat abstracte vermogen niet. Ik zie wel waar het eindigt. Ik ga gewoon door met schilderen.”

Een van de opvallendste schilderijen in zijn pas verschenen dagboek is een portret van koningin Máxima. De vorstin heeft alleen een tiara op; de rest van haar lichaam laat niets aan de verbeelding over. “Ik ben gefascineerd door mensen in dat soort posities”, legt de maestro uit. “De koning en de koningin worden aanbeden als goden. Mijn ouders hadden vroeger een buurvrouw die er heilig van overtuigd was dat de koningin ’s ochtends niet hoefde te poepen. Zo’n hooggeplaatste vrouw veegt haar kont toch niet af! Neuken deed ze ook niet; als ze weer in verwachting was, was dat volgens haar door een dijbeenbevruchting. Ik weet nog steeds niet wat ze daarbij voor ogen had. Met dit portret van Máxima probeer ik haar enerzijds van een voetstuk te halen, en anderzijds probeer ik haar weer menselijk te maken. In het boek staat ook een portret waarop ze zichzelf met een vibrator bewerkt. Het kan niet anders of ze doet dat in het echt ook weleens. Niets menselijks is haar vreemd.”

Doen we het boek tekort als we het omschrijven als kunstporno, of moeten we het toch meer zien als zijn creatief testament? Klashorst: ‘Porno heeft toch te maken met afrukken. Als tiener tekende ik weleens erotische poppetjes waar ik me dan op aftrok, maar ik heb mezelf al een hele tijd niet meer afgetrokken op een tekening of schilderij van mezelf. Ik geloof ook niet dat mensen zich aftrekken op mijn boek, maar als ze dat wel doen, dan zou ik dat ontzettend leuk vinden. En creatief testament? Ik heb niet eens een echt testament!”