Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Die wiebelt tussen weemoedig en positief. Ik mis de harde deadlines van mijn concerten en de positieve energie die ik en het publiek ervan krijgen. Maar ik heb toch een mogelijkheid gevonden om op te treden: in samenwerking met Socialrun organiseer ik een tournee langs psychiatrische instellingen. Bij mooi weer speel ik dan in tuinen of op binnenplaatsen. 

Wie zijn uw helden? 

Philip Glass is mijn held en – sinds ik hem persoonlijk leerde kennen – mijn muzikaal kompas. Hij grapte eens dat het niet uitmaakt of mensen je muziek nu niet mooi vinden; dat komt over twintig jaar wel. Daar put ik gemoedsrust uit. En ik herken me in zijn streven om muziek te combineren met andere kunstvormen en maatschappelijke onderwerpen.

Hoe ontspant u zich? 

Ik houd van hardlopen. Dat doe ik om mijn geest vrij te maken, zodat ik beter kan musiceren. Als ik op tournee ben, ga ik voor een concert hardlopen. Dat voelt als mijn territorium markeren: ik ben er vies en bezweet doorheen gegaan, dus nu is de plek van mij.

Wat is de beste plek om te wonen?

Ik ben heel blij om in Nederland te wonen – met de veiligheid, de voorzieningen en het vangnet. Ik ben geadopteerd uit Zuid-Korea, en tien jaar geleden ontmoette ik mijn biologische vader. Toen realiseerde ik me hoe het zou zijn om op te groeien in een andere situatie, zonder dat vangnet. Ik vind Amsterdam het fijnst, daar gebeurt qua cultuur het meeste.

Wat is uw grootste angst?

Dat er iets gebeurt waardoor ik geen muziek meer kan maken, en dat ik daardoor mijn identiteit verlies.

Lijkt u op uw moeder? 

Welke moeder? Mijn biologische moeder ken ik niet, maar iets zegt me dat ik op haar lijk. Ik lijk op mijn adoptiemoeder in mijn perfectionisme – hoop ik, want ze heeft een groot hart.

Lijkt u op uw vader?

Mijn biologische vader heb ik wel ontmoet, maar ik vind het moeilijk om te zeggen. Op mijn tweede ben ik afgestaan, dus er is altijd een soort kloof gebleven. Ik lijk op mijn adoptievader in mijn openheid jegens mensen.

Aan wie ergert u zich?

Ik begon op mijn negende al met harpspelen en deed vanaf mijn dertiende mee met concoursen. Daardoor ergerde ik me altijd aan mensen die níet zo gepassioneerd met iets bezig waren – mensen die geen keuze konden maken. Het drong later pas tot me door dat ik in de minderheid ben.

Welk leed heeft u anderen berokkend?

Ik ben een paar jaar geleden gescheiden. Dat heeft veel pijn teweeggebracht bij alle betrokkenen.

Gelooft u in God?

Nee, ik ben ook niet religieus opgevoed. Vroeger dacht ik altijd: ik geloof niet in God, ik geloof in mezelf. Dat hielp mij om mezelf te ontwikkelen. Maar ik heb geen afkeer van geloof. 

Wat is uw definitie van geluk?

Een gevoel van veiligheid, dat ik kan zijn wie ik wil en mijn ambities en passies kan ontplooien. Ik voel me ook gelukkig als ik kan geven, nuttig kan zijn voor iemand – ik zet me veel in voor goede doelen.

Waar schaamt u zich voor?

Ik voelde me lange tijd de domme artiest, die muziek moest maken, maar verder niet veel wist. Als iemand na mijn concert een babbeltje met mij wilde maken, wist ik nooit wat ik terug moest zeggen. Dat heb ik opgelost door bij een netwerkgroep te gaan. Daar kreeg ik veel zelfvertrouwen van.

Van wie houdt u het meest?

Mijn ouders. Ik denk dat ouder-kindliefde heel bijzonder is. Die is onvoorwaardelijk. Wat er ook gebeurt, we zijn altijd verbonden.

Bent u monogaam?

Ja. Ik vind dat de ultieme vorm van verbinding. 

Wat is uw grootste mislukking?

In de tijd dat ik meedeed aan concoursen voelde ik me mislukt als ik geen eerste prijs won. Het was alles of niets, ook de tweede prijs was niet goed genoeg. 

Als u iets aan uzelf zou kunnen veranderen, wat zou dat dan zijn?

Ik zeg vaak: als ik nu dood zou gaan, dan sterf ik als een gelukkig mens. Ik heb een gevoel van volledigheid, ik heb alles gegeven wat ik kon. Maar als ik iets zou moeten veranderen, dan zou ik meer harmonie
willen voelen tussen spanning en ontspanning, werk en privé.

Hoe is ongeluk te vermijden?

Mediteren helpt, dat doe ik bijna elke ochtend. Ik probeer mijn dag dan door te lopen: wie ga ik ontmoeten, waar moet ik heen? Als er dan iets ongelukkigs gebeurt, kan ik daar beter mee omgaan, omdat ik het voor mijn gevoel al heb meegemaakt.

Wat is uw devies? 

Feel free but focused.

bron: HH

Word lid van HP/De Tijd